بازی L.A. Noire: The VR Case Files چند ماه پیش برای کنسول PS4 عرضه شد اما زیر سایه بازی های AAA خیلی دیده نشد. در این متن سعی داریم بررسی کنیم آیا بازی ارزش حتی یک بار امتحان کردن را دارد یا خیر؟ این روش که به بازی به دید یک پورت ساده نگاه کنیم روش کاملا اشتباهی‌ست. از بسیاری جهات بازی حس و حال یک تجربه کاملا جدید را القا می کند که با نمای دوربین جدید اول شخص و تعامل با محیط پیرامون همراه شده. صرف نظر از کوتاه شدن بازی, متوجه خواهید شد که راکستار زمان زیادی صرف تولید بازی کرده است. بازی مطمئنا ایراداتی دارد اما باید گفت که انتظارات را از یک پورت VR بالا می برد.
شما به عنوان کارگاه نام آشنا “کول فیلیپس” بازی میکنید که سعی در حل چندین پرونده و اغلب بی ارتباط به هم در دهه 1940 لوس انجلس دارد. احتمالا بزرگترین تفاوت بین نسخه اصلی و L.A. Noire: The VR Case Files File این است که تنها شامل 7 ماموریت می باشد, که به زور بین 6 تا 8 ساعت گیم پلی را فراهم میکند. توجه داشته باشید که نسخه اصلی بازی 21 پرونده را شامل می شد به این معنا که بسیاری از جزئیات داستان و روایت فوق العاده L.A Noire را ازدست میدهید. اگر تا کنون بازی را تجربه نکردید, با توجه طبیعت اپیزود یک بازی، پس از دیدن یک همکار جدید در هر مرحله سردرگم می شوید خصوصا که هیچ پانوشت یا متنی در این رابطه ذکر نمی شود که چرا همکارتان به یکباره عوض شده ؟؟!! ولی در هر حال کلیت داستان هنوز راضی کننده است.
صحبت با دیگر شخصیت ها بخش بزرگی از بازی را در بر میگیرد, ولی شما همچنان باید در شهر بچرخید. ساده ترین روش برای حرکت به سمتی که نگاه می کنید این است که «ترک پد» راست را در دستتان نگه دارید و متناوبا دستهایتان را به جلو و عقب تاب دهید که بتوانید قدم زدن را شبیه سازی کنید. در ابتدا ممکن است کمی اعصاب خورد کن به نظر برسد خصوصا که هر از گاهی خطا یا انحراف از مسیر رخ میدهد, اما کار راه می اندازد. دومین روش و شاید روش تهوع آور برای حرکت این است که به نقاط تعامل پذیر محیط زل بزنید و سپس دکمه ترک پد را فشار دهید که بلافاصله به نقطه مورد نظر جابجا شوید.
L.A. Noire: The VR Case Files به شکل کامل باز سازی شده تا بتوانید طیف عظیمی از اشیاء های لایت شده در محیط را بردارید. در میزان تعامل با محیط اطراف به حد و اندازه بازی «job simulator» نمی رسد, اما راکستار ثابت می کند که از0 تا 100 بازی L.A Noire را برای VR دوباره بازسازی کرده. شما می توانید یک بشقاب, فنجان یا هر چیز دیگری را بردارید و هر جا که دلتان می خواهد پرت کنید. این تعامل پذیری هنگامی محسوس تر می شود که کنار یک جنازه بی جان ایستاده باشید و بخواهید جسد را برای تحقیقات بیشتر زیر و رو کنید. اینجاست که که بازی این حس را به شما القا می کند که واقعا یک کارآگاه هستید همانگونه که ممکن است در دنیای واقعی یک جسد را تکان دهید و بررسی کنید.
گرچه این تعامل پذیری ها همیشه مثبت نیستند. مثلا فکر کنید با یک دستتان دفترچه یادداشتتان را دارید و دست دیگرتان آزاد است و میخواهید دفتر را ورق بزنید. خب طبیعتا اینکار در بازی اصلی به سادگی فشردن تنها یک دکمه بود, اما در اینجا کمی طاقت فرسا می شود, یکی از ضعف های بازی این است که شما نمی دانید جسم در دستتان چند لایه دارد. گرچه خوشبختانه از این قبیل مشکلات در بازی بسیار کم‌اند.
با نگاه به نیمه پر لیوان می توان گفت مبارزات تن ب تن بازی حسابی هیجان انگیز و خوب کار شده اند. می توانید مشت های حریف را جا خالی دهید و مشت خودتان را نثارش کنید که واقعا حال خوبی بهتان می دهد.
در مجموع بازی L.A. Noire: The VR Case Files کلی جزئیات با مزه در خود دارد که ارزش بازی را بالا می برند. مثلا دارید با یک متهم صحبت می کنید در حالی که دفترچه تان در یک دست و خودکارتان در دست دیگر است. می توانید سوال بعدی را از لیست سوالات با خط کشیدن زیرش انتخاب کنید. حتی می توانید هر چیزی که می خواید در دفترتان بنویسید. این کارهای جزئی تاثیر مثبتی در روند بازی ندارند ولی کشیدن یک نقاشی احمقانه وقتی متهمی دارد به قتل همسرش اعتراف می کند واقعا کار باحالی است.
بخش رانندگی نیز به کل تغییر کرده. حالا که بازی به شکل اول شخص در آمده شما داخل ماشین را با جزئیات بسیار بالا می بینید. می توانید دستتان را روی فرمان شبیه سازی کنید. اما قبل از اینکه بخواهید در شهر بچرخید باید با سوییچ ماشین را روشن کنید. حتی می توانید شیشه ماشین را دستی پایین بیاورید، یا با آرنجتان بوق بزنید. تریگر راستی برای افزایش و چپی برای کاهش سرعت استفاده می شوند. در کل رانندگی به بخش لذت بخشی از بازی تبدیل شده, مخصوصا هنگامی که یک فراری را در خیابان شلوغ و پر ترافیک تعقیب می کنید. بعضی اوقات هم فقط برای لذت بردن از فضای شبیه سازی شده لس آنجلس دهه 40 در شهر پرسه می زنید.
در بخش گرافیکی باید گفت که طراحی هنری و گرافیک بازی L.A. Noire: The VR Case Files واقعا شگفت انگیز است. درحالی که گرافیک بصری در بازی اصلی بخاطر استفاده از موشن کپچر در چهره ها بسیار خوب بود این نگرانی را داشتم که نکند به خاطر تغییر باری به حالت VR گرافیک افت کند, اما به دلیل نمای اول شخص بازی پیشرفت هم داشته و جزئیات بیشتری را در چهره شخصیت ها می بینید. جالب تر اینکه قابلیت Head tracking که راکستار به بازی اضافه کرده شخصیتها حتی اگه روبرویشان نباشید به شما نگاه می کنند.
L.A. Noire: The VR Case Files بدون مشکل نیست. بخش های تیراندازی بازی اکثرا هیجان انگیزند و مدل اسلحه ها و خشاب گذاریشان حسی واقع‌گرایانه به شما القا می کند ولی هدف گیری و تیر اندازی بعضی اوقات طاقت فرسا می شوند. با اینکه 99 درصد از بازی اول شخص است دوربین بازی هر از گاهی به ریشه سوم شخص خود بر می گردد که کمی تو ذوق می زند.
وقتی که در برخی مواقع بازی، باید به شکل فیزیکی در جایی بنشینید، بازی باگی دارد که این حس را به شما می دهد که واقعا کوچک هستید و دست و پایتان از بقیه کوچکتر است.
با همه این ایرادات L.A. Noire: The VR Case Files کاری کرده که شما کارآگاه بودن را در وجودتان حس کنید, کاری که بازی اصلی در انجامش نا توان بود L.A. Noire: The VR Case Files جایگزین نسخه کامل بازی نیست اما یک رفیق خوب برایتان است که بتوانید حسابی کارآگاه بازی در بیاورید و از فضای نوآر لذت ببرید