فیلم مارولی Ant-Man and the Wasp با اکرانش در این هفته صدرنشین جدول باکس آفیس شد و به سلطنت Jurassic World: Fallen Kingdom پایان داد. Incredibles 2 ظاهراً به این سادگی جایش را به هیچ فیلمی نمی‌دهد.
در این هفته Ant-Man and the Wasp وارد جدول باکس آفیس شد و در صدر جای گرفت تا مارولی (Marvel) که فیلم Deadpool 2اش ته جدول را بسته، باکس آفیس را قبضه کند. با این تفاصیر به نظر می‌رسد راه به صدر جدول برای همه باز است الی غیر مارولی ها! مرد مورچه‌ای در قسمت جدید با زنبورک (The Wasp) همراه می‌شود. Ant-Man and the Wasp دومین فیلم ساخته شده از این شخصیت و بیستمین فیلم دنیای پول‌ساز مارول است. همانطور که در هفته‌ها و سال‌های قبل شاهد بودیم، هر بار که فیلمی از مارول اکران شده، نه تنها صدر جدول را برای هفته‌ها از آن خود کرده بلکه مدت زمان زیادی در باکس آفیس باقی مانده و احتمالا این فیلم نیز از این قاعده مستثنی نخواهد بود. امسال، دهمین باری است که فیلمی با محوریت یک شخصیت مارولی صدرنشین باکس آفیس می‌شود.
از دیگر تازه اکران‌های هفته می‌توان فیلم The First Purge را نام برد. داستان فیلم پیش درآمدی بر سری Purge بوده و چهارم عنوان از این فرنچایز دلهره‌آور دیستوپیایی محسوب می‌شود. The First Purge در اولین هفته اکرانش به رتبه چهارم رضایت داد. در بازار گرم فیلم‌های مستند این روزها، فیلم Whitney اکران شد و در رتبه 11ام جای گرفت. Whitney در مورد زندگی خواننده معروف Whitney Houston است که در سال 1992 در فیلم The Bodyguard با بازی کوین کاستنر ایفای نقش کرد و به شهرت فوق‌العاده‌ای دست یافت. به نظر می‌رسد تهیه کنندگان این فیلم روی علاقه مردم به هنرمندان مرده حساب ویژه‌ای باز کرده و تا کنون هم از این پیش‌بینی جواب گرفته‌اند.
با آمدن فیلم های Ant-Man and the wasp و The First Purge تعداد فرنچایزهای باکس آفیس به عدد هفت رسید و فیلم های Tag و Uncle Drew در کنار مستند ?Won’t You Be My Neighbor سه فیلم معمول جدول هستند.
همانطور که از جدول هفته قبل پیش‌بینی می‌شد، Solo: A Star Wars Story از جدول خارج شد و Sanju را هم در راه سوار ملینیوم فالکون کرد و با خودش برد. Deadpool 2 یک سقوط آزاد سه پله‌ای داشت و ?Won’t You Be My Neighbor با استفاده از این فرصت خودش را یک پله بالاتر کشاند. مارول هم که از هر جانوری پول در می‌آورد، وقتی راکون و عنکبوت و بقیه هیولاهایش خسته شدند، با مورچه و زنبور مردم را مثل مور و ملخ به سینما کشاند و در یک هفته 76 میلیون نا قابل از همین دو حشره به جیب زد (امیدوارم برای پول بیشتر فکر ساخت فیلم مرد گاوی به سرشان نزند)
بقیه فیلم های تازه اکران این هفته هم رمقی نداشتند که نبض گیشه را بدست بگیرند و به جز فیلم‌های گفته شده فیلم کمدی Sorry to Bother You هم در بیرون از جدول در رتبه 16ام جای گرفت.
در ادامه مروری خواهیم داشت بر سه فیلم Ant-Man and the wasp و The First Purge و Whitney. فیلم Whitney در بین 10 فیلم جدول این هفته قرار ندارد اما بعید نیست که در هفته های آینده آن را در نیمه پایینی جدول مشاهده کنیم.
در ادامه با مرور و تریلر این فیلم ها با ما همراه باشید.
نگاهی به تریلرهای باکس آفیس هفته اخیر
Ant-Man and the Wasp
با وجود اکران فیلم Avengers Infinity War درهمین دو ماه پیش، گویا از نبرد نهایی و تراژیک Iron Man و باقی دوستانش 2 قرن گذشته است. Avengers به قدری سیاه و تلخ تمام شد که بدون شک باید انتظار یک پایان‌بندی مناسب را برای ماجرای غمگین ونصفه‌کاره‌اش داشته باشیم. جالب قضیه اینجا است که برخلاف همیشه عنوان بعدی مارول تعلیق Avengers را پیش نبرده و Ant-Man and the Wasp دنباله روی قسمت قبلیش در سال 2015 است.
در ابتدای فیلم «اسکات لنگ» (پال راد) که به دلیل کمک به کاپیتان آمریکا (Captain America: Civil War) در حبس خانگی به سر می‌برد تا سه روز دیگر آزاد خواهد شد. او حین نزدیک شدن به آزادی توهماتی از «جانت ون داین» (میشل فایفر) می‌بیند که در دنیای کوانتمی گرفتار شده است. از طرفی گروه اسبق اسکات، «هنک پایم» و «هوپ پایم» (با بازی مایکل داگلاس و اوانجلین لیلی) که همچنان به دنبال جانت هستند، سراغ اسکات آمده تا در مقابله با زنی عجیب و شبح گونه (هانا جان کامن) و یک تاجر بازار سیاه شارلاتان (والتون گاگیز) به آن‌ها کمک کند.
با بازگشت مایکل پیتون در مقام کارگردانی، Ant-Man and the Wasp فیلم به مراتب بامزه‌تری نسبت به قسمت قبلیش به نظر می‌رسد. فیلم‌نامه که این بار دست پخت پنج نویسنده مختلف از جمله خود پال راد است، رفیق خلاف‌های اسبق اسکات مثل «لویز» (مایکل پنا) را بازگردانده و کلی طنز جدید برای فیلم معرفی می‌کند. اولین ضعف بزرگ فیلم چیزی است که خیلی از فیلمها از آن رنج میبرند: میشل فایفرش کم است. جانت وان داین برای Ant-Man and the Wasp بیشتر از این که یک شخصیت پرداخته شده باشد، یک محرک است. با استفاده از همان جلوه‌های گرافیکی (CGI) که در فیلم اول هم شاهدش بودیم، نسخه جوان‌تری از داگلاس و فایفر و حتی لارنس فیش‌برن (در نقش یکی از همکاران قدیمی هنک در سازمان S.H.I.E.L.D) را می‌بینیم. اما حضور فایفر در خارج از بخش افتتاحیه به شدت خلاصه است. از طرفی فیلم اگر هرگونه چالشی در خود جای داده، از همان کلیشه‌های مارول پیروی می‌کند: آنتاگونیست نه چندان به یاد ماندنیش یعنی جان کامن تلاش زیادی می‌کند که شخصیتش را با المان کاریزما و غیر قابل پیش‌بینی بودن رنگ و لعاب دهد، اما فیلم‌نامه فضای کافی در اختیارش نمی‌گذارد.
چیزی که Ant-Man and the Wasp را نجات می‌دهد، بدون شک بخش دوم فیلم است. پایان Ant-Man اشاره داشت که وجود بازیگر جذاب و منعطفی مثل اوانجلین لیلی در رأس داستان بدون لباس ابرقهرمانی احمقانه است. بنابر این دنباله فیلم زمان زیادی را برای معرفی شخصیت Wasp و لباس ابرقهرمانیش هدر نمی‌دهد و اولین سکانس اکشن فیلم، بدون کمترین توضیحی به خفن بودن این شخصیت اختصاص دارد. اسکات لنگ که تنها ابرقهرمان Ant-Man بود در قسمت دوم اکثراً روی نیمکت ذخیره نشسته و بیشتر با شخصیت معمول و طنزش ما را می‌خنداند. این یکی از نقاط مثبت فیلم محسوب می‌شود؛ چون پال راد بازیگر کمدی است و در بخش‌های ابتدایی فیلم که سعی دارد خودش را در حبس خانگی سرگرم کند، فرصت دارد که تمام شیرین کاری‌هایش را به نمایش بگذارد.
در مجموع Ant-Man and the Wasp با اتمسفر شاد و مفرحش بیشتر به یک زنگ تفریح برای Avengers و دشمنان هیولاصفتی مثل تانوس شباهت دارد. تصورش سخت است که بین کلی ابرقهرمان خفن، شخصیتی وجود دارد که هر لحظه می‌تواند خودش را کوچک یا اندازه یک ساختمان بزرگ و از کامیون به عنوان اسکیت بورد استفاده کند. مارول با استفاده از این فیلم، تمام اتفاقات تلخ Avengers Infinity War در دو ماه پیش را با چاشنی خنده پاک کرد. خبر خوب این که فیلم نسبت به قسمت اولش بهتر است، اما در مورد خبر بد باید گفت: هنوز دومین جنگ ابدیت را در پیش داریم و از آنجایی که آخرین فیلم این فرنچایز هم خواهد بود، بعید می‌دانم کسی پیدا شود که با شوخی وخنده حوادث تلخش را از ذهنمان پاک کند.
The First Purge
هر بار که یک فیلم از فرنچایز The Purge را می‌بینم، به سرم می‌زند که بروم و یک نفر را Purge کنم. اگر با فیلم آشنایی دارید و The Purge Anarchy یا The Purge Election Year را دیده باشید که مطمئناً به سلامت عقلیم شک خواهید کرد اما اگر تا حالا اسم این سری به گوشتنان نخورده، ماجرا از این قرار است که هر ساله به مدت 12 ساعت ملت می‌توانند بدون هیچ منع قانونی هر بلایی که دلشان می‌خواهد سر یکدیگر بیاورند. رویکرد این فرنچایز به ژانر وحشت و تأثیرش از خلل‌های سیاسی و اجتماعی The Purge را به یکی از متفاوت‌ترین عناوین ژانر وحشت تبدیل کرده است. بنابر این سقف انتظارات همه از The First Purge بالا بود.
در ابتدا باید گفت که فیلم توسط جرارد مک موری کارگردانی شده پس هنوز آن عنصر ترسناک Anarchy و Election را با خود همراه دارد. چند دقیقه اول که افرادی با ماسک شاخدار کشت و کشتار را در «استیتن آیلند» شروع می‌کنند طبق معمول همیشه سری خام است، از این سکانس به بعد مک موری فیلم را در قالبی ترسناک‌تر فرو برده و با استفاده از یک لنز مخصوص و درخشنده شخصیت‌ها را همانند ارواح نشان می‌دهد. مشکل اینجا است که تمام تلاش‌های کارگردان بی‌ثمر‌اند و فیلم به اندازه کافی ترسناک نیست.
همان طور که عنوان فیلم یعنی The First Purge اشاره دارد، داستان یک پیش درآمد برای قسمت‌های قبل است. دولت خیالی آمریکا تصمیم می‌گیرد به منظور کنترل جمعیت و کاهش جرم و جنایت یک پروژه آزمایشی Purge در استیتن آیلند راه‌اندازی کند. اما دلایل پشت پرده این نیست که مردم میل ذاتیشان به خشونت را تخلیه کنند، بلکه فرصتی برای دولت است تا افرادی را که برایش صرفه اقصادی ندارند قتل عام کند. نقش منفی‌های فیلم اغلب سفید پوست‌های پیر و ثروتمند هستند و کسانی که قتل‌ها را انجام می‌دهند یا پلیس هستند (یا کسانی که لباس پلیس به تن دارند) یا اعضای فرقه‌های مختلف. شاید خیلی بی ربط نباشد اگر بگوییم فرنچایز در دور بطلانی گرفتار شده که سرش دم خودش را می‌بلعد. دیگر خبری از آن پیام‌های انتقادی نیست که طی خشونت مرگبار فیلم به بیننده منتقل می‌شد. همچنین برای فیلمی با موضوع انزجار از خشونت، بعید است که در پایان مردم را به خشونت علیه یک جبهه خاص تشویق کند. متأسفانه عملکرد بازیگران فدای ضعف‌های زیاد فیلم‌نامه شده است (هر بار در یک سکانس عمیق و فلسفی کسی خندید، به درستی فیلم‌نامه شک کنید). البته ایلان نوئل نقشش را به خوبی برای قاچاقچی مواد ایفا کرده و تأثیرات کابوس روانی Purge روی شخصیت جویان وید هم به زیبایی نمود پیدا می‌کند. اما باقی فیلم با چیزی که قرار بود باشد خیلی فاصله دارد.
با همه این موارد سوالی که بوجود می‌آید این است که سری تا چه مدت دیگر ادامه خواهد داشت و تا چه زمانی عملکردش با ثبات و تأثیرگذار خواهد بود. The First Purge به ما یادآور شد که برای هر شروعی پایانی وجود دارد، اما با این حال این یک نظر شخصی است و فروش باکس آفیس چیز دیگری می‌گوید.
Whitney
در دنیایی که آدم های مرده ارزش و احترام بیشتری نسبت به کسانی که نفس می کشند دارند، خیلی عجیب نیست که در فاصله کمتر از یک سال، دو فیلم مستند از زندگی یکی از بهترین خوانندگان 50 سال اخیرآمریکا، یعنی ویتنی هیوستون را روی پرده سینما ببینیم. در سال 2017 مستند Whitney: Can I Be Me با نگاهی به زندگی ویتنی اکران شد و امسال نیز فیلم Whitney، در مرگ و زندگی این خواننده محبوب کند و کاو می کند. کوین مک دونالد کارگردان این اثر پیش از این مستند Marley را از زندگی باب مارلی، خواننده معروف جامائیکایی، ساخته بود. وی همچنین فیلم تحسین شده آخرین پادشاه اسکاتلند را نیز در کارنامه‌اش دارد.
بسیاری معتقدند که زندگی ویتنی هاستون یکی از دراماتیک‌ترین زندگی هنرمندان آمریکاست. سقوطی اختیاری از عرش و بازگشتی دوباره به آغوش اهریمن اعتیاد به گونه‌ای که خود ویتنی زندگی با این اهریمن را بخشی از وجودش می‌دانست. مک دونالد در این مستند بخش‌های روشن و تاریک زندگی ویتنی را در مقابل هم قرار داده و با تدوینی از جنس سینمای کلاسیک، نمایش قابل قبولی از تقابل نیمه تاریک وجود این خواننده در مقابل نیمه محبوب وی داشته است.
Whitney با این که با استفاده از آرشیو‌هایی از زندگی این هنرمند پرطرفدار ساخته شده اما سعی داشته با بهره‌گیری از عناصر جانبی، مخاطب را با روحیات و جنس زندگی او بیشتر آشنا سازد. فیلم علاوه بر اشاراتی که به صدای خاص و استثنایی ویتنی دارد، به تاثیر موسیقی وی در رویکرد جهانی می‌پردازد، تاثیراتی که نشانه‌های آن را می‌توان تا استفاده صدام حسین از ترانه I Will Always Love You، آهنگ معروف فیلم The Bodyguard، درمبارزات انتخاباتی‌اش دنبال کرد.
کارگردان بارها سعی دارد به مخاطب یادآوری کند که این مستند برای زنده نگاه داشتن خاطرات ویتنی ساخته نشده، چون نیازی برای این کار نیست، بلکه برای پاسخ به این است که چرا و چگونه ویتنی هیوستون به این جایگاه رسید.
Whitney مستندی وفادار به زندگی و مرگ این شخصیت بوده و تجربیات مک دونالد به عنوان یک کارگردان با سابقه در خلق یک مستند قابل قبول، کمک زیادی به او کرده است. شاید فیلم مستند دوست نداشته باشید، ولی اگر در دهه 1990 (دهه 70 ایران) شما هم با لباس‌های جین و واکمن های بزرگ آهنگ‌های ویتنی را گوش کرده‌اید و عاشق فیلم The Bodygurad بودید، با دیدن لحظاتی از این فیلم و شنیدن موسیقی گوش آشنایش، می توانید خاطره بازی کنید.
در پایان طبق روال همیشه نگاهی خواهیم داشت به جدول باکس آفیس تا ببینیم این هفته چه فیلم‌هایی از دور رقابت 10تایی‌ها حذف شدند و فروش آخر هفته چه تغییراتی در جدول ایجاد کرده است.
| فیلم | رتبه فعلی | رتبه هفته گذشته | مدت زمان اکران (هفته) | فروش آخر هفته (میلیون دلار) | مجموع فروش تاکنون (میلیون دلار) | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Ant-Man and the Wasp | 1 | — | 1 | 76.0 | 76.8 |
| Incredibles 2 | 2 | 2 | 4 | 29.0 | 504.4 |
| Jurassic World: Fallen Kingdom | 3 | 1 ↓ | 3 | 28.6 | 333.3 |
| The First Purge | 4 | — | 1 | 17.2 | 31.1 |
| Sicario: Day of the Soldado | 5 | 3 ↓ | 2 | 7.3 | 35.3 |
| Uncle Drew | 6 | 4 ↓ | 2 | 6.6 | 29.9 |
| Ocean’s Eight | 7 | 5 ↓ | 5 | 5.3 | 126.8 |
| Tag | 7 | 6 ↓ | 4 | 3.1 | 48.3 |
| ?Won’t You Be My Neighbor | 9 | 10 ↑ | 5 | 2.6 | 12.4 |
| Deadpool 2 | 10 | ۱ ↓ | 8 | 1.7 | 314.5 |
| منبع: IMDB | ||||||
امیدواریم که از تریلرها و مطالب این هفته لذت برده باشید. شما دوستان می‌توانید نظرات و پیشنهادات خود را جهت بهبود عملکرد این بخش با ما در میان بگذارید.