بیوگرافی چارلی چاپلین ؛ زندگی شخصی، کارنامه حرفه‌ای و نکات جالب

چارلی چاپلین را می‌توان از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین هنرمندان تاریخ دانست؛ هنرمندی که با تار و پود سینما گره خورده است. برای آشنایی بیشتر با این هنرمند بزرگ و خالق شخصیت ولگرد کوچولو، با ما همراه باشید.

هر عصر، نمادهای مخصوص به خود را دارد. یکی از مشهورترین و شناخته‌شده‌ترین نمادهای فیلم‌های صامت، چارلی چاپلین است؛ هنرپیشه و کارگردانی بزرگ که برخی از برجسته‌ترین آثار سینمایی تاریخ را خلق کرد. چارلی چاپلین جملات زیبای متعددی را در دوران حیات خود نیز بیان کرده است. بخشی از شهرت او حاصل خلق شخصیت ولگرد کوچولو یا The Tramp با آن سبیل معروف و لباس‌های جالب است.

آنچه در ادامه می‌خوانید

زندگی نامه چارلی چاپلین

در این بخش زندگینامه چارلی چاپلین را بررسی می‌کنیم و بیشتر با زندگی سخت چارلی چاپلین و دوران اوج این ستاره آشنا می‌شویم.

اوایل زندگی چارلی چاپلین

چارلز اسپنسر چاپلین (Charles Spencer Chaplin) در 16 آوریل سال 1889 برابر با 27 فروردین 1268 متولد شد. البته به گفته‌ی خود او، این تاریخ تولد چارلی چاپلین، احتمالی است. مدرکی رسمی از محل تولد او و اینکه چارلی چاپلین اهل کجاست وجود ندارد، اما چاپلین زادگاه خود را جنوب لندن می‌داند. نام مادر چارلی چاپلین هانا بود. والدین او، هانا چاپلین و چارلز چاپلین بزرگ، موسیقی‌دان‌هایی نمایشی بودند. او همچنین یک برادر نامشروع به نام سیدنی جان هیل داشت. هانا چاپلین، فرزند یک کفاش و بازیگری ناموفق بود. در طرف مقابل، چارلز بزرگ فرزند یک قصاب و خواننده‌ای پرطرفدار به حساب می‌آمد. آن دو هرگز از یکدیگر طلاق نگرفتند، اما در سال 1891 از یکدیگر دور شدند. در همین سال، هانا سومین فرزند خود به نام جورج ویلر درایدن را به دنیا آورد.

کودکی چارلی چاپلین مملو از فقر و سختی بود. او این سال‌ها را نزد مادر و برادر خود در لندن می‌گذراند. چاپلین در هفت سالگی به یک خانه کار فرستاده شد؛ موسسه‌ای که با هدف حمایت از فقرا بنیان گذاری گشته بود. چاپلین از این دوران به عنوان تنهاترین زمان زندگی خود یاد می‌کند. او و برادرش در سال 1898 به مدارس نوروود، موسسه‌ای دیگر برای افراد بی‌بضاعت، فرستاده شدند. اطلاعات چندانی از مذهب خانواده چارلی چاپلین در دسترس نیست. همانطور که می‌توانید حدس بزنید، ملیت چارلی چاپلین انگلیسی است.

در همین سال، روان هانا از هم فرو پاشید. او دو ماه را در بیمارستان روانی کین هیل گذراند. در این زمان، چارلی و سیدنی با پدرشان زندگی می‌کردند؛ مردی الکلی و بدعنق که به هیچ عنوان توانایی تربیت دو کودک معصوم را نداشت. او دو سال بعد، بر اثر سیروز کبد فوت کرد. چارلی چاپلین 14 ساله، وظیفه مراقبت از مادر ضعیفش را بر عهده گرفت. چارلی مدتی را به تنهایی و سختی زندگی کرد. پس از گذشت مدتی کوتاه، سیدنی که به ارتش رفته بود، بازگشت. مادر آن‌ها نیز پس از بهبودی موقتی، مجددا به دامان بیماری افتاد و در نهایت در سال 1928 درگذشت.

در این سال‌ها، چارلی چاپلین به اجراهایی کوتاه بر صحنه می‌پرداخت. او نخستین نمایش آماتور خود را در سن پنج سالگی تجربه کرد. او سپس به عضویت یک گروه رقص درآمد و به سفر در سرتاسر انگلستان پرداخت. چاپلین چارلی چاپلین تحصیلات را در 13 سالگی رها کرد. او شغل‌های مختلفی چون بازیگری را تجربه کرد. نخستین حضور او در یک فیلم به Jim, a Romance of Cockayne در سال 1903 بازمی‌گردد؛ اثری ناموفق که تنها به مدت دو هفته اکران شد.

حضور بیشتر در نمایش ها

با نگاهی به بیوگرافی چارلی چاپلین به اهمیت تئاتر در تقویت مهارت یک بازیگر پی می‌بریم. شاید بتوان مهم‌ترین نمایش دهه دوم زندگی چارلی را شرلوک هولمز به رهبری چارلز فرومان دانست. او این نقش را در اجراهای متعددی در سراسر انگلستان ایفا کرد. چارلی در سال 1906، پس از حضوری دو و نیم ساله در این تئاتر، از کمپانی نمایشی فرومان جدا شد. بسیاری از روزنامه‌نگاران، هنرنمایی چارلی در نقش بیلی روزنامه‌فروش را از تحسین‌برانگیز می‌دانستند. این بازیگر افسانه‌ای، پس از گذشت مدتی کوتاه، به کمپانی دیگری پیوست و در کنار برادر بازیگر خود در نمایشی کمدی به نام Repairs بازی کرد. چاپلین در سال 1906 به سیرک جوانان کیسی ملحق شد. او پس از تنها چند اجرا، به ستاره این سیرک تبدیل گشت. این هنرمند در سال 1907 و سن 18 سالگی، به کمدینی مشهور و موفق تبدیل شده بود.

پس از این دوران، چارلی افول اندکی را تجربه کرد. در همین زمان، سیدنی به عنوان بازیگری موفق به گروه مشهور فرد کارنو پیوسته بود. در ماه فوریه، چارلی به صورت آزمایشی به این گروه ملحق شد. نظر کارنو در مورد او، کاملا منفی بود. با این حال، چارلی چاپلین جوان در نخستین اجرای خود در کولیسئوم لندن، تاثیر فراوانی بر او و تماشاگران گذاشت. کارنو نیز به سرعت با او قرارداد بست. در ادامه، چارلی به یکی از بازیگران اصلی این گروه تبدیل شد. پس از مشاهده استعداد فراوان چاپلین جوان، کارنو او را به بخش آمریکای شمالی خود اضافه کرد. از دیگر اعضای این بخش می‌توان به استن لورل اشاره کرد. چارلی در این زمان در نمایش‌های بزرگی حضور یافت و به بازیگری شناخته شده تبدیل شد. این را می‌توان نقطه عطفی در زندگی نامه چارلی چاپلین دانست.

زندگی شخصی

با نگاهی به بیوگرافی چارلی چاپلین متوجه زندگی شخصی جنجالی و پرحاشیه او می‌شویم؛ این زندگی شامل روابط عاشقانه متعدد با بازیگرانی که در آثارش حضور داشتند، می‌گردد. چاپلین در سال 1918 با دختری 16 ساله به نام میلدرد هریس ازدواج کرد؛ ازدواجی که تنها دو سال به طول انجامید. او در سال 1924 با دختر 16 ساله دیگری به نام لیتا گری ازدواج کرد. این پیوند، نتیجه حاملگی دور از انتظار گری بود. دومین همسر چارلی چاپلین و او صاحب دو فرزند به نام های چارلز جونیور و سیدنی شدند. این ازدواج اجباری در سال 1927 از هم فروپاشید.

چارلی مجددا و در سال 1936 با خواننده‌ای به نام پولت گدار ازدواج کرد. زندگی مشترک این دو نیز شش سال طول کشید. در ادامه، بازیگری به نام جون بری، شکایتی جنجالی علیه چاپلین کرد و او را پدر فرزند خود خواند. آزمایش‌های پزشکی، صحت این ادعا را رد کردند، اما نظر هیئت منصفه چیز دیگری بود. چاپلین مجبور به پرداخت هزینه زندگی فرزند بری شد. آخرین ازدواج چارلی در سال 1943 و با دختری به نام اوونا اونیل، فرزند یوجین اونیل مشهور، بود. این پیوند را می‌توان موفق‌ترین ازدواج چاپلین دانست که تا انتهای عمر او به طول انجامید. نتیجه این ازدواج، هشت فرزند چارلی چاپلین بود. دختر چارلی چاپلین اَنِت امیلی چاپلین، نیز حاصل همین ازدواج بود.

مرگ چارلی چاپلین

در این قسمت از بیوگرافی چارلی چاپلین به پایان عمر این ستاره می‌پردازیم. چارلی چاپلین در پیری سلامت خود را به‌طور کامل از دست داده بود و وضعیتش به گونه‌ای بود که باید مدام تحت مراقبت می‌بود. سرانجام او در صبح کریسمس 1977 (25 دسامبر برابر با 4 دی 1356) از دنیا رفت. لحظه مرگ چارلی چاپلین خالی از درد بود چرا که علت مرگ چارلی چاپلین، سکته در خواب بود.

مراسم تدفین چاپلین در 27 دسامبر، به درخواست خودش، خیلی ساده برگزار شد. قبر چارلی چاپلین نیز در قبرستان Corsier-sur-Vevey در سوئیس و در کنار سایر فعالین حوزه سینما قرار گرفته است.

چارلی چاپلین و سینما

این هنرمند اسطوره‌ای، در طول دوران کاری خود در بیش از 80 فیلم حضور یافت. در ادامه زندگینامه چارلی چاپلین متن مربوط به دوران حرفه‌ای این بازیگر بزرگ را خواهید خواند. لازم به ذکر است که چارلی چاپلین متن تمامی آثار خود را شخصا می‌نگاشت.

ورود به سینما و کمپانی Keystone

شش ماه پس از ورود چاپلین به آمریکا، کمپانی فیلم‌سازی نیویورک از او دعوت به کار کرد. چارلی از طرفداران آثار این کمپانی نبود، اما به کار در سینما و آغاز یک زندگی جدید علاقه داشت. نخستین فیلم او، اثری ساده و تک حلقه‌ای به نام Making a Living بود؛ اثری که تنفر چاپلین را برمی‌انگیخت. او در دومین فیلم خود، در هیبت نمادین و مشهوری که امروزه از او می‌شناسیم، ظاهر گشت. این فیلم، Mabel’s Strange Predicament نام داشت. مخاطبان نخستین بار با شخصیت «ولگرد کوچک» چاپلین در فیلم Kid Auto Races at Venice آشنا شدند. این هنرمند، تصمیم به استفاده از شخصیت مذکور به عنوان هویت نمایشی خود گرفت و نقش فعال‌تری در پروسه ساخت فیلم‌ها پیدا کرد. این مسئله، منجر به درگیری چارلی چاپلین با کارگردان‌ها می‌شد.

در نهایت، چاپلین اجازه کارگردانی فیلم‌های خود را دریافت کرد. نخستین ساخته او، فیلم کمدی کوتاهی به نام Caught in the Rain بود. این اثر در سال 1914 عرضه و با موفقیت قابل توجهی روبرو شد. وی در ادامه انبوهی از فیلم‌های کمدی کوتاه ساخت. چارلی از این زمان به عنوان دورانی هیجان‌انگیز یاد کرده است. سبک متفاوت فیلم‌های چاپلین،‌ طرفداران زیادی را برای او به ارمغان آورد؛ طرفدارانی که روز به روز به شمارشان افزوده می‌شد. چارلی چاپلین در نخستین فیلم بلند کمدی، اثری به نام Tillie’s Punctured Romance، در کنار ماری درسلر حضور یافت. وظیفه کارگردانی این فیلم بر عهده مک سنت بود. این عنوان را می‌توان آخرین حضور چاپلین در سینما به عنوان یک بازیگر صرف دانست. با پایان قرارداد چاپلین و کمپانی Keystone، او مبلغ هنگفت 1000 دلار در هفته را به عنوان دستمزد تقاضا کرد؛ مبلغی که با مخالف سران این کمپانی روبرو شد.

همکاری با کمپانی Essanay

پس از جدایی چارلی چاپلین و Keystone، کمپانی شیکاگویی Essanay پیشنهادی 1250 دلاری به این بازیگر داد؛ پیشنهادی که همراه با پاداشی 10000 دلاری بود. او در دسامبر سال 1917 به این کمپانی پیوست. در این سال‌ها، چارلی تیم بازیگری شخصی خود را تشکیل داد؛ تیمی که شامل افرادی چون لیو وایت، باد جیمیسون و ادنا پرواینس می‌شد. او کنترل خود بر فیلم‌هایش را بیشتر کرده و سرعت ساخت آن‌ها را کاهش داد. نتیجه این کار، آثاری موفق‌تر، ارزشمندتر و مهم‌تر چون A Night Out و The Champion بودند. مهم‌ترین عناوین چارلی چاپلین در این دوران را می‌توان دو فیلم The Tramp و The Bank دانست؛ آثاری متفاوت و خلاقانه که نظر منتقدان جدی را نیز به او جلب کردند.

در سال 1915، چاپلین به پدیده‌ای فرهنگی تبدیل شده بود. او را می‌توان نخستین ستاره جهانی دنیای سینما دانست. با جدایی چارلی از کمپانی Essanay، او پاداشی 150000 دلاری را شرط قرارداد بعدی خود قرار داد. مقصد بعدی این هنرپیشه بزرگ، کمپانی Mutual بود؛ شرکتی که با حقوق هفتگی 10000 دلار، چارلی را از آن خود کرد.

کمپانی Mutual

درآمد هنگفت چاپلین، او را به ثروتمندترین فرد 26 ساله دنیا تبدیل نمود. Mutual استودیو شخصی چاپلین را در اختیار او گذاشت. او در ادامه دو عضو کلیدی دیگر به نام‌های آلبرت آستین، هنری برگمان و اریک کمپبل را به گروه بازیگری خود اضافه کرد. چاپلین در سال 1916 شش فیلم بلند و دو فیلم کوتاه ساخت. او در سال بعد نیز چهار اثر Easy Street، The Cure، The Immigrant و The Adventurer را به کارنامه خود اضافه کرد. بسیاری از هواداران چاپلین، این عناوین را بهترین ساخته‌های او می‌دانند. در بیوگرافی چارلی چاپلین از این دوران به عنوان شادترین زمان زندگی وی یاد شده است.

همزمان با آغاز جنگ جهانی اول، چاپلین خواستار حضور در ارتش آمریکا و انگلستان شد، اما خواسته‌های او با مخالفت روبرو گشتند. در این سال‌ها، محبوبیت چارلی به صورت دیوانه‌واری رو به افزایش می‌رفت؛ محبوبیتی که تنها به غرب اختصاص نداشت و تمام جوامع فرهنگی کره خاکی را در بر می‌گرفت.

کمپانی First National

چاپلین در اوایل سال 1918 در یک فیلم کوتاه با هری لادر، خواننده و کمدین مطرح بریتانیایی، همکاری کرد. در این زمان،‌ چارلی نگرانی‌های فراوانی از کاهش کیفیت فیلم‌های خود و تکراری شدن آن‌ها داشت. این مسئله در نهایت منجر به افول کمیت ساخته‌های این هنرمند و در نهایت اختلاف بین وی و کمپانی Mutual شد. پس از این جدایی، چارلی به دنبال فضایی برای خلق فیلم‌های مستقل گشت؛ فضایی که جدا از عرصه تجاری و رقابتی هنر هفتم باشد. او در ادامه قراردادی را با کمپانی First National امضا کرد. این قرارداد به ارزش 1 میلیون دلار (حدود 20 میلیون دلار امروز) شامل هشت فیلم و آزادی عمل کامل چارلی چاپلین در ساخت آن‌ها می‌شد. این همکاری تا ژانویه 1919 ادامه یافت و حاصل آن فیلم‌های A Dog’s Life، The Bond و Shoulder Arms بود.

پس از موفقیت هنری و تجاری بی‌نظیر این سه فیلم، چارلی درخواست بودجه بیشتری از کمپانی First National کرد؛ درخواستی که با مخالفت روبرو شد. او در ادامه تصمیم به ترک این کمپانی گرفت و در کنار داگلاس فیربنکس، مری پیکفورد و دیوید وارک گریفیث، شرکت پخشی به نام United Artists را پدید آورد. هر چهار عضو این کمپانی، شخصا وظیفه تامین بودجه آثار خود را بر عهده داشتند. این قرار که به آن‌ها آزادی عمل قابل توجهی می‌داد، انقلابی در صنعت سینما ایجاد کرد.

چاپلین در ادامه از تجربیات زندگی شخصی خود برای ساخت فیلم ماندگار The Kid استفاده کرد؛ این فیلم طولانی‌ترین ساخته او بود. او سپس فیلم The Idle Class را تکمیل کرد و تصمیم به بازگشت به انگلستان گرفت. قرارداد بین چارلی چاپلین و کمپانی First National با عرضه دو فیلم Pay Day و The Pilgrim به پایان رسید. در طول فیلم نخست، شخصیت مشهور چارلی چاپلین در کارخانه ای مشغول به کار بوده و با دشواری‌ها و بی‌عدالتی‌های محیط‌های صنعتی روبرو می‌شود.

بر قله سینما

در این بخش از زندگینامه چارلی چاپلین به دوران اوج شهرت و موفقیت او خواهیم پرداخت. این هنرمند محبوب، پس از جدایی از کمپانی First National، تصمیم ساخت فیلمی درام به نام A Woman of Paris گرفت. این اثر، از نظر هنری موفقیتی تمام‌عیار بود اما موفق به جلب نظر مخاطبان نشد. این شکست منجر به سرخوردگی چاپلین گشت. او در ادامه یکی از پرخرج‌ترین و موفق‌ترین فیلم‌های صامت تاریخ به نام The Gold Rush را ساخت. چارلی در هنگام عرضه این اثر، آن را بهترین و مهم‌ترین فیلم خود می‌دانست. عنوان بعدی او، فیلم جنجالی و پرحاشیه The Circus بود؛ این حواشی را می‌توان ناشی از زندگی شخصی چارلی دانست. او در نخستین مراسم اسکار، برنده جایزه‌ای ویژه به دلیل نبوغ و انعطاف خود در بازیگری، نویسندگی، کارگردانی و فیلمسازی شد.

چارلی یکی از منتقدان فیلم‌های صدادار بود و تصمیم به ساخت اثر بعدی خود به صورت صامت گرفت. فیلم City Lights با استقبال بسیار خوبی از جانب منتقدان و مخاطبان روبرو شد و بار دیگر جایگاه افسانه‌ای چارلی چاپلین را تثبیت کرد. چارلی چاپلین بوکس را ابزاری برای روایت این اثر قرار داد.

سرعت بالای پیشرفت فناوری و ورود تکنیک‌های مدرن به عرصه سینما، چارلی را به ورطه افسردگی و تنهایی فرو برد. او تصمیم به سفر به دور دنیا گرفت. سفر او با قتل اینوکای سویوشی، نخست‌وزیر وقت ژاپن، به دست جبهه افراطی ملی این کشور مصادف شد. آن‌ها در ابتدا قصد قتل چاپلین را با هدف تحریک آمریکا به جنگ، داشتند. در این زمان، چارلی دوران سختی را می‌گذراند. او سپس به مسائل اجتماعی و سیاسی علاقه‌مند شد و دو فیلم خوش‌ساخت Modern Times و The Great Dictator را روانه سینماها کرد. بسياری از طرفداران چارلی چاپلین، دیکتاتور را مهم‌ترین و شجاعانه‌ترین فیلم او می‌دانند.

حواشی فراوان و خروج از آمریکا

در سال‌های آتی، فعالیت‌های سیاسی چاپلین شدت قابل توجهی یافتند. سخن‌رانی‌های جنجالی او در کنار حواشی فیلم The Great Dictator و تصویر چارلی چاپلین در نقش هیتلر ، منجر به تخریب وجهه او در آمریکا شد. در ادامه، برخی مشکلات عجیب در زندگی شخصی وی نیز مزید بر علت می‌شدند. چارلی در این سال‌ها فیلم Monsieur Verdoux را ساخت؛ یک کمدی سیاه که با الهام از ایده‌های اورسون ولز خلق شده بود. این اثر، در نتیجه حواشی مذکور، شکست تجاری و هنری قابل توجهی در آمریکا خورد. با این وجود، او این اثر را هوشمندانه‌ترین ساخته خود می‌دانست. بسیاری از صاحب‌نظران و مردم آمریکا، او را کمونیست خطاب کرده و خواستار تبعید او شدند.

در سال‌های بعد، چارلی چاپلین فیلم Limelight را ساخت؛ اثری با الهام از زندگی او که داستان غم‌انگیز بازیگری سالخورده را روایت می‌کرد. چاپلین تصمیم به افتتاح این فیلم در شهر لندن گرفت. در همین زمان، دادستان کل آمریکا ویزای او را باطل کرد. چارلی برای بازگشت به آمریکا، ناچار به انجام مصاحبه بود. این تصمیم، منجر به قطع تمامی ارتباطات این هنرمند بزرگ و کشور آمریکا شد. بسیاری از مورخان سینما، سقوط محبوبیت چاپلین را یکی از جنجالی‌ترین‌ها در نوع خود می‌دانند. چاپلین به آمریکا بازنگشت و تصمیم به مهاجرت به کشور سوییس گرفت.

فعالیت در اروپا

حواشی پیرامون چارلی چاپلین در دهه 50 نیز با قدرت ادامه داشتند. این حواشی با اعطای جایزه‌ای توسط انجمن کمونیستی صلح جهانی به او شدت گرفتند. چارلی در ادامه نخستین فیلم اروپایی خود به نام A King in New York را خلق کرد. این اثر را می‌توان یکی از شخصی‌ترین ساخته‌های این هنرمند افسانه‌ای دانست که با الهام از تجربیات تلخ او از رفتار آمریکایی‌ها ساخته شده بود. وی سپس کمپانی فیلمسازی جدیدی به نام Attica را پایه‌گذاری کرد. او از عرضه فیلم خود در آمریکا خودداری نمود. چارلی دو دهه انتهایی زندگی خود را وقف ساخت موسیقی متن و تدوین دوباره آثار قدیمی خود کرد. در همین زمان، جو سیاسی و اجتماعی آمریکا بهبود یافته و بار دیگر نظر منتقدان و رسانه‌های به فیلم‌های او جلب شد. بسیاری از ساخته‌های چارلی دوباره عرضه گشته و کتاب اتوبیوگرافی او نیز به چاپ رسید.

چاپلین در سال 1967 فیلم Countess from Hong Kong را ساخت؛ اثری کمدی و عاشقانه با حضور سوفیا لورن و مارلون براندو که تفاوت‌های قابل توجهی با عناوین قبلی این هنرمند داشت. آخرین فیلم چارلی به شکست هنری و تجاری تلخی تبدیل شد. با این حال، او سعی بر نگاشتن فیلمنامه جدیدی به نام The Freak کرد؛ فیلمنامه‌ای که ناتمام ماند.

او در سال 1971 نشان لژیون دونور فرانسه را در جشنواره فیلم کن دریافت کرد. در این زمان، آکادمی هنر و علوم نمایشی آمریکا، جایزه‌ای افتخاری به او داد. چارلی، پس از تردیدهای فراوان، تصمیم به بازگشت به آمریکا گرفت. سخنرانی مشهور او در این مراسم، با تشویقی 12 دقیقه‌ای از جانب حضار روبرو شد. ملکه الیزابت، در سال 1975، به چارلی مقام شوالیه را اعطا کرد.

سبک فیلمسازی چارلی چاپلین

چارلی چاپلین در ساخت آثار خود از افراد مختلفی الهام می‌گرفت. نخستین منبع الهام او را می‌توان مادرش دانست. از جمله کمدین‌های تأثیرگذار بر چارلی می‌توان به دروری لین، مکس لیندر و دن لینو اشاره کرد. چاپلین فیلمبرداری آثار خود را با فیلمنامه‌های ناتمام آغاز کرده و از خلاصه‌ای یک خطی برای پرداخت محتوا و تعریف فرم خود بهره می‌گرفت. این فرمول از فیلم A Woman of Paris به بعد متحول شد. چارلی در کار خود کندتر پیش می‌رفت و در بین روزهای کاری، بازه‌هایی را به استراحت اختصاص می‌داد. او در کار خود کمال‌گرا بود و به نتیجه ناقص راضی نمی‌شد. چاپلین برای ضبط فیلم کوتاه The Immigrant، از 40000 فوت فیلم استفاده کرد؛ مقداری که برای فیلم‌های بلند کافی بود. چارلی چاپلین تصاویر جذابی را از عناوین خود به ثبت می‌رساند.

چارلی در هنگام ساخت یک فیلم، خود را کاملا وقف آن می‌کرد؛ مسئله‌ای که ضربات زیادی به زندگی شخصی او وارد می‌آورد. مورخان سینما، او را از نخستین فیلمسازان مؤلف تاریخ می‌دانند. سبک طنز این هنرمند، بزن‌بکوب یا اغراق‌نمایی بوده و با هوشمندی خود شناخته می‌شود. وی همچنین علاقه فراوانی به موسیقی داشته و سازهای ویولون، ویولون سل و پیانو را به صورت خودآموز فراگرفت. او وظیفه ساخت موسیقی متن فیلم‌های خود را بر عهده می‌گرفت. از مشهورترین قطعات چارلی چاپلین می‌توان به Smile از فیلم Modern Times، Terry’s Theme از فیلم Limelight و This Is My Song از فیلم A Countess from Hong Kong اشاره کرد. چاپلین تنها اسکار رقابتی خود را برای موسیقی متن فیلم Limelight در سال 1973 دریافت کرد.

جوایز و افتخارات چارلی چاپلین

در این بخش از زندگینامه چارلی چاپلین به جوایز و افتخارات متعدد این هنرمند می‌پردازیم. چارلی در اواخر عمر خود، جایزه‌های بسیار زیادی دریافت کرد. او توسط ملکه انگلستان به عضویت شوالیه‌های عالی این کشور درآمد و دکترای افتخاری رشته ادبیات را از دانشگاه‌های آکسفورد و دورهام دریافت نمود. در سال 1965، او به همراه اینگمار برگمان، برنده جایزه اراسموس شدند.

چاپلین در سال 1971، نشان لژیون دونور فرانسه را دریافت کرد. یک سال بعد، وی برنده شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز و جایزه یک عمر دستاورد هنری جامعه فیلم لینکلن شد؛ جایزه‌ای که امروزه به نام چاپلین شناخته می‌شود. چارلی نامزدی جشنواره بفتا را نیز در کارنامه خود دارد. او برنده سه جایزه اسکار گشته که شامل دو نمونه افتخاری و یک مورد برای موسیقی متن فیلم Limelight می‌شوند. شش مورد از آثار او در فهرست فیلم‌های ماندگار فهرست ملی ثبت فیلم، حضور دارند.

میراث چارلی چاپلین

در این بخش از بیوگرافی چارلی چاپلین به میراث این هنرمند بزرگ می‌پردازیم. امروزه، چارلی به عنوان یکی از مشهورترین و تاثیرگذارترین فیلمسازان تاریخ شناخته می‌شود؛ فیلمسازی که تاثیر فراوانی بر دنیا گذاشت. در ادامه می‌توانید بخشی از وصیت نامه چارلی چاپلین به دخترش را مطالعه کنید:

«یک ستاره باش و بدرخش! اما اگر شوق و قدرشناسی مخاطبان منجر به مستی تو شد، اگر بوی گل‌ها منجر به سبک‌سری تو شد، در گوشه‌ای بنشین و نامه مرا بخوان. به صدای قلبت گوش کن. جرالدین، من پدرت هستم! نام من چارلی است، چارلی چاپلین!»

جملات زیبای چارلی چاپلین

شاید بتوان بزرگ‌ترین ویژگی این هنرمند ماندگار را روحیه حساس او دانست. در ادامه می‌توانید چند جمله زیبا از چارلی چاپلین را مطالعه کنید:

• یک روز بدون خنده، یک روز به هدر رفته خواهد بود.
• زندگی از زاویه نزدیک یک تراژدی و از زاویه دور یک کمدی است.
• ما بیش از اندازه فکر و کمتر از حد نیاز احساس می‌کنیم.
• در این دنیای وحشی و خشن، هیچ چیز، حتی مشکلاتمان، دایمی نیست.
• اگر سرتان را پایین بیندازید، هیچ‌گاه رنگین‌کمان را نخواهید دید.
• کلمات پوچ و بی‌ارزش هستند. بزرگ‌ترین لغتی که می‌توان گفت، «فیل» است.
• من همیشه از پیاده‌روی در باران لذت می‌برم، زیرا هیچ‌کس چهره گریانم را نمی‌بیند.
• در نهایت، همه‌چیز یک شوخی است.
• قدرت تصور بدون عمل، هیچ است.
• تمام چیزهایی که من برای ساخت یک طنز به آن‌ها نیاز دارم،‌ یک پارک، یک پلیس و یک دختر زیبا هستند.

نکات جالب درباره چارلی چاپلین

در این بخش از زندگینامه چارلی چاپلین به چند حقیقت جالب و مهم از این هنرمند اسطوره‌ای می‌پردازیم.

او با یک فیلمساز خانم همکاری کرد که در آن روزگار امری نادر بود

ميبل نورماند (Mabel Normand) یکی از بازیگران سینمای صامت به شمار می‌رفت. نورماند به عنوان نویسنده، تهیه کننده و کارگردان نیز فعالیت کرده بود و این امر برای اواسط دهه اول قرن بيستم کمی عجیب به نظر می‌رسید. او در 12 فیلم چارلی چاپلین نقش آفرینی کرد که از آن جمله می توان به مخمصه عجیب ميبل (Mabel’s Strange Predicament) محصول سال 1914 اشاره کرد. میبل نورماند همچنین کارگردانی فیلم «گرفتار در کاباره» (Caught in a Cabaret) محصول 1914 با بازی چارلی چاپلین را نیز بر عهده داشت و همچنین به کارگردانی مشترک با چاپلین در فیلم «دوستش راهزن» (Her Friend the Bandit) در همان سال 2014 پرداخت.

موسیقی متن بسیاری از کارهای چاپلین اثر خودش بود

چاپلین از فیلم روشنایی های شهر (City Lights) به بعد، آهنگسازی فیلمهایش را خودش انجام داد. آهنگ چارلی چاپلین Smile که برای فیلم عصر جدید به کار رفت، یکی از خاطره‌انگیزترین موسیقی‌های فیلم‌های کلاسیک به شمار می‌رود. در سال 1954، نسخه ساخت «نت کینگ کول» (Nat King Cole) که حالا همراه با شعر هم شده بود، تبدیل به یکی از برترین ترانه های بیلبورد شد. مایکل جکسون نیز یک بار این آهنگ را مجددا اجرا کرد.

او یک ایده آل گرا بود

تنها یک دلیل برای این مسئله که چاپلین همه کارها را خودش می‌کرد، وجود دارد: او یک ایده‌آل‌گرا بود. نقل است که در یکی از صحنه های فیلم روشنایی های شهر، ویرجینیا چریل (Virginia Cherrill) قرار بود به چاپلین گل تعارف کند و بگوید: «گل، قربان.» اما همین صحنه دارای دو کلمه دیالوگ را چاپلین 342 بار تکرار کرد تا آنگونه که می‌خواهد از آب دربیاید.

یک دانشمند روس، سیارکی را به افتخار او نامگذاری کرده است

در سال 1981، یک ستاره‌شناس روس به نام لیدمیلا جورجیونا کاراخکینا (Lyudmila Georgievna Karachkina) که بیش از 100 سیارک را کشف کرده، یکی از آنها را به نام این کارگردان افسانه‌ای نام گذاری کرد: 3623 چاپلین.

جشنواره فیلمی به نام چارلی چاپلین وجود دارد

در دهه 1960، چاپلین و خانواده‌اش تعطیلات تابستانی را در روستای Waterville از توابع Ring of Kerry سپری کردند که در کشور ایرلند قرار دارد. در سال 2011، جشنواره فیلمی به نام «جشنواره فیلم کمدی چارلی چاپلین» در این منطقه آغاز به کار کرد که هر سال در ماه آگوست برگزار می گردد. لازم به ذکر است که مجسمه‌ای برنزی نیز از این کارگردان افسانه‌ای در این منطقه نصب شده است. این جشنواره رقابت فیلم کوتاه را برای معرفی چاپلین‌های آینده برگزار می‌کند. سال گذشته، مسئولین برگزاری این جشنواره قصد داشتند تا این جشنواره را به عنوان بزرگ‌ترین گردهمایی مردم با لباس چارلی چاپلین در گینس ثبت کنند.

خانه قدیمی او در سوئیس تبدیل به موزه شده است

در 16 آوریل 2016، به خاطر یادبود یکصد و بیست و هفتمین سالگرد تولد چارلی چاپلین، خانه قدیمی او در سوئیس تبدیل به موزه شد. این موزه سالانه میزبان حدود 300 هزار نفر است. این عمارت همچنین شامل عکس چارلی چاپلین و یک استودیو است که در آن فیلم‌های چاپلین به نمایش در می آیند، بعضی از صحنه‌های فیلم‌هایش در آنجا بازسازی شده و رستورانی نیز به نام ولگرد (The Tramp) در آنجا دایر است.

او در مسابقه‌ی بدل چارلی چاپلین، برنده نشد

در سال 1915، چارلی چاپلین در یک مسابقه به‌عنوان بدل خودش شرکت کرد. کسی به عنوان برنده این مسابقه انتخاب می‌شد که از همه بیشتر به چارلی چاپلین شبیه باشد و در کمال تعجب، از آنجایی که داوران و تماشاچیان این مسابقه متوجه نشده بودند او چارلی چاپلین واقعی است، چاپلین مقام سوم را کسب کرد.

چارلی چاپلین از رئیس جمهور آمریکا پولدارتر بود

در سال 1916 و وقتی که چاپلین با کمپانی Mutual Film Corporation قرارداد بست، حقوقش سالی 670 هزار دلار بود درحالیکه در همان زمان رئیس جمهور آمریکا به‌طور سالانه 75 هزار دلار حقوق داشت.

اولین بازیگری که عکسش روی جلد مجله تایمز چاپ شد

چارلی چاپلین اولین بازیگری بود که در تاریخ 6 ژوئیه 1925 عکسش روی جلد مجله تایمز چاپ شد. مجله تایمز به‌خاطر جلدهای تأثیرگذار و جنجالی‌اش شناخته می‌شود و این موفقیت بزرگی برای این بازیگر مستعد محسوب می‌شد.

چاپلین تقریبا همیشه یک نقش را ایفا می‌کرد

قبل از بازی در دومین فیلمش، چاپلین یک لباس عجیب و غریب و خنده‌دار را سرهم کرد. او شلوارهای گشاد، کت تنگ و کفش‌های بزرگ پوشید، یک کلاه کوچک روی سرش گذاشت، برای خودش سبیل گذاشت و یک عصا به دست گرفت و شروع کرد به راه رفتن. رئيس Keystone با دیدن چارلی چاپلین در آن وضعیت حسابی خندید و سپس به او گفت در فیلم بعدی‌اش دقیقا همینطوری لباس بپوشد. این شخصیت جدید که چاپلین خلق کرده بود Little Tramp (ولگرد کوچک) نام گرفت و مردم خیلی زود توانستند با او ارتباط برقرار کنند. بسیاری حتی سعی می‌کردند ادای او را دربیاورند. چاپلین طی بیست و اندی سال بعد، با این شخصیت در فیلم‌هایش ظاهر می‌شد.

 مقاومت در برابر صدا

وقتی پای صدا به سینما باز شد، انقلابی به راه افتاد و همه چیز را تغییر داد. اما چارلی چاپلین دوست نداشت از صدا و دیالوگ در فیلم‌هایش  استفاده کند. او معتقد بود که نیازی به صدا نیست. در دهه 1930 او در دوتا از فیلم‌هایش یعنی City Lights و Modern Times از موسیقی استفاده کرد. البته این فیلم‌ها نیز مانند کارهای قبلی‌اش دیالوگ نداشتند. سرانجام در سال 1940 او مخالفتش با صدا را کنار گذاشت و فیلم دیکتاتور بزرگ را با دیالوگ و موسیقی ساخت. او در این فیلم پس از 20 سال، برای اولین بار نقش جدیدی را ایفا کرد.

تبعید از آمریکا!

با اینکه چارلی چاپلین حدودا 40 سال در آمریکا زندگی کرد، هرگز شهروند این کشور نبود. همان‌طور که پیش‌تر نیز گفتیم، خیلی‌ها به چاپلین برچسب کمونیست زدند. او حتی تحت نظر FBI قرار گرفت و برخی معتقد بودند باید دیپورت شود. سرانجام در سال 1952 و وقتی چاپلین به انگلستان سفر کرده بود، دولت آمریکا ورود دوباره‌ی او به این کشور را ممنوع اعلام کرد. چارلی چاپلین هم به جای اینکه به آمریکا برگردد و از حقش دفاع کند، تصمیم گرفت به سوئیس برود و آنجا زندگی کند. پس از این ماجرا، چاپلین تنها یک بار دیگر به آمریکا رفت. او‌ در سال 1972 برای دریافت جایزه افتخاری اسکار به آمریکا سفر کرد.

سارقان جنازه چاپلین را از قبر به سرقت بردند و تقاضای باج کردند

چارلی چاپلین حتی بعد از مرگش هم پرحاشیه بود. وی در روز کریسمس 1977 درگذشت و در قبرستانی نزدیک خانه‌اش در سوئیس دفن شد. حدودا سه ماه بعد از مرگش، در روز دوم مارچ 1978، پلیس با بیوه او، اونا چاپلین تماس گرفت و گفت که شخصی قبر چاپلین را کنده و حالا جنازه‌اش در قبر نیست.

سارقان برای برگرداندن جنازه، خواستار 600 هزار دلار شده بودند. با ردگیری تلفن همسر چاپلین دو مرد به نام رومن وارداس (Roman Wardas)  و گانتشو جانو (Gantscho Ganev) دستگیر شدند. آن‌ها به جرم خود اعتراف کردند و جنازه چاپلین را به پلیس نشان دادند که در یک مزرعه ذرت نزدیک قبر اصلی دفن کرده بودند. این افراد به زندان افتادند؛ اما کمی بعد، اونا چاپلین از گناه آن‌ها گذشت و آن‌ها را بخشید.

کلام آخر

در این مطلب، به تفصیل به زندگینامه چارلی چاپلین پرداختیم، درباره اصالت چارلی چاپلین صحبت کردیم، عکس چارلی چاپلین واقعی را دیدیم و به‌طور کامل به سوال «چارلی چاپلین کیست؟» پاسخ دادیم. شما کدامیک از فیلم‌های او را تماشا کرده‌اید؟ بهترین فیلم چارلی چاپلین از نظر شما کدام است؟ فراموش نکنید که دیدگاه‌هایتان در مورد بیوگرافی چارلی چاپلین را در پایین صفحه با ما به اشتراک بگذارید.