همه بیل گیتس را با مایکروسافت می‌شناسیم و می دانیم او در زمینه کمک‌های بشردوستانه نیز شخصیتی فعال بوده است. این نابغه دنیای دیجیتال به تازگی سخنرانی در هاروارد داشته و در آنجا از آرزوها و خاطرات خود می‌گوید.
بیل گیتس رئیس شرکت بزرگ مایکروسافت است. او در سال 1975 به دانشگاه هاروارد رفت و دو سال بعد دانشگاه را رها کرد. نتیجه این رهایی، برپایی شرکت مایکروسافت بود که از او یک میلیونر 26 ساله ساخت. اکنون بعد از گذشت حدود 40 سال از آن دوران، بیل گیتس شصت و اندی ساله ابراز پشیمانی می‌کند و در جلسه پرسش و پاسخ با دانشجویان هاروارد که روز پنج شنبه 26 آوریل 2018 برگزار شد، چنین می‌گوید که:
هنوز یک چیز است که آرزوی انجامش را در آن سال‌ها داشتم و آن این است که آرزو می‌کنم ای کاش در آن سال‌ها اجتماعی‌تر می‌بودم.
درواقع اولویت‌های کالجی که او در آن تحصیل می‌کرد بیشتر جنبه دانشگاهی و تحصیلی داشت. همچنین بیان می‌کند که:
تمایل داشتم در آن سال‌ها با مردم ارتباط بیشتری برقرار کنم و آن‌ها را بیشتر بشناسم. در آن سال‌ها فقط در قیدوبند تحصیل و کار بوده‌ام و همه تلاشم در آن سال‌ها نیز به شرکت در کلاس‌های متعدد معطوف می‌شد.
همچنین جدا از این دغدغه‌ها او از استیو بالمر (Steve Ballmer) همکلاسی و دوست خوب دوران دانشگاهش تشکر کرد. استیو بالمر از همسایه‌های گیتس بود که با هم فیلم می‌دیدند، به پیاده‌روی می‌رفتند و مطالعه می‌کردند. همه این‌ها درحالی بود که بالمر بسیار با گیتس تفاوت داشت. برخلاف گیتس، بالمر برون‌گرا بود و تمایل به شرکت در فعالیت‌های اجتماعی متنوع از جمله فعالیت در انجمن‌ها و نشریات مختلف را داشت. بالمر کمک کرد تا گیتس به جای استخر شنایی که بیشتر از 200 نفر جمعیت داشت به عضویت انجمن منحصر به فرد مردانه هاروارد دربیاید.
گیتس همچنین اشاره می‌کند:
من بسیار گوشه‌گیر و منزوی بودم ، حتی تا آن زمان درباره انجمن‌های اجتماعی چیزی نمی‌دانستم. اما استیو بالمر مرا با خیلی از چیزها آشنا ساخت که از جمله آن‌ها می‌توان به انجمن فاکس (FOX) اشاره کرد. از آن به بعد، من به رویدادهای آموزشی این انجمن می‌رفتم که از نظر آموزش نیز در سطح بالایی قرار داشتند.
بالمر نیز همیشه همراه گیتس بوده و به‌عنوان یکی از اولین کارمندان مایکروسافت به استخدام این شرکت درآمد و در سال 2000 توانست به عنوان مدیرعامل این شرکت به فعالیت بپردازد.
در ادامه خوب است که دوباره به آرزوی بیل گیتس برگردیم، او در آن زمان عضو انجمن فاکس بود. هرچند این عضویت برای گیتس به‌عنوان سرگرمی محسوب می‌شد اما او آرزو می‌کرد تا به آن دوران برگردد و بیشتر از آنجا استفاده کند. او می‌گوید که:
در آن زمان دوست داشتم، بیشتر درگیر فعالیت‌های اجتماعی می‌شدم، چراکه در دوران دانشجویی شما افراد زیادی را در اطراف خود دارید و می‌توانید زمانی طولانی را به صحبت با آن‌ها بپردازید.
گذشته از بیان این احساسات، بیل گیتس در سخنرانی از اینکه امروزه زنان بیشتری در هاروارد برای تحصیل پذیرفته می‌شوند، ابراز خوشحالی کرد. او در این زمینه گفت:
امروزه نسبت تعداد مردان به زنان در دانشگاه برابر است. به طوری که به ازای هر مرد یک زن نیز در دانشگاه حضور دارد. این موضوعی است که در آن زمان چیزی غیرمعمول بود.
بله بیل گیتس کسی بود که به گفته خودش در دوران جوانی به تماشای هیچ بازی و ورزشی نرفته است. با این حال او در آن سال‌ها کمپانی مالتی میلیون دلاری خود را راه‌اندازی کرد. در راستای آن نیز بیلبیون‌ها دلار صرف کمک‌های بشردوستانه نمود. با این حال او هنوز هم به فرصت‌های دوران دانشجویی خود برای شرکت در انجمن‌های اجتماعی فکر می‌کند!
در پایان نیز سخنرانی خود را چنین تمام کرد:
میدانم زمان از دست رفته است اما خب دلم برای آن دوران تنگ شده است.
