وعده ی Ariel برای ساخت هایپرماشین برقی با نیروی 1180 اسب بخار!
Ariel یک شرکت خودروسازی کوچک انگلیسی است. با اینکه Ariel کمپانی جمع و جوری با تولید محدود است، چند مدل از دیوانه وارترین ماشین های عصر حاضر را تولید کرده است. این شرکت با خودوری Ariel Atom به شهرت رسید. خودرویی که شبیه ماشین های مسابقه ای است و نسل اول آن در سال 2000 به بازار آمد. البته استفاده از این خودروی پرسرعت که 0 تا 100 آن 2.5 ثانیه است در شهرها قانونی است و مانعی ندارد. شرکت Ariel با پول و اعتبار به دست آمده از سری Ariel Atom به سراغ ساخت موتورهای پیشرفته در تعداد محدود رفت.
تیم طراحی این شرکت که در شهر سامرست انگلستان کار می کند چند سالی است که همانند دیگر گروه های مبتکر در صنعت خودروسازی توجه خود را به ماشین های برقی معطوف ساخته است. Ariel که در ساخت ماشین های دیوانه وار شهرت دارد حالا وعده ی ساخت یک هایپرماشین را داده که در زمینه ی ماشین های برقی یک پروژه ی دیوانه وار محسوب می شود. واژه ی هایپر در هایپرماشین که برای توصیف این خودرو به کار می رود پسوندی به معنای « فوق » یا « ابر» نیست بلکه مخفف عبارت کربن با عملکرد بالا یا HIgh PERformance CARbon است. دو حرف نخست واژه های High و Performance پسوند هایپر را می سازند و واژه ی ماشین هم از سه حرف نخت Carbon گرفته شده است. البته مفهوم این پسوند همان استفاده از کربن برای کاهش وزن ماشین و در نتیجه بالا بردن عملکرد آن است.
ابرماشین ها معمولا فرآیند ساخت بسیار دشوار و طولانی ای دارند و بیش از آنکه جزییات واقعی شان اعلام شود در مورد آن ها اغراق می شود. اما Ariel تصمیم گرفته مسیر دیگری را در پیش گیرد و جزییات سیستم هیبریدی که نیروی این خودروی (هنوز) بدون نام را اعلام کرده است. نیروی هایپرماشین Ariel از نوع الکتریکی بوده و با یک پکیج باتری گرم شده و سرد شده از نوع لیتیوم – یون تامین می شود. این پکیج قادر است بین 42 تا 56 کیلووات بر ساعت انرژی در خود ذخیره کند. یک میکروتوربین بنزینی بدون سرب هم برای پشتیبانی از انرژی باتری در خودرو تعبیه شده که قدرت آن 35 کیلووات یا 47 اسب بخار است (20 اسب بخار کمتر از پراید). این موتور بنزینی نقش تقویت کننده ی توان خودرو را ایفا می کند یعنی در حالت عادی از آن استفاده نمی شود اما اگر بخواهیم از حداکثر توان هایپرماشین استفاده کنیم این توربین هم وارد می دان می شود.
هایپر ماشین دو نسخه ی محرک دو چرخ دارد (2 – wheel drive) و محرک چهار چرخ (4 – wheel drive) دارد. این ویژگی به لطف گیربکس تک سرعته ی ولتاژ کم شونده که در موتورهای ماشین قرار دارند مهیا شده است. هر یک از موتور ها 220 کیلووات یا 295 اسب بخار نیرو تولید می کند و گشتاور آن 450 Nm است. بنابراین نسخه ی محرک دو چرخ دارای توان 440 کیلووات برابر با 590 اسب بخار و گشتاور 900 Nm است در حالی که نسخه ی محرک چهار چرخ هایپرماشین توان 880 کیلووات برابر با 1180 اسب بخار و گشتاور 1,800 Nm دارد که رقم حیرت انگیزی است. چرا که قوی ترین ماشین های کمپانی های بزرگ که گاهی آن ها را در خیابان می بینیم در حدود 700 اسب بخار قدرت دارند و توان خودروهای معمولی بسیار کمتر از اینهاست. برای نمونه خودروی پژو 206 که در ایران به یک ماشین سریع معروف است تنها 75 اسب بخار قدرت دارد. این عدد را در کنار 1180 اسب بخاری ماشینی که Ariel در حال ساخت آن است بگذارید تا ببینید این خودرو چقدر دیوانه وار است.
عددهای که در بالا آمده در موتور هایپرماشین اندازه گیری شده است. اما اگر به دنبال مشخصات دقیق تر این خودرو هستید باید بدانید Ariel آن را طوری طراحی که در مدل محرکت دو چرخ، در چرخ های ماشین گشتاور 4,950 Nm تولید می شود و در مدل محرک چهار چرخ نیز همه ی چرخ های ماشین از گشتاوری به اندازه ی 9,900 Nm بهره می گیرند. این گشتاورها قطعا سیستم شتاب هایپرماشین Ariel را بسیار جذاب و فوق العاده خواهند کرد و رانندگی با آن تجربه ی بی نظیری خواهد بود.
شتاب هایپرماشین Ariel به طور کلی تحسین بر انگیز است. این خودرو در 2.4 ثانیه به سرعت 97 کیلومتر بر ساعت می رسد. برای اینکه ببینید ارزش این رقم چقدر است خوب است آن را با یک ماشین معمولی مقایسه کنیم. پژو 206 در 14.5 ثانیه به سرعت 100 کیلومتربر ساعت می رسد در حالی که هایپرماشین Ariel در نصف این زمان یعنی 7.8 ثانیه به سرعت 241 کیلومتر بر ساعت خواهد رسید. در حال حاضر مشخص نیست که آیا برای مهار قدرت دیوانه وار هایپرماشین سیستم محدود کننده ای ساخته می شود یا خیر.
به طور کلی ویژگی های محصول جدید Ariel عبارت اند از: سیستم تامین انرژی پیچیده که یک پکیج باتری 750 ولتی است، توربین گسترش دهنده ی توان خودرو، مجهز بودن به چند موتور پیشران، سیستم های ولتاژ پایین. همگی این سیستم ها و ارتباط آن ها با یکدیگر نیاز به مدیریت دارد به همین خاطر تعجبی ندارد که هایپرماشین از چند سیستم CAN ( شبکه کنترل محیط) استفاده کند. Ariel در این خودرو از مبدل قدرت، همیار راننده و کنترل کننده ی باتری استفاده کرده است که همگی آن ها هماهنگ با سیستم های ایمنی تعبیه شده در خودرو کار می کنند.
تولید کنندگان خودرو این قابلیت را دارند که موتور های الکتریکی را طوری تیون کنند که در موتورهای احتراق درونی امکان آن وجود ندارد. با توجه به مقدار گشتاور بسیار زیادی که به هر چرخ وارد می شود دیدن نحوه ی طراحی سیستم های کنترل جهتی گشتاور، کنترل کشش و کنترل پایداری توسط Ariel جالب توجه خواهد بود. نکته جالب توجه دیگر که پس از عرضه ی هایپرماشین Ariel مشخص می شود، تفاوت در شیوه ی طراحی و ساخت آن نسبت به ابرخودروهای برقی دیگر مانند Concept One است.
موتورهای هایپرماشین روی یک شاسی آلومینیومی چین خورده نصب می شود. در هر دو انتهای خودرو محافظت غلتش کامل و صفحات فرعی طراحی شده است که از اسکلت آلومینیومی خودرو پشتیبانی می کنند. یک سیستم تعلیق بیرونی هم در آن طراحی شده که قابلیت تنظیم پذیری کامل دارد. چرخ های جلو از کامپوزیت کربن ساخته می شود و در جلو و عقب به ترتیب داخل تایرهای 265/35R20 و 325/30R21 قرار داه می شوند. در حال حاضر شکل تمام شده ی این خودرو مشخص نیست اما نمونه های کامپیوتری شکل کلی هایپرماشین را به ما نشان می دهد. هایپرماشین Ariel بر خلاف مدل های Nomad و Atom ساخته شده توسط این کمپانی که بدون سقف بودند کاملا طراحی بسته ای دارد. با توجه به طراحی های ارائه شده از این خودرو شکل نهایی آن چیزی بین نمونه ی سقف دار KTM X-Bow و Atom است.
قیمت هایپرماشین هنوز اعلام نشده است، با این حال نمی توان انتظار داشت که قیمت پایینی برای آن در نظر گرفته شود. نمونه ی تکمیل شده ی این ابرماشین در سا 2019 رونمایی می شود و در سال 2020 به مرحله ی تولید می رسد.