بررسی بازی OK K.O! Let’s Play Heroes: ربات های بداخلاق در دنیای رنگارنگ

دنیای OK K.O با لیست بلند بالایی از شخصیت های عجیب و غریب و فضایی رنگارنگ و با مزه مبدأ خوبی برای ساخت یک بازی کامپیوتری می باشد. OK K.O! Let’s Play Heroes بازی است که به خوبی حال و هوای کارتون را منتقل می کند اما توسط مأموریت های تکراری و مکانیک تو خالی آسیب سختی می بیند.

شما به عنوان پسر جوانی به اسم K.O بازی می کنید که آرزو دارد بزرگترین قهرمان دنیا شود. او در این مسیر توسط گروهی دوست داشتنی از دوستانش (مثل: Enid یخمک, Radicles تن لش, Gar آقا گولاخ) همراهی می شود, که همگی در فروشگاه زنجیره ای Lakewood همراهش هستند و با او کار می کنند. اما وقتی که بوکسور شیطان صفت آن طرف خیابان آن ها را تهدید می کند که کارت POW تمامی قهرمانان (که نشان دهنده سطح قهرمانیشان است) را به صفر ریست می کند, همه به K.O  امید دارند که با کتک زدن صف طولانی از ربات ها سطح همگی را به حالت قبلی شان باز گرداند. OK K.O! Let’s Play Heroes در تعریف اولیه یک بازی بزن برو جلو یا همان Beat –‘em-up می باشد که با المان های ساده نقش آفرینی مثل سیستم ارتقاء سطح و مأموریت های جانبی ترکیب شده است. در حالی که همگی این ها بازی را از نابودی نجات داده اند اما بازی با موفقیت خیلی فاصله دارد.

سیستم بزن برو جلوی مبارزات بازی بسیار ساده است اما آنقدر کشش دارد که شما را درگیر خودش کند. حمله و جا خالی تنها با فشردن یک دو تا دکمه به سادگی اعمال می شوند و برای حرکات پیشرفته تر باید از ترکیب چند دکمه استفاده کنید که آن هم کار زیاد پیچیده ای نیست و به زودی در انجام دادنشان استاد می شوید. مثل اکثر بازی های سبک  Beat –‘em-up در بازی OK K.O! Let’s Play Heroes  لیست بلند بالایی از تکنیک های ویژه وجود دارد که Powie Zowie نامیده می شوند و می توانند با پیشرفت در بازی آزادشان کنید. با اتمام کردن هر مرحله, شما امتیاز تجربه کسب می کنید تا بتوانید برای ارتقاء سطح شخصیتتان از آن در سه دسته قدرت, چابکی, باحالی استفاده کنید. با این 3 دسته مهارت, شما تصور می کند که شاید بازی پتانسیل لازم برای شخصی سازی سبک مبارزه K.O. را داراست, اما طولی نمی کشد که نا امید می شوید, وقتی می بینید که این افزایش سطح فقط برای باز کردن حرکات پیشرفته به کار می آیند.

هر دشمن رباتی در بازی سبک  و سطح مبارزه خودش را دارد که جعبه ای از آیتم ها مثل اسلحه های به درد بخور را با خود حمل می کند. چنین عواملی اصولا باید باعث شوند که شما قبل از هر مبارزه برای سیستم حرکات خود برنامه ریزی کنید تا استراتژی مناسبی را انتخاب کنید, اما حضور دسته محدودی از دشمنان با هوش مصنوعی پایین سبب می شود که هر مبارزه را با همان استراتژی قبلی و دکمه زنی و حرکات ساده پیروز شوید. درگیری با ربات ها تنها هنگام مبارزه با باس های بازی کمی چالش بر انگیز می شوند که آن ها هم در بازی اندک اند و دیر به دیر اتفاق می افتند.

در بازی OK K.O! Let’s Play Heroes وقتی در حال مبارزه نیستید بیشتر در حال پرسه زدن در فروشگاه Lakewood هستید تا با صحبت یا شخصیت های فرعی بازی و انجام مأموریت هایشان بتوانید Powie Zowie جدید باز کنید. متأسفانه از آنجایی که بیشتر این مأموریت ها از تنوع کافی برخوردار نیستند و به پیدا کردن آیتمی خاص یا مبارزه با ربات ها محدود می شوند, بعد از مدتی خسته تان می کنند. در کل همه بازی در همین سیستم خلاصه می شود: با فلانی حرف بزن, فلان آیتم را پیدا کن یا فلان ربات را نابود کن, دوباره حرف بزن و الی آخر. در بازی تعدادی مینی گیم وجود دارد, اما آن ها هم چیزی بیشتر از همین مبارزه با ربات ها نیستند که به یک شکل و شمایل دیگر در آمده اند.

موارد مذکور به مسیر ضعیف بازی کمکی نمی کنند. با داستانی با ریسک بالا (حداقل برای دنیای OK K.O.! ) بازی OK K.O! Let’s Play Heroes  اکثر مواقع داستان اصلی را بی خیال می شود و به جزئیات حواشی می پردازد چیزی که به داستان روایت گونه سریال بی شباهت نمی باشد اما چنین سیستمی در بازی اصلا جوابگو نیست. در حالی که همین مسأله در سریال مشکلی ندارد و گلیم داستان را از آب بیرون می کشد در بازی بی سر وته به نظر می آید.

چیزی که OK K.O! Let’s Play Heroes  در روایت و عمق داستانی اش کم دارد توسط ارائه کلی بازی تا حدودی جبران می شود. در مقایسه با چیزی که سریال کارتونی South Park با نمایش بازی The Fractured But Whole از خود ارائه می دهد !OK K.O سعی می کند دنیای رنگ و وارنگ و مستقل خودش را به رخ بکشد. بر خلاف محیط تک بعدی سریال, بازی از استایلی منعطف و غنی در طراحی هنری اش استفاده کرده که در عین سادگی جزئیات زیادی را نمایش می دهند.

تکمیل کننده این تصاویر چشم نواز طراحی صدای عالی بازی می باشد که با آهنگ های دوست داشتنی و گویندگی خوب همراه شده است. هر قطعه آهنگی که در بازی پخش می شود با آن لحظه از بازی هماهنگ است و وقتی که وارد زد و خورد های دوست داشتنی OK K.O! Let’s Play Heroes  می شوید آهنگ بازی هیجان مبارزات را بیشتر می کند. گویندگان بازی همگی از سریال وارد بازی شده اند تا به مخاطب حس آشنا و قابل قبولی از صدای شخصیت ها منتقل کنند. نویسندگی و شخصیت پردازی بازی همچنین در حد بالایی قرار دارد تا ماهیت عجیب و غریب بازی را حفظ کند. تکیه کلام ها, جوک های چند لایه و اصطلاحات همگی به وفور در سرتاسر بازی می درخشند, ما متأسفانه تا آخرین بخش از بازی از تعدادشان کم می شود. تمامی شخصیت ها در OK K.O! Let’s Play Heroes پرداخته شده اند و تقریباً به تمامی قهرمانان و آدم بدهای بازی به اندازه کافی وقت برای خود نمایی در تعامل با K.O. داده می شود, و می شود گفت به شخصیتشان در کارتون نزدیک هستند. بازی نه تنها برای اینکه طرفداران سریال را راضی نگه دارد بلکه برای جذب کسانی که با سریال آشنایی ندارند مسیری طولانی را طی می کند.

همچنین مواردی در بازی وجود دارند که به درد کسانی می خورد که سریال را تماشا کرده باشند و تا حدی برای بازیکنانی که با این کارتون آشنایی ندارند غیر قابل دسترس است. در بازی فروشگاه های الکترونیکی وجود دارد که با ورود کد هایی که در اپیزود های مختلف سریال پیدا کرده اید به شما POW کارت هایی می دهد که راه دیگری برای به دست آوردنشان نیست.ا گرچه این محتویات پنهان برای پیش روی در مبارزات ساده بازی OK K.O! Let’s Play Heroes خیلی ضروری نیستند و در واقع شما می توانید بدون پیدا کردن حتی یکی از این کارت ها بازی را تمام کنید و این مکانیک روی تجربه کلی بازی تأثیر چندانی ندارد, چنین چیزی برای کسانی که تمامیPOW  کارت های بازی را به زحمت جمع آوری کرده اند کمی نا امید کننده است.

به عنوان یک اثر اقتباسی OK K.O! Let’s Play Heroes با حفظ فاصله و در عین حال وفادار به مبدأش زیبا و جذاب به نظر می رسد. اما مکانیک توخالی, گیم پلی تکراری و مشکلات روایت بازی, OK K.O! Let’s Play Heroes را از تبدیلش به اثری فوق العاده باز می دارند.

همچنین می توانید برای خرید انواع لوازم جانبی بازی همچون دسته بازی، کاور دسته بازی، انواع موس و کبیورد گیمینگ و… به فروشگاه اینترنتی پلازا مراجعه نمایید.