علی مصفا، بازیگر و فیلمساز شناخته‌شده سینمای ایران، در تازه‌ترین تجربه سینمایی خود با عنوان «نبودن» به سراغ روایتی عمیق و شخصی رفته است. او این بار در دل داستانی خانوادگی، به سفر ذهنی میان گذشته و حال، و کشف معنای حضور و غیاب می‌پردازد.
داستانی که از کودکی در ذهنش جوانه زد
در نشست نقد و بررسی این فیلم در دانشگاه علامه طباطبایی، مصفا گفت ایده اولیه «نبودن» از ماجرایی واقعی در دل خانواده‌اش شکل گرفته است:
«قبل از تولد پدرم، برادری داشت که هرگز بزرگ نشد و در دو سالگی از دنیا رفت. پدرم تمام کودکی و جوانی‌اش را تحت سایه نام و خاطرات برادر فقیدش گذراند؛ تا جایی که حتی شناسنامه و وسایل شخصی‌اش متعلق به او بود.»
این اتفاق، که از کودکی ذهن مصفا را درگیر کرده بود، برای او تبدیل به سوالی بزرگ درباره نسبت انسان با گذشته، خاطره و هویت شد. همین پرسش‌ها در نهایت به شکل‌گیری درام «نبودن» انجامید.
الهام از ادبیات برای ساخت یک فیلم فلسفی
مصفا اشاره کرد که پس از خواندن رمان «زندگی واقعی سباستین نایت» اثر ولادیمیر ناباکوف، بار دیگر ایده ساختن فیلمی درباره جست‌وجو در گذشته زنده شد. در آن رمان، راوی در تلاش است تا برادر از دست‌رفته‌اش را بشناسد و تصویری دقیق از او بسازد؛ روایتی که به گفته مصفا، بی‌تردید بر روند شکل‌گیری «نبودن» تاثیر گذاشته است.
«نبودن»: از تهران تا پراگ در پی چهره واقعی گذشته
فیلم روایتگر سفر شخصیت اصلی، «روزبه»، از ایران به چک است؛ سفری در جست‌وجوی زندگینامه پدری که در دوران کمونیسم در پراگ فعالیت‌هایی پر رمز و راز داشته است. اما مواجهه روزبه با حقیقت‌های جدید و واکنش منفی مردم به آن دوران، رمز و راز تازه‌ای در دل روایت باز می‌کند؛ جایی که او باید میان خاطرات خودساخته و واقعیت تلخ، یکی را برای استمرار هویت خود برگزیند.
منبع: ایسنا