اظهارات اخیر هنری کویل در تاریخ ۷ آذر ۱۴۰۴ (۲۸ نوامبر ۲۰۲۵) پیرامون پروژه «وارهمر ۴۰۰۰۰» (Warhammer 40,000)، نشان‌دهنده یک تغییر پارادایم در نقش بازیگران-تهیه‌کنندگان در هالیوود است. کویل که تجربه تلخ تغییرات سلیقه‌ای نویسندگان در سریال «ویچر» را پشت سر گذاشته، این بار با در اختیار گرفتن جایگاه تهیه‌کننده اجرایی و حق نظارت مستقیم (Creative Control)، تضمین کرده است که وفاداری به منبع اقتباس، قربانی سیاست‌های استودیویی نشود.
سه سال سکوت خبری از زمان اعلام اولیه پروژه، در نگاه اول نگران‌کننده به نظر می‌رسد، اما از منظر صنعتی، نشانه‌ی «توسعه‌ی زیرساختی» (Infrastructure Development) است. دنیای وارهمر با قدمتی ۴۰ ساله و هزاران رمان و کتاب قانون، پیچیده‌ترین جهان علمی-تخیلی/فانتزی موجود است. آمازون با درس گرفتن از نقدهای وارد شده به سریال «ارباب حلقه‌ها: حلقه‌های قدرت»، این بار به کویل و تیمش اجازه داده تا پیش از روشن کردن دوربین‌ها، «کتاب مقدس» (Show Bible) و قوانین دنیای سینمایی خود را با وسواس تدوین کنند.
اشاره کویل به اینکه «حیف است تنها یک بازرس باشد»، کدی استراتژیک برای هواداران هاردکور است. شخصیت‌هایی مانند آیزنهورن (Eisenhorn) اگرچه برای درام‌های کارآگاهی مناسب‌اند، اما پتانسیل اکشن و حماسی لازم برای راه‌اندازی یک فرنچایز چند میلیارد دلاری را ندارند. احتمالاً کویل به دنبال نقشی است که بتواند محوریت یک حماسه کهکشانی را بر دوش بکشد؛ نقشی مانند «کنستانتین والدور» (فرمانده محافظان امپراتور) یا یکی از پسران امپراتور (پریمارک‌ها) در دوران «ارتداد هوروس» (Horus Heresy).
قرارداد آمازون با «گیمز ورک‌شاپ» شامل بندی حیاتی درباره رعایت اصول بنیادین داستان است. این موضوع، ریسک تحریف داستان برای مدرن‌سازی‌های غیرضروری را کاهش می‌دهد. با این حال، چالش اصلی آمازون، ترجمه فضای «گریم‌دارک» (Grimdark) و فوق‌خشن وارهمر برای مخاطب عام است؛ جایی که هیچ قهرمان مطلقی وجود ندارد و جنگ تنها واقعیت موجود است.
جمع‌بندی پروژه وارهمر ۴۰۰۰۰ آزمونی نهایی برای هنری کویل است تا ثابت کند که یک «سوپرفن» (Superfan) در جایگاه قدرت، می‌تواند بهتر از مدیران اجرایی هالیوود عمل کند. اگر این پروژه تا سال ۱۴۰۷ به ثمر بنشیند، استاندارد جدیدی برای اقتباس‌های بازی تعریف خواهد کرد.