در حالی که صنعت سریال‌سازی ترکیه (Dizi) در سال‌های اخیر به سمت اقتباس‌های روان‌شناختی و اکشن‌های مافیایی متمایل شده بود، انتشار نخستین تصاویر از سریال «تویی عشق من» (Sevdiğim Sensin) در تاریخ ۲۷ آبان ۱۴۰۴ (۱۸ نوامبر ۲۰۲۵)، نشان‌دهنده چرخش استراتژیک کمپانی آی‌یاپیم به سمت ریشه‌های ملودرام کلاسیک است. شبکه استار تی‌وی با انتخاب این اثر، قصد دارد مخاطبانی را که دلتنگ عاشقانه‌های غیرممکن و تضادهای فرهنگی هستند، دوباره پای تلویزیون بنشاند.
هسته مرکزی داستان، تروپ (Trope) یا الگوی داستانی آشنای «پسر شهری و دختر روستایی» است. دیجله (هلین کاندیمیر) نماد معصومیت و سنت، و ارکان (آیتاچ شاشماز) نماد مدرنیته و تغییر است که به واسطه اجبار (خدمت سربازی) در یک جغرافیای مشترک قرار می‌گیرند. نویسندگی یشیم اصلان بر اساس طرحی از جوشکون ایرماک، وزن دراماتیک اثر را تضمین می‌کند. ایرماک که با نگارش شاهکارهایی چون «روزی روزگاری» (Öyle Bir Geçer Zaman Ki) شناخته می‌شود، استاد خلق شخصیت‌های خاکستری و موقعیت‌های عاطفی پیچیده است. حضور او در اتاق فکر این سریال، انتظارات را از عمق فیلمنامه بسیار بالا برده است.
از منظر کستینگ (انتخاب بازیگر)، این سریال یک ریسک هوشمندانه محسوب می‌شود. هلین کاندیمیر، بازیگر جوانی که از کودکی در صنعت حضور داشته و اخیراً با ایفای نقش‌های پیچیده در پلتفرم‌های دیجیتال توانایی خود را اثبات کرده، حالا باید بارِ یک سریال اصلی (Mainstream) را به دوش بکشد. در مقابل، آیتاچ شاشماز که اغلب با نقش‌های پسران خوش‌تیپ و بی‌خیال شناخته می‌شد، فرصت دارد تا پختگی بازیگری خود را در نقشی که با چالش‌های نظامی و فرهنگی درگیر است، نشان دهد. شیمی (Chemistry) میان این دو بازیگر، عامل تعیین‌کننده در موفقیت یا شکست پروژه خواهد بود.
کارگردانی گوکچن اوستا نیز نکته کلیدی دیگری است. او که سابقه کار در پروژه‌های با پروداکشن عظیم را دارد، می‌داند چگونه با استفاده از قاب‌بندی‌ها، تنش موجود در فضای بسته روستا و فشارهای اجتماعی را به تصویر بکشد. حضور بازیگران مکمل قدرتمندی چون حسین آونی دانیال (که معمولاً در نقش‌های پدران مقتدر و ترسناک ظاهر می‌شود) و دنیز ایشین (با سابقه بازی در نقش‌های خاکستری و آنتاگونیست)، نشان می‌دهد که «تویی عشق من» تنها یک عاشقانه ساده نیست، بلکه درامی درباره قدرت، تعصب و شکاف طبقاتی است.
«تویی عشق من» تلاشی برای احیای ژانری است که ستون فقرات صادرات فرهنگی ترکیه را تشکیل می‌دهد. با توجه به تیم پشت دوربین و ترکیب بازیگران، این سریال پتانسیل بالایی برای تبدیل شدن به یکی از پرفروش‌ترین آثار فصل ۲۰۲۵-۲۰۲۶ دارد، مشروط بر اینکه بتواند کلیشه‌ها را با روایتی مدرن بازآفرینی کند.