چگونه سریال واتسون در حال بازنویسی یک افسانه است

انتخاب رابرت کارلایل برای نقش شرلوک هلمز و خط داستانی فصل دوم «واتسون»، نشان می‌دهد که این سریال تنها یک اقتباس دیگر نیست، بلکه یک بازنگری جسورانه در رابطه نمادین هلمز و واتسون است.

از همراه به قهرمان اصلی

برخلاف تمام اقتباس‌های دیگر، سریال «واتسون» (Watson) با یک فرض بنیادین آغاز می‌شود: شرلوک هلمز (Sherlock Holmes) مرده است و دکتر واتسون (با بازی موریس چستنات) برای اولین بار شخصیت اصلی و مستقل داستان است. این تغییر تمرکز به خودی خود یک حرکت جسورانه است که به واتسون فرصت می‌دهد از زیر سایه همکار نابغه‌اش خارج شود.

شرلوک هلمز به مثابه یک معما

اکنون در فصل دوم، هلمز بازمی‌گردد، اما نه به عنوان یک قهرمان ناجی، بلکه به عنوان یک «روح» از گذشته که با خود رازی پنهان را به همراه دارد. این رویکرد، دینامیک کلاسیک این دو شخصیت را کاملاً معکوس می‌کند: این بار، هلمز خود یک معماست و واتسون باید او را حل کند.

انتخاب رابرت کارلایل (Robert Carlyle) برای این نقش، این ایده را تقویت می‌کند. کارلایل به خاطر بازی در نقش شخصیت‌های شدید، غیرقابل پیش‌بینی و گاه خطرناک شهرت دارد. حضور او نشان می‌دهد که این نسخه از شرلوک، احتمالاً تاریک‌تر، بی‌ثبات‌تر و کمتر قابل اعتماد از نسخه‌هایی است که تاکنون دیده‌ایم. این سریال با قرار دادن واتسون در مرکز و بازگرداندن هلمز به عنوان یک نیروی مرموز، در حال ساختن یک رابطه کاملاً جدید و مدرن از دل یکی از قدیمی‌ترین زوج‌های ادبیات است.

منبع: Variety