مل گیبسون و یک برداشت روان‌گردان از رستاخیز مسیح
توصیف مل گیبسون از دنباله‌های «مصائب مسیح» به عنوان یک «سفر اسیدی»، نشان می‌دهد که او قصد ندارد یک روایت مذهبی سنتی و آرام را به تصویر بکشد، بلکه به دنبال یک تجربه سینمایی سورئال، جسورانه و احتمالاً جنجالی است.
فراتر از یک داستان کتاب مقدس
واژه «سفر اسیدی» (acid trip) معمولاً برای توصیف تجربیات روان‌گردان و توهم‌زا به کار می‌رود. استفاده گیبسون از چنین عبارتی برای توصیف فیلمی درباره رستاخیز مسیح، یک انتخاب کلامی بسیار جسورانه و معنادار است. این نشان می‌دهد که او به دنبال کاوش در جنبه‌های ماوراءالطبیعه، متافیزیکی و شاید حتی وحشتناک این رویداد است. به نظر می‌رسد فیلم قرار است بیش از آنکه یک درام تاریخی باشد، یک تجربه بصری قدرتمند و سورئال باشد که شاید به نبردهای روحانی در عوالم دیگر نیز بپردازد.
یک حماسه دوقسمتی
تصمیم برای تقسیم کردن داستان به دو فیلم نیز بر جاه‌طلبی این پروژه تأکید دارد. این ساختار به گیبسون اجازه می‌دهد تا با جزئیات بیشتری به پیامدهای روانی و سیاسی رستاخیز بر روی حواریون و دشمنان مسیح بپردازد.
با توجه به سبک کارگردانی بی‌پرده و خشن گیبسون که در فیلم‌هایی چون «شجاع‌دل» و «آپوکالیپتو» دیده‌ایم، ترکیب این سبک با داستانی که او آن را «روان‌گردان» می‌خواند، نویدبخش یکی از نامتعارف‌ترین و بحث‌برانگیزترین فیلم‌های مذهبی تاریخ سینماست.
منبع: Variety