دنیای سینما یکی از بزرگترین قصهگویان خود را از دست داد. راب راینر، مردی که با فیلمهایش بخشی از حافظه جمعی چند نسل را شکل داد، در سن ۷۸ سالگی به همراه همسرش میشل سینگر درگذشت. اگرچه جزئیات مرگ او دردناک و شوکهکننده است، اما میراث هنری او جاودانه باقی خواهد ماند. راینر تنها یک کارگردان نبود؛ او استاد ساخت لحظات بود. چه کسی میتواند سکانس رستوران در «وقتی هری سالی را دید» را فراموش کند؟ یا دیالوگهای هوشمندانه و دنیای فانتزی «عروس شاهزاده» (The Princess Bride) که به یکی از محبوبترین فیلمهای تاریخ تبدیل شد؟
مسیر حرفهای راینر از بازیگری در سایه پدرش، کارل راینر بزرگ، آغاز شد. او با نقشآفرینی در سریال «همه در خانواده» به عنوان داماد لیبرال و بحثبرانگیز آرچی بانکر، استعداد کمدی خود را به رخ کشید. اما در سال ۱۹۸۴ با ساخت ماکیومنتری (مستند دروغین) «این اسپینال تپ است»، نبوغ کارگردانیاش را آشکار کرد. او در این فیلم نه تنها کارگردانی کرد، بلکه نقش مصاحبهگر گروه را نیز بازی کرد و یکی از خندهدارترین فیلمهای تاریخ درباره موسیقی راک را خلق نمود. نکته شگفتانگیز درباره کارنامه راینر، تنوع ژانری اوست. او با همان مهارتی که کمدی میساخت، توانست تریلر روانشناختی استیون کینگ یعنی «میزری» (Misery) را بسازد که برای کتی بیتس جایزه اسکار به ارمغان آورد و یا درام دادگاهی تنشزای «چند مرد خوب» (A Few Good Men) را با بازی تام کروز و جک نیکلسون کارگردانی کند.
راینر در سالهای اخیر کمتر فیلمهای تجاری میساخت و بیشتر بر پروژههای شخصی تمرکز داشت. او در مصاحبهای با گاردین گفته بود: «من فیلمهایی را میسازم که دلم میخواهد. استودیوها دنبال صدها میلیون دلار سود هستند، اما من وارد این کار شدم تا خودم را ابراز کنم، نه اینکه فقط محصول تولید کنم.» با این حال، او هرگز از ریشههای خود فاصله نگرفت و اخیراً در حال کارگردانی قسمت دوم «اسپینال تپ» بود. مرگ او پایان دورانی است که در آن کارگردانان میتوانستند با بودجههای متوسط، شاهکارهایی بسازند که هم منتقدان را راضی کند و هم گیشهها را فتح نماید. سینما امروز یکی از گرمترین و صمیمیترین صداهای خود را از دست داد.
Variety