تارانتینو از علاقه خود به سینمای گرایندهاوس و فیلم‌های بد میگوید

کوئنتین تارانتینو که فیلم‌هایش به شدت تحت تأثیر سینمای گرایندهاوس دهه ۷۰ است، از علاقه خود به این ژانر و فلسفه‌اش درباره لزوم تماشای فیلم‌های «بد» صحبت کرده است. تخصص او در این زمینه اخیراً در برنامه «جیمی کیمل لایو!» به چالش کشیده شد.

«باید شیر بد زیادی بنوشی»

تارانتینو با اشاره به جمله‌ای از استیون کینگ (Stephen King) که می‌گوید «باید شیر زیادی بنوشی تا بتوانی قدر خامه را بدانی»، فلسفه خود را در مورد فیلم‌های گرایندهاوس توضیح می‌دهد. او معتقد است که باید فیلم‌های بد زیادی را تحمل کرد تا بتوان یک فیلم خوب در این ژانر را به درستی درک و تحسین کرد. او تجربه تماشای این فیلم‌ها را اینگونه توصیف می‌کند: «بهترین‌ها را آرزو می‌کردی، بلیتت را می‌خریدی و پنج دقیقه بعد با خودت می‌گفتی "وای، این دیگر چه افتضاحی است!"... اما بعد فیلمی مثل «پیرانا» (Piranha) اثر جو دانته را می‌دیدی و ناگهان می‌گفتی "هی! این یک تقلید خوب از آرواره‌هاست!"»

آزمون در برنامه زنده

این دانش عمیق که حاصل کار در یک کلوپ کرایه ویدیو و تماشای بی‌شمار فیلم است، در برنامه «جیمی کیمل لایو!» (Jimmy Kimmel Live!) به نمایش درآمد. او در یک مسابقه توانست فیلم گمنام «سگ‌های جهنم» (Dogs of Hell) ساخته ارل اونزبی (Earl Owensby) را تنها از روی توضیحات جلدش و با نام اصلی آن یعنی «راتوایلرها» شناسایی کند. این تخصص، یکی از دلایل اصلی شکل‌گیری سبک بی‌نظیر او در فیلم‌هایی چون «سگ‌های انباری» (Reservoir Dogs) است.

منبع: به نقل از برنامه جیمی کیمل لایو!