نگاهی به کارنامه تیم کوری و دلیل ماندگاری نقش‌های شرور او؛ بازیگری که به هیولاهایش جنبه‌ای انسانی و حتی سرگرم‌کننده می‌بخشید.
وقتی نام تیم کوری (Tim Curry) به میان می‌آید، ناخودآگاه به یاد مجموعه‌ای از به‌یادماندنی‌ترین شخصیت‌های شرور تاریخ سینما و تلویزیون می‌افتیم. از دکتر فرانک‌ان‌فورتر (Dr. Frank-N-Furter) در «فیلم راکی هارور» (The Rocky Horror Picture Show) که شرارت را سرگرم‌کننده جلوه داد، تا پنی‌وایز (Pennywise) دلقک در «آن» (It) که تعریف جدیدی از وحشت ارائه کرد، یا حتی لانگ جان سیلور (Long John Silver) در «جزیره گنج ماپت‌ها» (Muppet Treasure Island). چه چیزی بازی او را در این نقش‌ها تا این حد ویژه می‌کند؟
کاری در مصاحبه‌ای اخیر با گاردین (The Guardian) راز خود را فاش کرد: تلاش برای یافتن جنبه‌ای «بامزه» در هر شخصیت شرور. او معتقد است این کار به شخصیت «بُرندگی» بیشتری می‌دهد و باعث می‌شود مخاطب با وجود پلیدی کاراکتر، همچنان مجذوب او شود. او می‌گوید مردم ذاتاً به «رفتارهای افراطی» کشش دارند و شخصیت‌های شرور این فرصت را فراهم می‌کنند.
این بازیگر ۷۹ ساله تأکید کرد که همدلی با شخصیت، حتی اگر یک هیولای فراطبیعی باشد، برایش ضروری است. او همچنین ایفای این نقش‌ها را راهی برای تخلیه احساسات منفی خودش می‌دانست. با وجود محدودیت‌های حرکتی پس از سکته مغزی در سال ۲۰۱۲ (۱۳۹۱ شمسی)، کاری همچنان یک اسطوره محبوب، به خصوص در میان جامعه کوئیر، باقی مانده است.
منبع: SlashFilm