تام کروز تنها یک بازیگر نیست؛ او یک برند تجاری است که بر پایه به خطر انداختن جان خود بنا شده است. از آویزان شدن از برج خلیفه در دبی گرفته تا چسبیدن به هواپیمای در حال پرواز، کروز همواره تلاش کرده تا با انجام بدلکاریهای واقعی (بدون استفاده از پرده سبز)، تجربه سینمایی نابی را برای مخاطبان خلق کند. اما گزارش اخیر درباره عدم حضور هیچیک از فیلمهای او در لیست ۱۰ فیلم برتر اکشن IMDb، سوال مهمی را مطرح میکند: آیا این ازخودگذشتگیها برای ماندگاری در تاریخ سینما کافی است؟
مت دیمون، بازیگر مشهور، زمانی فاش کرده بود که کروز حتی مسئول ایمنی خود را که با انجام یک بدلکاری خطرناک مخالفت کرده بود، اخراج کرد تا بتواند کار را به روش خودش انجام دهد. بری تاب، همبازی او در تاپ گان اصلی، نیز به یاد میآورد که کروز در یکی از صحنههای فرود با چتر در آب، تا پای مرگ رفت و نزدیک بود غرق شود. این سطح از ریسکپذیری، اگرچه باعث فروش میلیاردی فیلمهایی مثل فالآوت و ماوریک شده و آنها را به پدیدههای گیشه تبدیل کرده، اما ظاهراً نتوانسته است جایگاه آنها را به عنوان "شاهکارهای هنری اکشن" در کنار فیلمهایی مثل هفت سامورایی یا پدرخواندههای اکشن تثبیت کند.
استودیوهای فیلمسازی همواره از این ویژگی کروز به عنوان ابزار اصلی بازاریابی استفاده کردهاند. هر فیلم جدید مأموریت غیرممکن با وعده "خطرناکترین بدلکاری تاریخ" تبلیغ میشود و این استراتژی تا به حال جواب داده است. اما لیست IMDb نشان میدهد که مخاطبان برای دادن امتیاز کامل ۱۰ از ۱۰، به چیزی بیش از آدرنالین نیاز دارند؛ آنها به عمق داستانی، نوآوری روایی و تأثیرگذاری عاطفی نیاز دارند که شاید در هیاهوی انفجارها و تعقیبوگریزهای کروز گم شده باشد. این واقعیت تلخ نشان میدهد که حتی اگر شما از بلندترین ساختمان جهان هم بپرید، لزوماً بالاترین امتیاز تاریخ را دریافت نخواهید کرد.
FandomWire / New York Post