در مقاله‌ای تحلیلی که اخیراً توسط لوکاس سیمونز، نویسنده و طراح روایت بازی‌های ویدیویی، منتشر شده است، به بررسی هشت عنوان برجسته در سبک «جهان‌باز» (Open-World) پرداخته شده که شایستگی دریافت لقب «شاهکار» را دارند. این گزارش با تأکید بر کیفیت طراحی، مکانیزم‌های گیم‌پلی و ماندگاری این آثار، نگاهی دقیق به عناوینی دارد که حتی پس از گذشت سال‌ها، همچنان در کانون توجه مخاطبان قرار دارند.
در صدر این فهرست، بازی «ویچر ۳: شکار وحشی» (The Witcher 3: Wild Hunt) قرار دارد. این عنوان نقش‌آفرینی که با الهام از رمان‌های آندری ساپکوفسکی ساخته شده، به دلیل دنیاسازی بی‌نقص، روایت درگیرکننده و بسته‌های الحاقی ارزشمندش، به عنوان الگویی برای ساخت بازی‌های مدرن شناخته می‌شود. همچنین اشاره شده است که نسخه بعدی این سری بین سال‌های ۱۴۰۵ تا ۱۴۰۶ (۲۰۲۶-۲۰۲۷) عرضه خواهد شد. در کنار آن، بازی «تینتد گریل: سقوط آوالون» (Tainted Grail: The Fall of Avalon) به عنوان بهترین بازگویی افسانه‌های شاه آرتور معرفی شده است که با ترکیب عناصر سولزلایک و جهان‌باز، روایتی تاریک و جذاب ارائه می‌دهد.
سایر عناوین برجسته این لیست عبارتند از:
اساسینز کرید ۴: پرچم سیاه: به دلیل ارائه بهترین تجربه دریانوردی و زندگی دزدان دریایی.
الدر اسکرولز ۵: اسکایریم: به خاطر هوش مصنوعی پویا، اژدهایان غیرسکریپت شده و جامعه مادینگ فعال.
ولهایم (Valheim): نمونه‌ای موفق از استفاده صحیح از تولید رویه‌ای (Procedural Generation) در سبک بقا.
جی‌تی‌ای: سن آندریاس: عنوانی کلاسیک که با داستان «سی‌جی» و نقشه وسیع خود، تاریخ‌ساز شد.
شبح تسوشیما (Ghost of Tsushima): اثری سینمایی با رابط کاربری مینیمالیست و الهام‌گرفته از سینمای کوروساوا.
کینگدام کام: دلیورنس ۲: شبیه‌ساز قرون وسطایی با تمرکز بر واقع‌گرایی و سیستم انتخاب و پیامد عمیق.
این گزارش نشان می‌دهد که معیار «شاهکار بودن» در بازی‌های جهان‌باز، فراتر از گرافیک یا وسعت نقشه است و به عمق تعامل بازیکن با جهان و تأثیرگذاری روایت بستگی دارد.
منبع: گیم رنت