امروز می‌خواهیم تفاوت پردازنده های ۲ و ۴ هسته‌ای را برای شما توضیح دهیم. زمانی که می‌خواهید یک لپ‌تاپ جدید بخرید یا یک کامپیوتر اسمبل کنید پردازنده مرکزی مهم‌ترین بخشی است که باید در نظر گرفته شود. ولی کلمات تخصصی ممکن است شما را گیج کند به خصوص زمانی که حرف از تعداد هسته‌های پردازنده به میان می‌آید. ۲ هسته‌ای یا ۴ هسته‌ای، ۶ هسته‌ای یا ۸ هسته‌ای. خب بگذارید ببینیم تعداد هسته‌ها چه تفاوتی دارند.
ابتدا بهتر از بدانید که این مقاله در مورد تفاوت پردازنده های ۲ هسته‌ای و ۴ هسته‌ای کامپیوترها است و نه گوشی‌های موبایل هوشمند. در آینده به این موضوع نیز خواهیم پرداخت.
ابتدا بگذارید مسائل را ساده‌تر کنیم. نکاتی که در مورد پردازنده های گرافیکی باید بدانید در چند بند زیر توضیح داده شده است:
• تنها یک چیپ پردازنده وجود دارد. این چیپ می‌تواند دارای یک، دو، چهار، شش یا هشت هسته باشد.
• در حال حاضر بهترین پردازنده موجود در بازار برای کامپیوترهای دسکتاپ یک پردازنده ۱۸ هسته‌ای است.
• هر هسته بخشی از چیپ است که کار پردازش را انجام می‌دهد. هر هسته خود یک واحد پردازنده مرکزی است.
سرعت
از نظر منطقی هرچه تعداد هسته‌های پردازنده بیشتر باشد آن پردازنده به طور کلی سریعتر است. ولی این موضوع همیشه صدق نمی‌کند و مسئله کمی پیچیده‌تر از آن است.
تعداد هسته‌های بیشتر زمانی به معنی سرعت بیشتر است که یک نرم‌افزار قادر باشد وظایفش را بین هسته‌ها تقسیم کند. همه نرم‌افزارها هم به گونه‌ای ساخته نشده‌اند که وظایف خود را بین هسته‌ها تقسیم کنند. در ادامه به این موضوع خواهیم پرداخت.
سرعت ساعتی هر هسته نیز عامل مهمی در سرعت آن هسته است. معماری هسته هم به همان اندازه مهم است. یک پردازنده دوهسته‌ای جدید با سرعت ساعتی بیشتر می‌تواند عملکرد بهتری از یک پردازنده چهار هسته‌ای قدیمی با سرعت ساعتی کمتر داشته باشد.
مصرف برق
هرچه تعداد هسته‌ها بیشتر باشد مصرف برق پردازنده بیشتر می‌شود. زمانی که پردازنده روشن می‌شود برق مورد نیاز همه هسته‌ها رو به صورت همزمان تأمین می‌کند و نه به نوبت. تولیدکنندگان چیپ پردازنده در تلاش بوده‌اند تا مصرف برق پردازنده‌ها را کاهش دهند و آن‌ها را هرچه بیشتر از این لحاظ به‌صرفه کنند. ولی به‌طور کلی یک پردازنده چهار هسته‌ای شارژ لپ‌تاپ شما را زودتر خالی می‌کند.
گرمای تولیدی
تعداد هسته‌ها تنها عاملی نیست که بر گرمای تولیدی توسط پردازنده تاثیر می‌گذارد. ولی باز هم به عنوان یک قانون کلی هسته‌های بیشتر گرمای تولیدی پردازنده را بیشتر می‌کند. درنتیجه این گرمای اضافه، تولیدکنندگان باید تجهیزات خنک‌کننده بیشتری را در کامپیوترها و لپ‌تاپ‌های تعبیه کنند.
قیمت
هسته‌های بیشتر همیشه به معنی قیمت بیشتر نیست. همان‌طور که گفتیم سرعت ساعتی، نسخه‌های معماری و نکات دیگری نیز در این موضوع دخیل است. ولی اگر همه عوامل دیگر مشابه باشند آن‌گاه هسته‌های بیشتر منجر به قیمت بیشتر می‌شود.
تأثیر نرم‌افزارها
نکته اساسی که تولیدکنندگان نمی‌خواهند شما بدانید دقیقاً همین‌جاست. تعداد هسته‌های سیستم شما مهم نیست، مهم نرم‌افزاری است که در سیستم خود با استفاده از هسته‌ها اجرا می‌کنید. نرم‌افزارها باید طوری توسعه یافته باشند که از پردازنده‌های مختلف استفاده کنند. چنین نرم‌افزارهای مالتی ترد یا چندنخی شاید آن‌طوری که شما تصور می‌کنید رایج نباشد.
نکته این جاست که اگر یک نرم‌افزار چندنخی هم باشد باز هم همه چیز بستگی به کاربرد آن نرم‌افزار دارد. برای مثال گوگل کروم از پردازش‌های چندتایی پشتیبانی می‌کند، آدوبی پریمیر پرو نرم‌افزار ویرایش ویدئو هم همین‌طور.
آدوبی پریمیر پرو از هسته‌های مختلف استفاده می‌کند تا روی جنبه‌های مختلف ویرایش کار کند. با در نظر گرفتن لایه‌های مختلفی که در ویرایش ویدئو دخیل است، این کار ادوبی پریمیر پرو به نظر منطقی می‌رسد چرا که هر هسته می‌تواند روی یک عمل مجزا کار کند.
گوگل کروم هم از هسته‌های مختلف در تب‌های مختلف استفاده می‌کند. ولی مشکل همین‌جاست. زمانی که یک صفحه وب را در یک تب باز می‌کنید بعد از آن صفحه وب ثابت می‌ماند و دیگر به پردازش بیشتر نیازی نیست. بقیه کار تنها ذخیر صفحه در رم است. این بدین معناست که اگرچه هسته می‌تواند برای باز کردن یک تب در پس‌زمینه مورد استفاده قرار گیرد ولی نیازی هم به این کار نیست.
این مثال گوگل کروم مشخص می‌کند که حتی یک نرم‌افزار چندنخی هم ممکن است برای شما عملکرد بهتری را به همراه نداشته باشد.
آیا هسته‌های بیشتر به معنی سرعت بیشتر است
فرض کنیم که نرم‌افزار مناسبی روی سیستم شما نصب شده و سخت‌افزار شما هم با سخت افزار یک سیستم مشابه با هسته‌های پردازشی بیشتر مشابه است. آیا پردازنده چهارهسته‌ای سرعتی دوبرابر بیشتر از پردازنده‌های دوهسته‌ای به شما ارائه می‌کند؟ نخیر.
بیشتر کردن تعداد هسته‌ها مشکلات سنجشی نرم‌افزار را برطرف نمی‌کند. سنجش نرم‌افزار برای هسته‌ها به معنی توانایی نرم‌افزار در تعیین وظایف مشخص برای هر هسته است تا هسته‌ها بتوانند با سرعت بهینه مشغول به کار شوند. البته در واقعیت این چیزی نیست که اتفاق می‌افتد.
در واقعیت وظایف به‌صورت متوالی (همان کاری که نرم‌افزارهای چند نخی انجام می‌دهند) یا تصادفی بین هسته‌ها تقسیم می‌شوند. برای مثال اگر برای انجام یک عمل باید سه وظیفه را به انجام برسانید و پنج عمل مانند این دارید. نرم‌افزار ابتدا به هسته ۱ دستور می‌دهد تا اولین وظیفه عمل اول را انجام دهد درحالی که هسته ۲ دومین وظیفه را انجام می‌دهد، هسته ۳ سومی را و هسته ۴ که کاری انجام نمی‌دهد اولین وظیفه از عمل ۲ را انجام می‌دهد.
اگر سومین وظیفه سخت‌ترین و طولانی‌ترین وظیفه باشد آن‌گاه منطقی است که نرم‌افزار آن را بین هسته ۳ و ۴ تقسیم کند ولی چنین کاری نمی‌کند. به جای آن اگرچه هسته ۱ و ۲ کارشان را سریعتر انجام می‌دهند ولی نرم‌افزار کار خود را تا پایان انجام وظیفه هسته ۳ نگه می‌دارد و آن گاه نتایج به دست آمده از هسته‌های ۱ و ۲ و ۳ را با هم محاسبه می‌کند.
این خلاصه چگونگی عملکرد نرم‌افزارها بود. باید بدانید که نرم‌افزارهای امروزی برای استفاده کامل از هسته‌های چندتایی ساخته نشده‌اند و دوبرابر کردن هسته‌ها به معنی دو برابر شدن سرعت نیست.
هسته‌های بیشتر چه مزیت‌هایی دارند
اکنون که می‌دانید هسته‌ها چه می‌کنند و چه محدودیت‌هایی در بهبود عملکرد دارند باید از خود بپرسید که آیا به هسته‌های بیشتری نیاز دارید یا خیر؟ پاسخ این سوال هم بستگی به هدف مورد نظر شما دارد.
بازی
اگر یک بازی‌خور حرفه‌ای هستید آن‌گاه به هسته‌های بیشتر روی کامپیوتر دسکتاپ مخصوص بازی نیاز خواهید داشت. اغلب بازی‌های تولید شده کنونی هم از معماری چندنخی پشتیبانی می‌کنند. بازی‌های رایانه‌ای تا حدود زیادی بر کارت گرافیک تکیه دارند ولی پردازنده چندهسته‌ای هم بی تاثیر نیست.
ویرایش ویدئو و فایل‌های صوتی
هر کاربر حرفه‌ای که با نرم‌افزار های ویرایش ویدئو و صدا سر و کار دارد به هسته‌های بیشتر نیاز خواهد داشت. اغلب ابزارهای ویرایش ویدئو و صدا از پردازش چندنخی بهره می‌برند.
فوتوشاپ و طراحی
اگر طراح هستید آن‌گاه هرچه سرعت ساعتی و کَش پردازنده بیشتر باشد سرعت عمل هم بیشتر می‌شود. حتی معروف‌ترین نرم‌افزارهای طراحی مانند آدوبی فوتوشاپ هم از پردازش‌های تک‌نخی پشتیبانی می‌کنند و چند هسته در بهتر شدن عملکرد تاثیر چندانی ندارد.