چقدر خوب بود بازی ها هم نامزد اسکار می شدند. طی یکی دو ماه آینده مراسم Academy Awards یا همان اسکار خودمان برای بار 90 ام برگزار خواهد شد. اسکار یک نوع مراسم پرزرق و برق و صد البته مهم برای صنعت سینما و فیلم سازی است که طی آن به بهترین فیلم های سال از دیدگاه های متفاوت جایزه اهدا می شود. صنعت بازی های کامپیوتری همتای مشابهی ندارد مگر اینکه یک جورایی روی DICE Awards و BAFTA حساب باز کنیم.(بیایید کمی واقع بین باشیم: برنامه Game Awards آقای Geoff Keigky یک دورهمی صمیمانه است که بیشتر شبیه MTV Movie Awards است تا اسکار).
امسال هم مثل هر سال اسکار با حواشی و خبرهای زیادی همراه بود. خیلی از فیلم های خوب نادیده و بسیاری از فیلم های کم ارزش تر نامزد شدند. نامزدی Christopher Plummer که در کمتر از 9 روز جایگزین Kevin Spacey در فیلم All the Money in the World شد یکی ازاین حواشی بود که به شخصه معتقدم Armie Hammer و Micheal Stuhlbarg برای بازی در Call me by your Name گزینه های بهتری برای نامزدی اسکار بودند. Robert Pattinson برای نقشش در فیلم Good Time نادیده گرفته شد. Sufjan Stevens خواننده نام آشنا سبک Indie احتمالا امسال خودی نشان دهد. فیلم Get out کلی نامزدی از قبیل بهترین نویسندگی و کارگردانی توسط Jordan Peele (سومین کارگردان در تاریخ که 3 نامزدی را از آن خود می کند) را به خود اختصاص داد. از قرار معلوم امسال آکادمی فیلم های Colombia یا Okja یا Three Billboard Outside of Ebbing Missouri را کلا ندیده بود.
خب حرف از فیلم و اسکار کافی است. از هر چه بگذریم سخن گیم خوش تر است. برای شناخت و درک بهتری از فیلم های اسکاری امسال تصمیم گرفتیم که آنها را با همتای گیمی خود در سال 2017 مقایسه کنیم تا ببینیم کدام به کدام یکی شبیه تر است. قابل بازی دوستان سایت را ندارد!!!
Blade Runner 2049/ Observer
کاندید: بهترین فیلم برداری (Roger Deakins), ادیت صدا, میکس صدا, طراحی صدا, جلوه های ویژه
فیلم Blade Runner 2049 به کارگردانی Denis Villeneuve ادامه ای برای فیلم سایبرپانک کلاسیکی به همین نام می باشد که امسال به خاطر ویژگی های فنی اش نامزد اسکار شده است. اما این چیزی از ارزش های دیگر فیلم کم نمی کند. Blade Runner 2049 فیلمی است که از «نه گفتن به ریشه هایش» و شروع داستان با یک شخصیت دیگر هراسی ندارد. Observer از طرفی به زیبایی ژانر سایبرپانک را که فیلم Blade Runner از بنیان گذارانش بود به مراحل بالاتری ارتقا می دهد. بازی Observer همانند نامزد اسکار امسال Blade Runner نگاهی به آینده ای بدون روح انسانی دارد. راستی Rutger Hauer یا همان ( Roy Batty در فیلم Blade Runner ) در آن صداپیشگی می کند و دیگر حافظه اش مانند اشک هایش در باران ناپیدا نیست.
Call Me By Your Name/ What Remains of Edith Finch
کاندید: بهترین فیلم, بهترین بازیگر مرد (Timothee Chalamet), بهترین فیلم نامه اقتباسی (James Ivory), بهترین آهنگ (my boy Sufian) از Mystery of Love
اگر نامزد اسکار, فیلم If Call Me By Your Name برایتان آشناست احتمالا شما هم چیزی که Elio جوان از سر گذرانده را تجربه کرده اید: افتادن در دام عشق (و شهوت) برای اولین بار. Call Me By Your Name مسیر درستی را بین یک کمدی عاشقانه و تراژیک طی می کند. What Remains of Edith Finch با همان لحن با مخاطبش سخن می گوید: داستان هر دو دارای بار تراژیکی هستند که مهابایی از نشان دادنش ندارند. هر دو اثری با پتانسیل بالا هستند که ارزششان را نسبت به دیگر آثار متمایز کرده, از این رو باید در یک چهارچوب قرار بگیرند.
Darkest Hour/ Wolfenstein 2: The New Colossus
نامزد: بهترین فیلم, بهترین بازیگر مرد (Gary Oldman), بهترین فیلم برداری (Bruno Delbonnel) , بهترین طراحی صحنه, بهترین گریم و آرایش, بهترین طراحی لباس
یک چیز بعد از دیدن Darkest Hour دستگیرم شد و آن این بود که وینستون چرچیل تصمیمات سختی را در جنگ جهانی دوم اتخاد کرد که نامزد اسکار Gary Oldman با 500 کیلو گریم این تصمیمات را به ما نمایش داد و به خاطر این نقش کلی جایزه درو کرد (نمی دونم چرا یکی رو نذاشتن جاش که پیر تر باشه). حتما با خود می گویید خب این چه ربطی به داستان بکش برو جلوی Wolfenstein 2: The New Colossus دارد؟ اما در جواب باید بگویم گه هر دو به بحران زندگی در دوره جنگ جهانی دوم می پردازند و تغییر شکل تم بازی در Wolfenstein 2 بی شباهت به گریم سنگین Gary oldman نیست. حالا دیدید؟؟؟ از آن چیزی که فکرش را می کردید به هم شبیه ترند!!! ای کاش Wolfenstein هم نامزد اسکار بود.
Dunkirk/Call of Duty: WW2
نامزد: بهترین فیلم, بهترین کارگردانی (Christopher Nolan), بهترین فیلم برداری (Hoyte van Hoytema), بهترین تدوین, بهترین صداگذاری, بهترین طراحی صحنه, بهترین موسیقی متن (Hans Zimmer)
اگر نامزد اسکار Dunkrik را هنوز ندیده اید, پیشنهاد می کنم این فیلم را ببینید تا لیست فیلم های اسکاریتان کامل شود, اما باید اعتراف کنم اگر از طرفداران Nolan هستید این را در نظر داشته باشید که Dunkrik تا حدودی نا امیدتان می کند. اما باید گفت که بی شباهت به Call of Duty: WW2 نیست: هر دو صحنه های شلوغ پلوغ دارند و هر دو طبیعت بی رحم جنگ را به مخاطب نشان می دهند گرچه که فکر می کنم Call of Duty: WW2 (حتی با وجود لوت باکس در نورمندی) در اینکار موفق تر بوده.
Get Out/ Divinity: Original Sin 2
نامزد: بهترین فیلم, بهترین بازیگر مرد (Daniel Kaluuya), بهترین کارگردانی (Jordan Peele) , بهترین فیلمنامه غیر اقتباسی (Jordan Peele)
فیلم Get Out و بازی Divinity: Original Sin 2 هر دو کار شگفت انگیزی می کنند. به جای اینکه در مقابل محدودیت های ژانر خود بایستند یا به اصطلاح تابو شکنی کنند، سعی می کنند که این ژانر را بست بیشتری بدهند. نامزد اسکار امسال Get Out یک فیلم ترسناک در مورد رفتارهای مرموز جامعه ای سفید پوست نسبت به محیط اطرافشان است در حالی که Divinity: Original Sin 2 یک RPG کلاسیک است که هیچ محدودیت برای ارائه اثرش ندارد. یک RPG که به شما همانند بازی های تخته ای نقش آفرینی (در ایران وجود ندارد, چیزی مثل منچ ولی باحال تر) اجازه می دهد هر کاری که دوست دارید انجام دهید. هر دو اثر تا پایان سال کلی جایزه دریافت کردند و احتمالا به عنوان 2 عنوان تأثیر گذار در خاطرات بمانند.
I, Tonya/ Rain World
نامزد: بهترین بازیگر زن (Margot Robbie), بهترین بازیگر مکمل زن (Allison Janney), بهترین تدوین
I, Tonya دیگر نامزد اسکار بدون شک هیجان انگیز است. جزو معدود فیلم هایی است که از مسیر خسته کننده فیلم های مشابه اش خارج می شود. فیلم بی پروا, دلنشین, در بعضی وقت ها ناراحت کننده و بسیار صادق است. به علاوه کاری می کند که عاشق قهرمان اسکیت روی یخ, خانم Tonya Harding با بازی نامزد اسکار: Marogt Robbie (البته به چشم خواهری) شوید. I, Tonya هرگز در به چهره کشیدن آدم های حاضر در زندگی Tonya و خود او خودداری نمی کند که من را یاد یکی دیگر از آثاری که سال گذشته تحویل گرفته نشد انداخت: Rain World, پلتفرمر به شدت سختی که توسط استودیو مستقل Videocult ساخته شده بود. قبل از اینکه این بازی منتشر شود هایپ بالایی در شبکه های اجتماعی و توییتر داشت. هر کس بازی را می دید می گفت: «این پیشی ناز در این دنیای تاریک و سیاه چه می کند.» اما حقیقت این دنیا هرگز کشف نشد چون بازی را آنگونه که باید تحویل نگرفتند. دنیای بازی فقط ترسناک نبود, هر چیزی که بیرون بود می خواست شما را بکشد. Rain World هم مثل I, Tonya با نگاه اشتباهی دیده شد. سختی اش پایان ورود به دنیاش نبود بلکه آغازش بود.
Lady Bird/ Night in the Woods
نامزد: بهترین فیلم, بهترین بازیگر زن (Saoirse Ronan), بهترین بازیگر مکمل زن (Laurie Metcalf), بهترین کارگردانی (Greta Gerwig), بهترین فبلمنامه غیر اقتباسی (Greta Gerwing)
Lady Bird در مورد دختر نوجوان نا آرامی است که در ساکرامنتو شهری با تفاوت های زیاد طبقاتی زندگی می کند. این فیلم را بیشتر از هرفیلم دیگری از فیلم های نامزد اسکار2017 درک کردم: شاید به خاطر شخصیت Lady Bird (بسیار روی اعصاب ولی همه ما یک دوره نوجوان و روی اعصاب بقیه بوده ایم) و یا روابط پرتنش اما واقع گرایانه با مادرش یا به هر دلیل دیگری فیلم تأثیرش را روی من گذاشت. مخصوصا که اگر از طبقه متوسط جامعه باشید با فیلم ارتباط بیشتری برقرار خواهید کرد. بازی Night in the Woods, یک بازی در مورد یک اخراجی کالج می باشد که وقتی به خانه اش باز می گردد شهرش را در آستانه مرگ می بیند, بازی از لحاظ احساسی حس و حالی مشابه Lady Bird را القا می کند. گرچه که درگیری بین مادر و دختر از لحاظ بحران به گرد پای نامزد اسکار Lady Bird نمی رسد اما همچنان راجع به یک دختر جوان در حال رشد و کشمکش در روابط زندگی اش می باشد.
Phantom Thread/ Nier: Automata
نامزد: بهترین فیلم, بهترین بازیگر مرد (Daniel Day-Lewis), بهترین بازیگر زن (Lesley Manville), بهترین کارگردانی (Paul Thomas Anderson), بهترین موسیقی متن (Johny Greenwood), بهترین طراحی لباس
فیلم ساز بزرگ Paul Thomas Anderson مدت زیادی است که در دنیای فیلم مورد ستایش بوده اما وقتی داستان به جوایز پرافتخاری مثل Oscar می رسد به زور بخاطر یکی دو مورد نامزد اسکار می شود. اثر استادنه اش (با ایهام): فیلم استاد یا همان The Master را به یاد دارید؟ تنها به خاطر بازیگرانش نامزد اسکار شده بود. اما آخرین کار Anderson خلاصه این سنت را بر هم شکست. Nier: Automata ساخته Yoko Taro مشابه همین فیلم است. کارهای Taro هم مثل Anderson با وجود ارزش ها و تلاشش برای خلق یک اثر تأثیرگذار همیشه مهجور مانده. با Nier: Automata آقای Taro مثل فیلم Phantom Thread حسابی گل کاشت و مورد توجه قرار گرفت. البته اگر نامزدی اسکار را توجه بدانیم. گرچه من فکر می کنم آکادمی وقتی حرف آخرین فیلم Daniel Day-Lewis بازیگر مورد توجهش پیش بیاید طور دیگری به قضیه نگاه می کند.
The Florida Project/ Everything
نامزد: بهترین بازیگر مکمل مرد (Willem Dafoe)
در فیلم The Florida Project و هر چیز درونش شور و شوقی کودکانه وجود دارد. ما داستان را از دید دختربچه ای که با مادر مجردش در یک متل زندگی می کنند نظاره می کنیم و شاهد شیطنت او و دیگر دوستانش در فیلم هستیم. The Florida Project دنیایی روشن و پر از زندگی را به بیننده ارائه می دهد. شاید بخاطر اینکه متل در مجاورت Disney World است یا شاید به این دلیل که ما زندگی را از دید یک بچه می بینیم این شور و شوق به ما القا می شود. در Everything نیز ما این دنیای زیبا و بی نظیر را می بینیم. ما گورخرها و درختان را از زمانی که تنها یک ذره اتمی هستند درون کهکشان بی انتها کنترل می کنیم. هر دو اثر دارای نوعی بی پروایی کودکانه هستند که باعث درخشش آنها می شود.
The Post/ Super Mario Odyssey
نامزد: بهترین فیلم, بهترین بازی زن (Meryl Streep)
دلیل اینکه فیلم The Post و Super Mario odyssey را از یک نگاه می بینم این است که هر دو به یک چیز منجر می شوند. نامزد اسکار اثر هیجان انگیز Sterven Spielberg در مورد التهاب های زندگی یک ژورنالیسم در دنیاست. از آنجایی که دو بازیگر محبوب آکادمی یعنی Meryl Streep و Tom Hanks در فیلم بازی می کردند اسکاری بودن فیلم چیز دور از ذهنی نبود. عین این قضیه درمورد Super Mario Odyssey نیز صادق است. وقتی منتقدین بازی Super Mario Odyssey را بازی می کردند در گوشه گوشه بازی دنبال نقاط مثبت بودند همانند Meryl Streep که گویا در یک فیلم فقط خمیازه بکشد یک اسکار در حلقش می کنند. بازی تر و تمیز, با مزه و جذاب است به گونه ای که یکی از منتقدین آن را «توری سفری در دنیای با مزه» نامید که به حق اسم درستی است. اگر اسکاری در کار بود Super Mario Odyssey مطمئنا از آن فیلم هایی بود که به هر دلیلی نامزد اسکار می شد.
The Shpe of Water/ Breath of Wild
نامزد: بهترین فیلم, بهترین بازیگر زن (Sally Hawkins), بهترین بازیگر مکمل مرد (Richard Jenkins), بهترین بازیگر مکمل زن (Octavia Spencer), بهترین کارگردانی (Guillermo Del Toro), بهترین فیلمنامه غیر اقتباسی (Guillermo Del Toro- Vanessa Taylor)
در وصف شباهت این دو همین قدر بگویم که در هر جفتشان یک مرد آبزی جذاب هست.
امیدوارم ازمقاله امروز لذت برده باشید و یادتان نرود که نظراتتان را با ما در میان بگذارید.