مجوزهای نرم افزارهای موبایل، تبدیل به یک مشکل برای سازندگان این برنامه ها شده است. دانستن این موضوع که کدام برنامه در گوشی شما در حال اجراست، زمانیکه مشغول استفاده از هیچ برنامه ای نیستید، کاری مشکل است. با صدور مجوزهای دسترسی برای برنامه ها، آنها می تواند بفهمد شما با چه کسی صحبت کرده اید، در کجا حضور داشته‌اید و … . حتي اگر از يك روش بسيار مناسب براي مديريت برنامه هاي خود استفاده كنيد، ممكن است نیاز به انجام صدها تنظیم مختلف بر روی تلفن همراه خود داشته باشید.
جمعی از محققان دانشگاه Carnegie Mellon اظهار داشتند که بیشتر از حدود یک سال تحقیق بر روی برنامه های موبایلی و حریم خصوصی کاربران برنامه ها، به راه حلی معقول برای رفع مشکل مجوزها دست پیدا کرده اند. این گروه، با رهبری پروفسور Norman Sadeh، که همچنین مدیر آزمایشگاه بازرگانی موبایل CMU نیز است، برنامه ای در Google Play با نام Privacy Assistant منتشر کرده اند. این نرم افزار تنها بر روی گوشی های اندرویدی روت شده قابل اجراست. همچنین پروفسور Sadeh بیان می کند که این فقط یک شروع در جهت رسیدن به هدف گروه خود، یعنی تامین امنیت حریم خصوصی کاربران برنامه های موبایلی است.
برنامه Privacy Assistant ابتدا شروع به پرسیدن سئوالاتی در مورد حریم شخصی کاربر خواهد کرد. سئوالاتی در خصوص اینکه شخص چه میزان با این موضوع که رسانه های اجتماعی و برنامه های مالی، اطلاعات محلی وی را در اختیار داشته باشند، راحت است و یا اینکه شخص از اینکه برنامه های بهره وری اطلاعات تماس او را در اختیار داشته باشند، چه احساسی دارد. سپس این برنامه شروع به اسکن کردن کدهای برنامه هایی که در بر روی گوشی هوشمند کاربر و نصب شده اند، خواهد کرد. البته در این بین، میان برنامه هایی که برای اجرا نیاز به مجوز دارند و برنامه هایی که با استفاده از اطلاعات شخص، دست به تبلیغ و تجزیه و تحلیل خواهند کرد، تفاوت وجود دارد.
[quotes quotes_style=”bquotes” quotes_pos=”right”]توصیه می شود که در استفاده از برنامه های جدید کمی احتیاط کنیم و یا تنظیمات حریم شخصی را در بخش تنظیمات برنامه ها انجام دهیم[/quotes]
بر همین اساس توصیه می شود که در استفاده از برنامه های جدید کمی احتیاط کنیم و یا تنظیمات حریم شخصی را در بخش تنظیمات برنامه ها انجام دهیم. طی تحقیقات به عمل آمده توسط محققان دانشگاه این دانشگاه، 78 درصد از توصیه های حفظ حریم خصوصی که در برنامه ها قرار داده شده اند، توسط آزمایش کنندگان بتا پذیرفته شده است.
معرفی یک برنامه دیگر برای حل مشکل بلقوه ای که سایر برنامه ها دارند، ممکن است در نظر اول یک تضاد به نظر بیاید. اما پروفسور Sadeh میگوید که برنامه Privacy Assistant به این منظور طراحی شده است تا وظایف سنگین کاربران گوشی های هوشمند را انجام دهد نه اینکه بر مشکلات آنها بیافزاید.
پروفسور Sadeh Verge اظهار داشت که مشکل دسترسی برنامه ها امروزه بطرز غیر واقع بینانه ای رو به فزونی است. اگر شما فقط60 برنامه بر روی گوشی موبایل خود داشته باشید و هریک از این برنامه ها 3 مجوز نیاز داشته باشند، 180 مرحله تنظیمات وجود دارد که باید انجام دهید و واضح است که اکثر افراد زمان کافی برای انجام این تنظیمات را ندارند.
مجوزهای دسترسی تبدیل به یکی از بحث برانگیزترین مسائل در سال های اخیر شده اند. Android و iOS کنترل‌های مشابهی در خصوص دسترسی برنامه ها ارائه کرده اند. غیر عادی نیست که در حین نصب یک برنامه بر روی تلفن همراه درخواست دسترسی به اطلاعات، محل، پیام کوتاه ،میکروفون، و یا دوربین را ببینید حتی اگر برنامه نیاز مبرمی به دسترسی به آنها نداشته باشد.
مدافعان حفظ حریم خصوصی انتقادات زیادی را حول محور مجوز دسترسی وارد کرده و مجوزهای دسترسی را متجاوز و غیر شفاف قلم داد کردند .در سال 2014 فانگتن پست وقتی نرم افزار پیام رسان فیسبوک را بدطینت خواند بطور اتفاقی موجب وقوع یک توفان مجوز دسترسی شد. اخیراً، برنامه های محبوبی همچون Pokémon Go و برنامه فیلتر عکس Meitu، با اعتراضات گسترده ای در خصوص مجوزهای دسترسی روبرو شده اند. برنامه Pokémon Go در طی مراحل نصب آدرس Gmail را از شما درخواست می کند و برنامه Meitu، در گوشی های اندرویدی در خواست کد IMEI ( کد 15 رقمی درج شده در گوشی های موبایل که شناسه منحصر به فرد آن گوشی است) و همچنین اطلاعاتی خاصی را می کند.
بسیاری از کاربران این برنامه ها فقط کلید Accept را می زنند و مراحل نصب را ادامه می دهند. در سال 2012 یک نظرسنجی که توسط Berkeley صورت گرفت نشان داد که تنها 17 درصد از کاربران به مجوزهای دسترسی توجه می کنند و از این میان تنها 3 درصد از کاربران می توانند به سئوالات درک مطلب مجوزهای دسترسی برنامه ها پاسخ دهند. اما مسلما کاربران تلفن های همراه از آن زمان تاکنون پیشرفت های بسیاری داشته اند و بر دانش و آگاهی شان افزوده شده است.
[quotes quotes_style=”bquotes” quotes_pos=”right”]در سال 2012 یک نظرسنجی که توسط Berkeley صورت گرفت نشان داد که تنها 17 درصد از کاربران به مجوزهای دسترسی توجه می کنند و از این میان تنها 3 درصد از کاربران می توانند به سئوالات درک مطلب مجوزهای دسترسی برنامه ها پاسخ دهند[/quotes]
آیا مجوزهای دسترسی لزوما بد هستند؟
بعضی از سازندگان برنامه های موبایلی می گویند که برخی از مجوزهای برنامه تا حدودی می توانند بد یا به عبارتی مشکل آفرین باشند. مجوزها فقط برای اینکه یک برنامه بتواند اجرا شود، می تواند نیاز باشد. برای مثال، شما نمی توانید از یک برنامه تشخیص موقعیت جغرافیایی بدون دادن اطلاعات مکانی که در آن حضور دارید، استفاده کنید. در واقع در طی تحقیقاتی که محققان دانشگاه Carnegie Mellon انجام دادند، دریافتند دلیل اینکه چرا مردم مجددا به مجوزها در تلفن همراهشان اجازه پیشروی می دهند این است که اگر با آن مخالفت کنند، برنامه نصب نخواهد شد. در این بین ممکن است هدف بعضی از سازندگان برنامه های موبایلی از گرفتن چنین اطلاعاتی، قرار دادن آنها در ابزار تجزیه و تحلیل مانند Google Analysis و یا MixPanel و انتشار نتیجه برای درک بهتر مردم از برنامه و استفاده از آن باشد.
اینکه اطلاعات گرفته شده و به هر نیتی به اشتراک گذاشته شوند، بیش از پیش موجب نگرانی کاربران گوشی های هوشمند شده است.
برنامه Privacy Assistant که توسط محققان دانشگاه Carnegie Mellon ساخته شده است، تا حدودی محدود استفاده در ناحیه ای خاص شده است. داده هایی که به اشتراک گذاشته می شوند در محدوده مشخصی هستند و تنها بر روی گوشی های اندرویدی مشخص شده، قابل اجرا هستند. اما پروفسور Sadeh می گوید که در چشم اندازی که برای این برنامه در نظر گرفته اند، انواع فن آوری ها، لحاظ شده اند. وی همچنین بیان کرده است که دلیل بسیار محکمی برای پاسخ به سئوالات بسیار ساده ای که در Privacy Assistant پرسیده می شود وجود دارد و آن اطمینان از این است که شما تمایل دارید حریم خصوصی تان چگونه در گوشی های همراه و یا در مرورگر خود و یا در فیسبوک اجرا شود. Sadeh اضافه کرد: هیچ دلیلی برای وارد کردن مکرر اطلاعاتتان در تنظیمات وجود ندارد.