نگاه نزدیک به گوشی‌هایی با دوربین دوگانه

به غیر از کمپانی سونی که خود دارای استودیوی فیلم برداری است، هیچ یک از تولید کنندگان دیگر تلفن‌های همراه، کاری به بخش فیلم سازی ندارند. اما چه چیزی باعث شده که همین تولیدکنندگان به فکر ایجاد دوربین‌های سه بعدی در گوشی های خود بیفتند؟

تا چندی پیش، گوشی های هوشمند و بخش فیلم سازی، همپوشانی زیادی نداشتند. به جز معدود شرکت هایی (مثل سونی) که گستردگی فعالیت آن ها ایجاب می‌کرد که در هر دو بازار ورود کنند، هیچ کمپانی تولیدکننده اسمارت فون دیگری خود را وارد بخش فیلم سازی نمی‌کرد. اما چه شده که تمام همین تولید کنندگان به فکر این افتاده اند که دوربین های پیشرفته و حتی سه بعدی در گوشی های خود به کار ببرند؟

در سال 2011، هر دو شرکت ال جی و اچ تی سی، گوشی های سه بعدی خود را به نمایش گذاشتند. دو گوشی هوشمند Optimus 3D و EVO 3D صفحه های 3D autostereoscopic داشتند. صفحه های 3D autostereoscopic برای سه بعدی دیده شدن، نیازی به هیچ عینک خاصی (مثل آن چه در سینما استفاده می‌کنیم) ندارند. این دو گوشی حتی دوربین های سه بعدی نیز داشتند. این اولین بار بود که گوشی‌های هوشمند دارای دوربین دوگانه بودند، اما در طی این سال ها، دوربین دوگانه این دو گوشی به فراموشی سپرده شدند، تا جایی که شاید فکر کنید تکنولوژی دوربین دوگانه، یک تکنولوژی تازه وارد است.

برای رونمایی دوربین دوگانه بعدی، باید به سال 2014 برگردیم. در این سال باز هم شرکت اچ تی سی، با رونمایی از گوشی M8 خود، بار دیگر دوربین های دوگانه را در بازار به مشتریان ارائه کرد. سنسور دوم در این گوشی، عمق بیشتری را برای عکس ها فراهم می‌کرد در نتیجه سه بعدی بودن تصویر بیشتر به چشم می‌آمد. عمق زیاد تصویر پیش از سال  2014 تنها در دوربین های DSLR مشاهده می‌شد.

این قابلیت در دوربین ها، تاکنون محبوب ترین قابلیت عکس برداری بوده است. استفاده از آن آسان است و برای عکس برداری در این حالت نیازی به دوربین با رزولوشن بالا نداریم. یک دوربین 2 مگاپیکسلی نیز کار ما را راه می‌اندازد. اما به لطف تلاش های گوگل، اکنون می‌توانیم افکت بوکه (bokeh) را تنها با یک دوربین هم داشته باشیم (سامسونگ نیز با یک دوربین توانست این افکت را به تصاویر بدهد اما به نظر می‌رسد که گوگل در این زمینه موفق تر ظاهر شده است).

اما در سال 2016 داستان عوض می‌شود. ال جی با گوشی ال جی G5 و دوربین دوگانه اش، حرف های تازه ای برای گفتن داشت. دوربین دوم این گوشی، برای عکس برداری با زاویه عریض بود (wide-angle). این حالت تصویر برداری یکی از مفید ترین حالت های عکس گرفتن در گوشی ها است. شما در حالت عکس برداری با زاویه عریض می‌توانید عکس های پانارومای بسیار جالبی بگیرید.

بعدها و در همان سال، تولید کنندگان گوشی های همراه، لنزهای تله فوتو را معرفی کردند. اپل در گوشی آیفون 7 پلاس، لنز های تله فوتو را در بهترین حالت خود معرفی کرد. بعد از این بود که حالت پرتره راه خود را به گوشی ها باز کرد و امروزه روی هر گوشی پیشرفته ای، حالت پرتره وجود دارد.

هواوی و Leica در گوشی P9 همکاری خوبی را آغاز کردند و شرکت هواوی از دوربین فوق العاده ای که توسط شرکت Leica ساخته شده بود، روی P9 استفاده کرد. اساسا تمام دوربین های دیجیتال تک رنگ هستند، یعنی سنسور های تشخیص دهنده رنگ آن ها، یک رنگ را تشخیص می‌دهد. برای اطمینان از این موضوع، اکثر دوربین ها از یک فیلتر بایر (Bayer) استفاده می‌کنند و پردازش تصویر را انجام می‌دهند. این فیلتر حساسیت نور را کاهش می دهد و کمی کیفیت تصویر را نیز کاهش می‌دهد. چرا که از حضور انواع رنگ‌ها در تصویر جلوگیری می‌کند.

در سال 2018، هواوی تصمیم گرفت که گوشی P9 پرو خود را با سه دوربین عرضه کند. گویا دو دوربین برای گوشی جدید هواوی کافی نبود! این سه دوربین شامل، یک دوربین عادی، یک دوربین تله فوتو و یک دوربین تک رنگ است.

به نظر می‌رسد که با پیشرفت تکنولوژی دوربین‌ها، دیگر نیازی به حضور دوربین تک رنگ در گوشی ها نباشد. احتمالا اولین چیزی که در آینده نزدیک از بین برود، افکت بوکه باشد. گوگل اگر بخواهد الگوریتم های بوکه خود را توسعه دهد، می‌تواند این کار را به خوبی انجام بدهد، اما بعید به نظر می‌رسد که گوگل قصد چنین کاری داشته باشد. این کار، اساسا فناوری زوم لیزری و زاویه دید را غیر قابل استفاده می‌کند. این در حالی است که نوکیا در مدل PureView خود، با یک دوربین، زوم قابل قبولی را ارائه می‌داد.

اما در برخی مواقع، پیشرفت در چنین مواردی، با تبلیغات بیشتر تعارض دارد. بطور مثال وان پلاس دوربین یکی از گوشی های خود را با دوربین دوگانه ساخت که با زمینه تصویر می‌توانست خود را تطابق دهد (پس نمی‌توانست زوم کند). این دوربین، یک دوربین تک رنگ نبود اما برای همه صحبت کردن از عکس بردای در نور کم و حالت پرتره، با وجود داشتن دوربین های تکی، کمی غیر ممکن است.

اما در آخر به نظر می‌رسد، دوربین هایی قادرند در فضای رقابتی باقی بمانند که بتوانند خوب زوم کنند! مثلا هواوی و نوکیا در گوشی های خود تواسنته‌اند که دوربین‌های نسبتا بزرگ را در گوشی های متوسط جا بدهند (مثلا هواوی دوربین 1.7 اینچی خود را در گوشی 7.8 میلی متری جای داد). پس به نظر می‌رسد که داشتن دوربین تکی اما فوق العاده، چندان هم دور از انتظار نیست.