Star Citizen بدون شک در گیمزکام 2017 یک پدیده ی بی نظیر محسوب می شود و سازندگان به قصد چشاندن قطره ای از این اکسیر به گیمزکام آمده اند.
Star Citizen یک پروژه ی گسترده ی بازی سازی است. یک بازی مولتی پلیر با تم فضا که بسیار سنگین تر از نمونه های مشابه خود است. ساختار اصلی بازی برای حالت مولتی پلیر طراحی شده اما یک کمپین تک نفره هم برای آن ساخته شده نام ویژه ای برای آن در نظر گرفته شده است: اسکادران 42. پلتفرم اصلی Star Citizen کامپیوترهای شخصی یا همان PC است و در زمان انتشار دو نسخه برای سیستم عامل های ویندوز و مک عرضه خواهد شد.
Star Citizen حالا کم کم شکل و شمایل خود را پیدا کرده است. در مراسم گیمزکام امسال به سراغ غرفه ی این بازی رفتیم با سازندگان آن هم صحبت شدیم. دایره ی اصلی طراحی این بازی تیم شش نفره ی CIG است که هر یک از آن ها مسئول یکی از کاراکترهای Star Citizen است. من به همراه کریس رابرتز بخش هایی از این بازی را روی صفحه نمایش ویژه ی غرفه ی Star Citizen تماشا کردیم. رابرتز می گوید: « اکنون ما در فرآیند ساخت این بازی از مرحله ی تست حالت های مختلف پلی گذر کرده ایم و دادن اولین دسترسی به گیم پلی نزدیک شده ایم. البته هنوز هم حجم بسیار زیادی از محتوا هست که باید به بازی اضافه نماییم ».
در دموی مخصوص گیمزکام از این بازی که توسط تیم غرفه ی Star Citizen اجرا می شود، ابتدا بازیکن از خواب بلند می شود و در حالی که پیژامه پوشیده از رختخواب بیرون می آید. سپس ساعت هوشمند mobiGlas خود را نگاه می کند. پس از آن آپشن های مختلف لباس به تن او امتحان می شود و بازیکنان می گویند کنترل کاملی بر این کار دارند. Star Citizen آنقدر گسترده و عظیم است که همین حالا در حالی که اطلاعات منتشر شده از این بازی بسیار کم است، یک فرهنگ نامه برای آن تهیه شده است. ابزارهای و به طور کلی تمامی آیتم های بازی در آپدیت 3.0 بسیار پیشرفت کرده اند. در خود بازی اپ هایی وجود دارد که یک سامانه ی اطلاعاتی کلی را می سازند و نمونه ی ساده تر آن را در Pipboy در بازی Fallout دیده ایم. این سامانه داده هایی مانند ضربان قلب بازیکن، جزییات اتمسفر خارجی (بازی در فضا اتفاق می افتد)، جزییات مالکیت خودروهای مختلف و یک سری اطلاعات دیگر که بسته به بازیکن های مختلف تفاوت دارند را روی صفحه نشان می دهد. این سامانه ی اطلاعاتی یک بخشی دیگر هم دارد که نام آن « سیستم موقعیت فعال » است و وضعیت و موقعیت بازیکن را در هر لحظه نمایش می دهد. همچنین، در بازی این امکان وجود دارد که اگر از لباس های خود خسته شدید به سراغ فروشنده ها بروید و آپشن های مختلف پوشاک را تست کنید. با فشار دادن کلید F حالت تعاملی جدید بازی فعال می شود که حالا جزییات آن کم کم در حال مشخص شدن است.
یکی از مهم ترین قابلیت های دستگاه mobiGlas این است که هر بازیکن تغییرات دیگر بازیکنان در آمارهایشان را به صورت real – time می بیند. در حالی که مشغول کار کردن با اپشن های ابزاری روی کمربند خود هستید، دیگر بازیکنان می توانند شما را زیر نظر بگیرند و سر از کارتان در بیاورند. برای اینکه بهتر متوجه این قابلیت شویم رابرتز مثالی در مورد آن می زند. او می گوید اگر بازیکنی قرارداد کشتن یک نفر دیگر را قبول کند، بازیکن هدف با نگاه کردن به شانه ی کسی که قصد کشتن او را دارد می تواند از این مساله آگاه شود. رابرتز می گوید:
« در بازی همه چیز پایدار است. در مورد آیتم های بازیکن مانند خودروها، مجموعه ابزارها و پول هم همینطور است. همه ی آن ها پایدار هستند و ثبات دارند. اگر سفینه ی شما آسیب ببیند باید پول به دست آورید و آن را تعمیر کنید. برای به دست آوردن پول هم باید ماموریت های مختلف را انجام دهید. در نسخه ی 3.0 می توانید پول خود را در بانک پس انداز کنید. Star Citizen از چرخه ی سنتی تر بازی ها پیروی می کند ».
با پیشرفت هایی که اخیرا در بازی انجام شده، علاوه بر لباس می توانید تفنگ های مختلف و قطعات سفینه خریداری کنید. در نسخه ی 3.0 بازیکنان نمی توانند سفینه بخرند اما به نظر می رسد در نسخه ی 3.1 این امکان هم فراهم گردد. این آپدیت های متوالی در بازی ای که هنوز منتشر نشده اتفاق نادری است. بازی آنقدر گسترده است که سازندگان جرات نمی کنند تاریخی برای انتشار آن اعلام کنند. جالب است بدانید شرکت سازنده ی این بازی دلیل عرضه ی انحصاری Star Citizen برای PC را ناتوانی کنسول های بازی در اجرای مناسب آن عنوان کرده است. چیزی که دسته کم من به شخصه هرگز تصور نمی کردم آن را بشنوم. اگر کنسول هایی مانند Xbox و PlayStation با آن قدرت فوق العاده ی پردازشی و گرافیکی نمی توانند به خوبی Star Citizen را پشتیبانی کنند کیفیت آن در چه سطحی می تواند باشد؟
نخستین کاراکتری که در گیمزکام امسال معرفی شد همراه یک کاراکتر دیگر بود و پس از قبول یک ماموریت از مایلز اکهارت (که شاید آن را از گیمزکام سال گذشته به یاد داشته باشید) آن دو به اسحله خانه رفتند تا تفنگ بردارند. رابرتز می گوید این دو کاراکتر در نسخه ی 3.0 حضور ندارند اما به زودی به نسخه ی آزمایشی وارد خواهند شد. رابرتز توضیح می دهد که بازی دارای دو سیستم ثبت داده است: یکی Faceover IP که یک سیستم ثبت حرکت و بیان real – time است و دیگری Diogenic IP که صداهای بازیکن را ضبط می کند و اعوجاج آن را طوری شبیه سازی می کند که صداها از پشت مانع یا از فاصله ی دور طبیعی باشند.
در غرفه ی بازی هنگامی که بازیکنان با هم حرف می زنند، سر تکان می دهند، خمیازه می کشند و یا هر کار دیگری انجام می دهند، مشابه آن بلافاصله مانند آینه در بازی اتفاق می افتد. خرید کردن از فروشگاه تفنگ یکی از هیجان انگیز ترین تجربه های بازی است. بازیکنان در حین عملیات های ترور می توانند از تکنیک های اشاره ای استفاده کنند و با حرکات دست به هم علامت دهند.
در دموی بازی، بازیکنان پس از برداشتن وسیله های خود لباس های فضایی می پوشند و به سمت خودروی فضایی می روند. این وسیله آن ها را به سفینه ی بزرگی می رساند که در آن جا همکارانشان منتظر آن ها هستند. مقصد جایی به نام لوسکی (Levski) است که از بیرون بسیار زیبا به نظر می رسد. شهاب سنگ ها در آسمان دیده می شوند و حس فضای بیکران را به بیننده می دهند. در نمایشگر دستگاه mobiGlas، نقشه ای از فضای اطراف در مقیاس مشخص نمایش داده می شود که می توان سیاره های مختلف و قمرهای آنان را در محدودی نزدیک مشاهده کرد.
مقیاس ساخته شده ی Star Citizen تا همین جای کار هم بسیار بسیار بزرگ است. تیم غرفه ی بازی برای اینکه وسعت محدوده ی بازی را نشان دهند، دو نفر از خدمه را سوار سفینه می کنند و دور می شوند، پس از مدتی سفینه ی اصلی مانند یک نقطه ی درخشان کوچک در فضا دیده می شود. در این میان من نمی توانم این فکر را از سرم بیرون کنم که بزرگی ایده و پروژه ی Star Citizen آنقدر زیاد است که به این زودی ها تمام نخواهد شد. با اینکه رابرتز و تیم غرفه ی Star Citizen سعی کردند دمویی طبیعی از بازی را نشان دهند کاملا مشخص است که روند آن قبلا تمرین شده است. در نسخه ی فعلی بازی که سازندگان با خود به گیمزکام آورده اند یک باگ بزرگ هم وجود دارد که اجازه نمی دهد در یک جایگاه بازی را دنبال کنیم و مجبوریم جای خود را عوض کنیم. این باگ به تنهایی نشان می دهد که شرایط فعلی، Star Citizen تا چه حد شکننده است و چقدر باید روی آن کار شود.
با تمام این تفاسیر Star Citizen به نظر عالی می رسد و اگر بخواهیم منصفانه قضاوت کنیم نسبت به تمامی گیم هایی که تا کنون دیده ایم بی نظیر است. این فکر که تمام برنامه های سازندگان Star Citizen عملیاتی شود و چند ماه (یا سال) دیگر بتوانیم عملا آن ها را تجربه کنیم هوش از سر آدم می برد. با وجود اینکه سازندگان تاریخی برای انتشار مشخص نکرده اند، وقتی از رابرتز در این مورد می پرسم او می گوید که سازندگان قصد دارند اوایل سپتامبر نسخه ی آلفای 3.0 بازی را عرضه کنند.
