محققین یک ترکیب دارویی جدید را که در ابتدا برای مقابله با دیابت نوع 2 تولید شده بود برای درمان آلزایمر موثر تشخیص داده و نتایج مطلوبی در آزمایش‌های اولیه به دست آوردند.
توسعه‌ی روش‌های درمانی نوین برای بیماری‌های مختلف همواره پروسه‌ای سخت و طاقت فرسا بوده است. در بسیاری از موارد دیده شده که داروهای جدید آنطور که امید می‌رفت موثر واقع نشده و در نهایت تلاش دانشمندان به بن‌بست ختم شد. اما بر عکس، معدود دفعاتی هم بوده که محققین دارویی را با هدف درمان یک بیماری تولید کردند اما در نهایت مشخص شد که برای درمان بیماری متفاوتی نیز می‌توان از آن بهره گرفت.
چنین سناریویی در مورد ترکیب دارویی جدیدی که بطور خاص برای بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 توسعه یافته تکرار شده است و محققین دریافتند می‌توان از آن جهت درمان آلزایمر هم بهره گرفت.
این ترکیبب دارویی جدید که به علت نحوه‌ی اثرش «آگونیست سه گانه» لقب گرفته روی موش‌های مبتلا به دیابت که علایم آلزایمر را نیز از خود بروز می‌دادند آزمایش شد. در رفتار این حیوانات آزمایشگاهی علائمی چون فراموشی و مشکل یادگیری دیده می‌شد اما عملکرد مغزی آن‌ها پس از دریافت داروی جدید پیشرفت قابل ملاحظه‌ای داشت.
به عقیده‌ی پروفسور «کریستین هولشر» محقق ارشد این مطالعه: این دارو امیدهای تازه‌ای را برای مقابله با بیماری‌های مزمن زوال عقل از جمله آلزایمر زنده کرده است.
اثرگذاری این ترکیب دارویی در درمان آلزایمر را به محافظت از سلول‌های عصبی از طریق کاهش تجمع پلاک‌های آمیلوئید در مغز نسبت داده‌اند که در نهایت منجر به کاهش التهاب و کند شدن روند تخریب سلول‌های عصبی می‌شود. آزمایش این دارو روی موش‌ها نقش غیرقابل انکار آن در افزایش توان یادگیری و قدرت حافظه را به اثبات رساند.
کشف رو‌شی بالقوه موثر برای درمان آلزایمر خبر خوشایندی است اما واقعیت این است که در ابتدا این آگونیست سه گانه به نیت درمان دیابت نوع 2 تولید شده بود. البته اثرگذاری این ترکیب دارویی جدید روی هر دو بیماری اتفاقی هم نبوده چرا که پیش‌تر نیز به وجود ارتباط بین دیابت نوع 2 و آلزایمر اشاره شده بود و اغلب، علایم این دو بیماری به طور همزمان در افراد سالخورده بروز پیدا می‌کند.
آنطور که عنوان شده سطح انسولین در بدن بیماران مبتلا به دیابت کاهش می‌یابد و از آنجایی که این ماده نقش محافظتی برای سلول‌های عصبی دارد چنین نقصانی می‌تواند شرایط را برای بروز علائم آلزایمر مهیا کند.
با این وجود داروی جدید هنوز در افراد مبتلا به آلزایمر مورد استفاده قرار نگرفته و طی آزمایش‌های اولیه تنها اثرات مثبتی در موش‌ها دیده شده است. در مقطع فعلی هنوز به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز است و اگر نهایتاً نتیجه‌ی مساعد حاصل شود می‌توان زودتر از آنچه که پیش‌تر تصور می‌شد به پیدایش شیوه‌ای موثر برای درمان آلزایمر امیدوار بود.