همه آنچه هنگام خرید کارت حافظه (مموری) باید بدانید

امروزه کارت حافظه یکی از اجزا مهم هر دستگاهی از دوربین‌های عکاسی گرفته تا گوشی‌ها است. در این مطلب به به ارائه راهنمای جامعی برای خرید کارت حافظه پرداخته و برخی از کارت‌های حافظه موجود در فروشگاه اینترنتی پلازا را معرفی می‌کنیم.

صرف نظر از هر نوع دوربین دیجیتالی که با آن به ثبت تصاویر و سوژه‌های مختلف می‌پردازید، حتما باید محلی برای ذخیره این تصاویر در نظر داشته باشید. با وجود اینکه در حال حاضر بسیاری از دستگاه‌ها مانند گوشی‌های هوشمند و تبلت همراه با حافظه داخلی روانه بازار می‌شوند، اما این حافظه فضای محدودی دارد و از همین رو اکثر کاربران با خرید کارت حافظه یا استفاده از حافظه‌های اکسترنال سعی می‌کنند فضای بیشتری برای ذخیره سازی اطلاعات خود فراهم کنند. علاوه بر این اگر دستگاه مورد نظرتان یک دوربین دیجیتال باشد، برای استفاده از آن به خرید کارت حافظه بپردازید، چرا که اکثر این دوربین‌ها با حافظه داخلی عرضه نمی‌شوند.

فهرست:

انواع مختلف کارت حافظه

جدول زیر خلاصه کوتاهی از انواع مختلف کارت حافظه موجود در بازار به همراه ابعاد و علامت اختصاری آن‌ها را نشان می‌دهد که قبل از خرید کارت حافظه بهتر است با آن‌ها آشنا شوید.

البته لازم به ذکر است که موارد اول، پنجم و هشتم این جدول دیگر تولید نمی‌شوند و در بازار نیز به سختی پیدا می‌شوند.

افزون بر این، ذکر این نکته ضروری است که جدول بالا به محبوب‌ترین فرم فاکتورهای کارت‌های حافظه که بیشتر از همه در دوربین‌های دیجیتال و فیلمبرداری استفاده می‌شوند محدود شده است. علاوه بر موارد بالا، مدل‌های مختلف دیگری نیز بودند که اندک اندک و با گذر زمان توانایی رقابت با سایر کارت‌ها را نداشته و کنار گذاشته شدند. در ادامه به معرفی هرکدام از این 10 فرم فاکتور خواهیم پرداخت.

1. کارت حافظه (Secure Digital (SD

کارت‌های حافظه Secure Digital یا به اختصار SD ابتدا در سال 1999 با همکاری شرکت‌های سن‌دیسک، پاناسونیک و توشیبا و به منظور تامین حافظه دستگاه‌های قابل حمل طراحی و تولید شد. این 3 شرکت در ادامه اتحادیه کارت‌های حافظه (SD Association) را با هدف طراحی، ارائه و اعمال استانداردهای کارت حافظه در صنعت فناوری پایه گذاری کردند. استقبال سایر تولیدکنندگان از کارت‌ حافظه SD به همراه ابعاد کوچک 2.1 × 32.0 × 24.0 میلی‌متری و هزینه ساخت پایین آن سبب شد این کارت حافظه به سرعت فراگیر شده و تبدیل به یکی از استانداردهای این صنعت شود.

با این حال به دلیل محدودیت‌هایی مانند سیستم فایل این کارت‌ها تنها می‌توانستند تا 2 گیگابایت اطلاعات را در خود ذخیره کنند. به همین دلیل برای تولید کارت‌های حافظه با ظرفیت بالاتر به استانداردهای جدیدی نیاز بود. یکی از موارد جالب در مورد کارت‌های SD، ابعاد آن است. اتحادیه کارت‌های حافظه از زمان عرضه این نوع کارت‌ها توانسته با حفظ ابعاد آن‌ها نسل جدیدی از کارت‌های حافظه پیشرفته‌تر و جدیدتری را با ظرفیت‌های بسیار بیشتر تولید کند.

امروزه کارت‌های حافظه SD دیگر از رده خارج هستند و تولید نمی‌شوند. این کارت‌ها جای خود را به نسل جدیدی از کارت‌های حافظه مانند SDHC و SDXC داده‌اند از همین رو اگر به دنبال خرید کارت حافظه هستید پیشنهاد ما این است که کارت‌های SD صرف نظر کرده و به سراغ فرمت‌های مدرن‌تر و جدیدتر بروید.

2. کارت حافظه (Secure Digital High Capacity (SDHC

با گذر زمان مشخص شد که کارت‌های حافظه SD با ظرفیت 2 گیگابایتی خود دیگر پاسخگوی نیاز کاربران نبودند به همین دلیل اتحادیه کارت‌های حافظه باید کارت‌هایی عرضه می‌کرد که ظرفیت بیشتری داشته باشند. در ژانویه سال 2006 استاندارد جدیدی معرفی شد که نه تنها ظرفیت کارت را تا 32 گیگابایت بیشتر می‌کرد، بلکه سرعت خواندن و نوشتن آن را نیز به اندازه قابل ملاحظه‌ای افزایش می‌داد.

این استاندارد با نام Secure Digital High Capacity معرفی و عرضه شد که اشاره به ظرفیت افزایش یافته این کارت‌ها داشت. متاسفانه کارت خوان‌های حافظه‌ای که در دوربین‌ها و کامپیوترهای آن زمان وجود داشت، تا زمانی که نرم افزار آن‌ها بروزرسانی نمی‌شد قادر نبودند کارت‌های جدید را بخوانند. این در حالی است که کارت خوان‌های حافظه SDHC با استاندارد قدیمی سازگاری دارند و می‌توانند در کنار کارت‌های SDHC حافظه‌های SD را نیز بخوانند. کارت‌های حافظه SDHC تا به امروز مورد استفاده کاربران هستند و به راحتی در بازار یافت می‌شوند، با این حال انتظار می‌رود به زودی کارت‌های SDXC جایگزین آن‌ها شوند.

3. کارت حافظه (Secure Digital Extended Capacity (SDXC

با توجه به محدودیت 32 گیگابایتی کارت حافظه SDHC که به دلیل استفاده از فرمت FAT32 حاصل شده بود و همچنین دستگاه‌های جدیدتری که به حافظه بیشتری به خصوص در زمان ضبط ویدیوهای با کیفیت بالا احتیاج داشتند، نیاز به نسل بعدی کارت‌های حافظه روز به روز بیشتر احساس می‌شد و باید استاندارد جدید و بهتری وارد بازار می‌شد.

از همین رو فرمت SDXC در ژانویه سال 2009 رسما معرفی شد. این کارت‌های جدید نسبت به قبل ظرفیت بسیار بیشتری دارند و می‌توانند تا 2 ترابایت اطلاعات را در خود جای بدهند. علاوه بر این، سیستم فایل نیز به exFAT که توسط مایکروسافت عرضه شده بود تغییر کرد.

کارت‌های حافظه SDXC قدرت زیادی دارند و می‌توانند اطلاعات را با استفاده از کلاس UHS-II با سرعت بیش از 312 مگابایت بر ثانیه انتقال دهند. اگر به کارت حافظه‌ای با ظرفیت بیش از 32 گیگابایت نیاز دارید فرمت SDXC تنها انتخابی است که پیش رویتان قرار دارد. در غیر این صورت اهمیتی ندارد از کارت‌های SDXC استفاده کنید یا SDHC. در اینجا سرعت انتقال و خواندن اطلاعات (UHS-I و UHS-II) است که اهمیت زیادی دارد.

4. کارت‌های حافظه MicroSD / MicroSDHC / MicroSDXC

کارت‌های حافظه MicroSD ابتدا به این دلیل اینکه کارت‌های SD برای استفاده در گوشی‌های موبایل زیادی بزرگ بودند طراحی و ساخته شدند. شرکت سن‌دیسک اولین بار اولین نمونه از کارت‌های MicroSD را تولید کرد و در ادامه اتحادیه کارت‌های حافظه از این ایده استقبال و آن را به دسته بندی‌های کارت‌های حافظه خود افزود.

در نهایت در سال 2005 این فرم فاکتور رسما معرفی شد. نمونه‌های اولیه MicroSD مانند اولین حافظه‌های SD، تنها می‌توانستند 2 گیگابایت اطلاعات را در خود ذخیره کنند، علاوه بر این به دلیل اینکه از سیستم فایل FAT16 استفاده می‌کردند سرعت خواندن و انتقال اطلاعات در آن‌ها بسیار پایین بود. به همین دلیل اتحادیه کارت‌های حافظه به سرعت و با معرفی فرمت SDHC محدودیت حجمی را به 32 گیگابایت ارتقا و همچنین سرعت عملکرد کارت را نیز افزایش داد. با معرفی نسل بعدی حافظه‌های میکرو یعنی کارت‌های حافظه SDXC که از سیستم فایل exFAT بهره می‌بردند، تولیدکنندگان کارت‌های حافظه قادر بودند با حفظ ابعاد قبلی، کارت‌هایی با ظرفیت‌ بیش از 32 گیگابایت و با سرعت خواندن و نوشتن بسیار بیشتر را روانه بازار کنند.

کارت‌های حافظه MicroSD با توجه به اندازه کوچکشان (1.0 × 15.0 × 11.0 میلی‌متر) به سرعت به محبوبیت زیادی نزد تولیدکنندگان دستگاه‌های الکترونیکی قابل حمل دست پیدا کردند. این کارت‌ها تا به امروز کوچکترین کارت‌های حافظه‌ای هستند که روانه بازار شدند و بسیاری از تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند و تبلت نیز از این فرمت برای حافظه جانبی دستگاه خود پیروی می‌کنند.

5. کارت‌های حافظه Memory Stick / Memory Stick PRO

سونی در سال 1998 Memory Stick را معرفی کرد. این حافظه ابتدا در محصولات این کمپانی مانند دوربین‌های عکسبرداری، دوربین‌های ویدیویی و همچنین کامپیوترهای خانگی و پلی‌استیشن به عنوان حافظه اصلی مورد استفاده قرار گرفت. با توجه به اینکه این حافظه‌ها ظرفیت زیادی نداشتند، نسل جدید آن‌ها با نام Memory Stick PRO در سال 2003 معرفی شد که کاربر را قادر می‌خواست فایل‌های حجیم‌تری را ذخیره کند.

این کارت‌ها در مقایسه با کارت‌های SD نه تنها ابعاد بسیار بزرگی داشتند (2.8 × 21.5 × 50.0 میلی‌متر) بلکه با قیمت بالاتری نیز به فروش می‌رسیدند. از همین رو سونی چاره‌ای به جز کاهش ابعاد این کارت‌ها نداشت. به همین خاطر Memory Stick و Memory Stick PRO عمر کوتاهی داشتند و پس از مدتی فرم فاکتور Memory Stick Duo جایگزین آن‌ها شد. Memory Stick و Memory Stick PRO در حال حاضر مدت‌هاست از چرخه تولید خارج شدند و در بازار نیز پیدا نمی‌شوند.

6. کارت‌های حافظه Memory Stick Duo / PRO Duo / PRO-HG Duo

با معرفی فرمت Memory Stick Duo که به نسبت Memory Stick سایز بسیار کوچکتری داشت (1.6 × 31.0 × 20.0 میلی‌متر) سونی با هدف تصاحب سهم بیشتری از بازار کارت‌های حافظه به فکر رقابت با کارت‌های SD افتاد. متاسفانه به دلیل قیمت بالایی که این شرکت برای این کارت‌ها اعلام کرده بود، استقبال چندانی از آن‌ها نشد و سونی بیشتر سهم خود از بازار را به کارت‌های SD واگذار کرد تا این کارت‌ها در ادامه به محبوب‌ترین فرمت کارت‌های حافظه در جهان تبدیل شوند.

با این وجود سونی همچنان دست بردار نبود و فرمت Memory Stick را در محصولات تولیدی خودش مورد استفاده قرار می‌داد. آن‌ها در ادامه به توسعه و تولید نسل‌های جدیدتر این کارت‌ها مانند PRO Duo و PRO-HG Duo با ظرفیت بیش از 2 ترابایت و همچنین سرعت انتقال اطلاعات با نرخ بیش از 60 مگابایت بر ثانیه ادامه دادند. امروزه سونی تنها تولیدکننده کارت‌های حافظه است که این فرمت را تولید و عرضه می‌کند. با این حال سونی نبرد کارت‌های حافظه را واگذار کرده و Memory Stick های این شرکت در حال حاضر کاملا از رده خارج به حساب می‌آیند.

7. کارت‌های حافظه (CompactFlash Type I (CF-I

کارت‌های حافظه CompactFlash ابتدا توسط سن‌دیسک در سال 1994 عرضه شد و بر خلاف سایر کارت‌های حافظه زمان خود، به لطف عملکرد بسیار خوب و مقاومت بالایی که در برابر شکستگی و خم شدن داشت به یکی از پرفروش‌ترین کارت‌های حافظه آن زمان تبدیل شد. به همین دلیل برخی از تولیدکنندگان دوربین مانند نیکون و کانن در محصولات رده بالای خود از فرمت CF برای کارت‌های حافظه استفاده کردند، این کار سبب شد این فرمت به محبوبیت زیادی نزد عکاسان و تصویربرداران حرفه‌ای دست پیدا کند.

کارت‌های حافظه CompactFlash Type I با ابعاد 3.3 × 36.4 × 42.8 میلی‌متری خود متداول‌ترین کارت‌های حافظه در میان همنوعان خود هستند. این فرمت بوسیله بسیاری از تولیدکنندگان دوربین‌های عکسبرداری و فیلمبرداری مورد استفاده قرار گرفته است. اما مهمترین و بزرگترین مشکلی که این کارت‌ها داشتند اندازه بزرگ و گیره‌های اتصال دهنده آن بودند که در بسیاری از مواقع روی قسمتی که وظیفه خواندن کارت را داشت خم می‌شدند. مشکل دیگر این کارت‌ها این بود که از خط ارتباطی Parallel ATA / IDE که سرعت انتقال اطلاعات پایینی دارد، استفاده می‌کردند.

اگرچه که نسخه‌های جدیدتر کارت‌های CF-I که از رابط Ultra DMA برای اتصال استفاده می‌کردند، قادر بودند اطلاعات را با سرعت بیش از 167 مگابایت بر ثانیه منتقل کنند اما خود Bus پهنای باند محدودی برای انتقال داده‌ها داشت. در نتیجه کارت‌های حافظه CF به مرور زمان کارایی سابق خود را نداشتند و باید به استاندارد جدیدتری رو آورده می‌شد. تنها اگر دوربینی دارید که از این حافظه استفاده می‌کند باید به دنبال آن باشید. در حال حاضر کارت‌های CFast و XQD که سرعت بسیار بیشتری در مدیریت اطلاعات دارند جایگزین این کارت‌ها شده‌اند.

8. کارت‌های حافظه (CompactFlash Type II (CF-II

کارت‌های حافظه CompactFlash Type II با هدف فراهم کردن بستری برای کارت‌های حافظه تولید شدند تا از طریق آن بتوان از کارت‌های حافظه به عنوان مایکرو درایو یا آداپتورهایی که بوسیله آن بتوان دیگر کارت‌های حافظه را خواند، استفاده کرد. از همین رو تنها تفاوت میان کارت‌های CF-I و CF-II در ضخامت آن‌ها است. کارت‌های CF-I ضخامتی 3.3 میلی‌متری ضخامت دارند در حالی که این عدد برای کارت‌های CF-II پنج میلی‌متر است.

هردو آن‌ها از یک نوع اتصال استفاده می‌کنند اما به دلیل ضخامت بیشتر کارت‌های CF-II، این کارت‌ها نیاز به درگاه مخصوص به خود دارند. با این حال از ایده استفاده از مایکرو درایورها هیچوقت استقبال چندانی نشد و فلش مموری‌ها با توجه به سرعت بیشتر، قیمت پایین‌تر، ظرفیت بالاتر و دوام بیشتر خود جایگزین آن‌ها شدند؛ علاوه بر این، به دلیل آنکه این کارت‌ها تنها برای مایکرو درایورها و آداپتورهای کارت‌های حافظه تولید شده‌اند، قابل خریداری در بازار نیستند. با گذشت زمان، بسیاری از تولیدکنندگان دوربین مانند نیکون پشتیبانی از CF-II را در محصولات خود حذف کردند.

9. کارت‌های حافظه CFast

برای از میان برداشتن محدودیت‌های دست و پاگیر رابط Parallel ATA / IDE، نسل جدیدی از کارت‌های حافظه CompactFlash به نام «CFast» طراحی و تولید شد که از رابط پرسرعت ساتا برای برقراری ارتباط استفاده می‌کرد. نخستین نسخه‌های CFast مانند نسخه‌های 1.0 و 1.1 قادر بودند اطلاعات را با سرعتی بیش از 300 مگابایت بر ثانیه انتقال دهند. اما باز هم جا برای پیشرفت وجود داشت. در سال 2012 استاندارد جدیدتر 2.0 منتشر شد که با استفاده از ساتا نسخه 3.0 توانست به سرعت 600 مگابایت بر ثانیه دست پیدا کند.

نکته قابل توجه این است که با وجود اینکه کارت‌های CFast از نظر اندازه با کارت‌های CompactFlash شباهت زیادی دارند، اما به دلیل رابط متفاوتی که دارند نمی‌توان از آن‌ها در دستگاه‌های قدیمی‌تر که از کارت‌های حافظه CompactFlash پشتیبانی می‌کنند، استفاده کرد. متاسفانه کارت‌های CFast فراگیر نشدند. به جز دوربین 1D X II کانن و همچنین دوربین H6D-100C هاسلبلاد و چند مورد دیگر، هیچ محصولی از این کارت‌ها پشتیبانی نمی‌کند.

CFast از سال 2016 به بعد و با معرفی استاندارد سریع‌تر و جدیدتر CFexpress جایگاه خود را از دست داده است. در اینجا هم مانند کارت‌های CF-I، محدودیت‌های Bus مهمترین دلیل شکست CFast بود. این کارت‌ها هم اکنون از رده خارج به حساب می‌آیند و استاندارد CFexpress که بر پایه فرم فاکتور XQD تولید شده‌اند، جایگزین آن شده است؛ به همین دلیل پول خود را برای خرید این کارت‌ها هدر ندهید.

10. کارت‌های حافظه XQD

XQD فرم فاکتور جدیدی بود که در سال 2010 توسط سن‌دیسک، سونی و نیکون معرفی شد. از آنجایی که این فرم فاکتور مبتنی بر رابط پرسرعت PCI Express بود، یک سرو گردن بالاتر از تمام کارت‌های حافظه‌ای که پیش از آن تولید شده بود قرار داشت. به همین دلیل به سرعت مورد توجه اتحادیه CompactFlash قرار گرفت. در حقیقت می‌توان XQD را جایگزینی برای هردو کارت‌های CompactFlash و CFast به حساب آورد.

این فرم فاکتور جدید با اندازه 3.8 × 29.6 × 38.5 میلی‌متری خود به لحاظ فیزیکی از این دو کارت کوچکتر است، استحکام بیشتری دارد و علاوه بر این به دلیل اینکه از گیره برای اتصال به خواننده کارت استفاده نمی‌کند، نسبت به کارت‌های SD و CF دوام و کیفیت ساخت بالاتری نیز دارد. از میان تولیدکنندگان دوربین‌های تصویربرداری، نیکون اولین شرکتی بود که با قراردادن یک یا دو شیار حافظه XQD در دوربین‌های D4 ،D4S ،D5 ،D850 و D500 خود به استقبال این فرم فاکتور رفت. اولین سری کارت‌های XQD سری N بود که دارای سرعت خوانش 125 و سرعت نوشتن 80 مگابایت بر ثانیه بود، اما جدیدترین نسل این کارت‌ها یعنی سری G توانستند سرعتی بیش از 400 مگابایت در خواندن و 350 مگابایت در نوشتن اطلاعات را ثبت کنند.

با عرضه جدیدترین استاندارد XQD (نسخه 2.0) حداکثر سرعت نظری کارت‌های XQD به 1 گیگابایت رسید. اگرچه چنین سرعتی تنها روی کاغذ محاسبه شده و کارت XQD با چنین سرعتی وجود ندارد. در ادامه در سپتامبر سال 2016 استاندارد جدید CFexpress معرفی شد. این استاندارد قادر است از حافظه NVMe برای پردازش سریع و حداقلی داده‌ها استفاده کند تا سرعت را در حد 2 گیگابایت بر ثانیه بالا ببرد. اولین نسخه‌های CFexpress از فرم فاکتور XQD بهره می‌برند اما برای استفاده از آن‌ها نیاز به وجود کارت خوان حافظه CFexpress در دستگاه است.

مانند CFast، فرم فاکتور XQD نیز به سرعت فراگیر نشده است و با کناره گیری شرکت لکسار (Lexar) اکنون سونی تنها تولیدکننده کارت‌های حافظه XQD در بازار است. این حافظه در حال حاضر سریع‌ترین و بهترین کارت‌ حافظه به حساب می‌آید اما همانطور که اشاره کردیم، هنوز به طور کامل فراگیر نشده است. اگر از یکی از دوربین‌های DSLR نیکون استفاده می‌کنید، بهترین انتخاب ممکن حافظه‌های XQD هستند.

ظرفیت کارت‌های حافظه

امکان خرید کارت حافظه در ظرفیت‌های مختلفی وجود دارد. کارت‌های حافظه قدیمی از مگابایت فراتر نمی‌رفتند اما کارت‌های امروزی نسبتا حجم بسیار بیشتری داشته و اکثرا 64 گیگ یا بیشتر ظرفیت دارند. برخی از جدیدترین مدل‌ها نیز امکان خرید کارت حافظه دارای ظرفیت 512 گیگابایتی وجود دارد. ظرفیت یک کارت حافظه معمولا در قسمت بالایی محفظه آن درج شده است.

اگر قبل از خرید کارت حافظه مطمئن نیستید به چه مقدار حجم نیاز دارید، باید چند فاکتور مانند مناظری که از آن‌ها تصویربرداری می‌کنید، رزولوشن دوربینتان و همچنین اینکه آیا از فرمت JPG استفاده می‌کنید یا RAW و آیا از سوژه‌های متحرک تصویربرداری می‌کنید یا خیر را هم در نظر بگیرید. برای مثال خرید کارت حافظه 16 گیگابایتی ممکن است برای عکاسی که بیشتر با استفاده از یک دوربین با رزولوشن متوسط به ثبت پرتره می‌پردازد کافی باشد اما عکاسی که تمرکزش به عکاسی از حیات وحش معطوف است و تصاویر زیادی را ثبت می‌کند یا عکاسی که تصاویر پارانوما با رزولوشن بالا از مناظر طبیعی می‌گیرد، حتی با خرید کارت حافظه 64 گیگ نیز به مشکل برمی‌خورد.

سرعت کارت‌های حافظه

کارت‌های حافظه از نظر سرعت نیز با هم تفاوت زیادی دارند. سرعت یک کارت حافظه یکی از آن موضوعاتی است که می‌تواند کاربران را به راحتی گیج کند، پس بهتر است قبل از خرید کارت حافظه با آن‌ها آشنا شوید، زیرا اعدادی که به عنوان سرعت خوانش و نوشتن یک کارت حافظه اعلام می‌شود، بسته به نوع کارت حافظه با یکدیگر یکسان نیست. در این قسمت نگاهی داریم به نحوه مشخص کردن سرعت کارت‌های حافظه SD ،CF و XQD .

کلاس‌های مختلف مربوط به سرعت کارت‌‌های حافظه

انجمن کارت‌های حافظه برای تعیین سرعت کارت‌های حافظه، آن‌ها را در چهار کلاس مختلف دسته بندی می‌کند. کارت‌ها بر اساس حداقل سرعت ترتیبی که با آن اطلاعات را می‌نویسند در این دسته بندی قرار می‌گیرند. علاوه بر این، سرعت باس که معمولا با علامت اختصاری UHS نشان داده می‌شود در این دسته بندی مورد توجه قرار می‌گیرد. UHS بیشترین سرعت نظری است که یک کارت بر پایه باس ارائه می‌دهد. افزون بر این موارد دیگری از جمله UHS Speed Class و Video Speed Class نیز وجود دارند که به دسته بندی مربوط به سرعت حداقلی نوشتن ترتیبی اطلاعات مربوط می‌شوند.

برای شروع بیایید به باس‌های مختلف و محدودیت‌های آن‌ها نگاهی داشته باشیم. جدول زیر به طور خلاصه باس و سرعت‌های مختلف آن را در کارت‌های حافظه مربوط به هرکدام به نمایش گذاشته است.

همانطور که مشاهده می‌کنید به لحاظ سرعت حداکثری، تفاوت زیادی میان کارت‌های High Speed ،UHS-I ،UHS-II و UHS-III وجود دارد. سرعت کارت‌هایی که در ابتدا عرضه شدند محدود به 25 مگابایت بر ثانیه بود، اما به لطف UHS-I این عدد به مقدار 104 رسید و وقتی از UHS-II استفاده شد، این مقدار را با افزایش 3 برابری به 312 مگابایت بر ثانیه رساند. جدیدترین استانداردی که عرضه شده است نیز UHS-III نام دارد و قادر است سرعت نظری کارت حافظه را به عدد قابل توجه 624 مگابایت بر ثانیه برساند.

نکته حائز اهمیت این است که کارت‌های حافظه‌ای که سرعت باس بالاتری دارند، به کارت خوان حافظه‌ای نیاز دارند که سازگار با همان باس باشد و از سرعت آن پشتیبانی کند. برای مثال اگر کارت حافظه‌ای با استاندارد UHS-II خریداری کنید، اسلات مربوط به کارت حافظه دوربین نیز باید با UHS-II سازگار باشد در غیر اینصورت با سیل عظیمی از مشکلات مختلف مربوط به سرعت و عملکرد کارت حافظه مواجه می‌شوید. این موضوع در مورد کامپیوترها نیز صادق است. کامپیوتر نیز به منظور دستیابی به سرعت‌های بالاتر باید از UHS-II پشتیبانی کند.

گذشته از باس، دسته بندی‌های دیگر مربوط به سرعت نیز در روی محفظه کارت حافظه حک شده‌اند که در جدول زیر به آن‌ها اشاره می‌کنیم.

حداقل سرعت ترتیبی نوشتن / مگابایت بر ثانیه	کلاس سرعت	کلاس سرعت مربوط به UHS	کلاس سرعت ویدیو
2	کلاس 2 (C2)
4	کلاس 4 (C4)
6	کلاس 6 (C6)		کلاس 6 (V6)
10	کلاس 10 (C10)	کلاس 1 (U1)	کلاس 10 (V10)
30		کلاس 3 (U3)	کلاس 30 (V30)
60			کلاس 60 (V60)
90			کلاس 90 (V90)

اگر کاملا گیج شده‌اید حق دارید. با این حال این‌ها علائمی هستند که روی بسیاری از کارت‌های حافظه SDHC و SDXC حک شده‌اند و باید قبل از خرید کارت حافظه با آن‌ها آشنا شوید. بیایید نگاهی بیندازیم به علائم روی یک کارت حافظه تا ببینیم می‌توانیم از این نشانه‌ها سر در بیاوریم یا نه.

1- حداکثر سرعت خوانش: این عدد حداکثر سرعت خوانش ترتیبی یک کارت حافظه به مگابایت بر ثانیه است. به یاد داشته باشید که سرعت نوشتن اطلاعات به ندرت در این قسمت حک می‌شود. برای پیدا کردن آن باید به دفترچه کارت یا مشخصات فنی آن مراجعه کنید. در این کارت حداکثر سرعت خوانش 300 مگابایت بر ثانیه است.

2- نوع کارت حافظه: در بیشتر کارت‌های حافظه این قسمت، نوع کارت را مشخص می‌کند. در اینجا مشخص می‌شود کارت حافظه SD ،SDHC یا SDXC است. در اینجا این کارت از نوع SDXC است.

3- سرعت مربوط به UHS : سرعت مربوط به باس UHS نیز اغلب بر روی کارت چاپ می‌شود. اگر کارت از نوع UHS-I باشد تنها عدد رومی یک (I) را مشاهده می‌کنید. در حالی که اگر کارت مانند مثال بالا UHS-II باشد عدد رومی دو (II) را روی آن می‌بینید.

4 – کلاس سرعت SD: این شماره کلاس سرعت SD کارت را طبق جدول بالا مشخص می‌کند. مانند مثال بالا امروزه تمامی کارت‌های SD باید حداقل نمره 10 را داشته باشند. این رقم به این معنی است که حداقل سرعت ترتیبی نوشتن 10 مگابایت بر ثانیه در این کارت تضمین شده است.

5- کلاس سرعت UHS: گذشته از سرعت باس، در اکثر کارت‌ها در این قسمت شماره کلاس سرعت UHS درج می‌شود. در کارت بالا در این بخش لوگوی عدد 3 حک شده است که نشان می‌دهد این کارت از حداقل سرعت نوشتن 30 مگابایت بر ثانیه برخوردار است.

6- ظرفیت کارت حافظه: ظرفیت کارت حافظه نیز عموما با فونت بزرگ در این بخش درج می‌شود. همانطور که در این کارت مشخص است این کارت، ظرفیت 128 گیگابایتی دارد.

حالا که با اطلاعات مندرج روی کارت‌های SD و نحوه خواندن آن‌ها آشنا شدیم، نوبت به کارت‌های CompactFlash و نحوه خواندن آن‌ها می‌رسد.

کلاس سرعت کارت‌های CompactFlash

متاسفانه سرعت و کلاس کارت‌ها در این بخش بسته به نوع فرم فاکتور کارت با هم متفاوت است. همانطور که پیشتر توضیح دادیم، کارت‌های CompactFlash از رابط باس Parallel ATA / IDE برای اتصال استفاده می‌کنند و به همین دلیل سرعت آن‌ها مانند هاردهای قدیمی متاثر از سرعت رابط UDMA است. در جدول زیر به طور خلاصه 7 نوع مختلف UDMA را با نهایت سرعتی که اطلاعات را انتقال می‌دهند، آورده‌ایم.

کارت‌های CompactFlash نمی‌توانند از سرعت 167 مگابایت بر ثانیه که نوع هفتم UDMA ارائه می‌دهد، فراتر روند. به همین خاطر در آینده دیگر نمی‌توان کارت‌های CompactFlash سریع‌تری نسبت به کارت‌های فعلی تولید کرد. سرعت آن‌ها همواره محدود به 167 مگابایت بر ثانیه باقی خواهد ماند.

خوشبختانه خواندن کارت‌های CompactFlash به نسبت کارت‌های SD کار بسیار آسان‌تری است:

1- ظرفیت کارت: ظرفیت کارت حافظه در این کارت‌ها هم با فونت بزرگ درج می‌شود. در اینجا می‌بینیم که ظرفیت کارت ما 128 گیگابایت است.

2- حداکثر سرعت خوانش: این عدد حداکثر سرعت خوانش ترتیبی کارت‌ حافظه را به مگابایت بر ثانیه نشان می‌دهد. لازم به ذکر است که سرعت نوشتن کارت مانند کارت‌های SD، ندرتا روی کارت درج می‌شود و برای پیدا کردن آن باید به دفترچه یا مشخصات فنی کارت مراجعه کنید. در اینجا سرعت حداکثر خوانش کارت 160 مگابایت بر ثانیه است.

3- حداقل سرعت نوشتن: در این قسمت حداقل سرعت نوشتن اطلاعات توسط کارت به نمایش گذاشته می‌شود. همانطور که مشاهده می‌کنید این کارت می‌تواند حداقل سرعت 65 مگابایت بر ثانیه را ارائه دهد.

4- نوع UDMA: بیشتر کارت‌ها نوع UDMA خود را روی کاور درج می‌کنند. کاربران با مشاهده این بخش می‌توانند سرعت و کیفیت کارت را دریابند. کارتی که ما در اینجا به عنوان مثال آورده‌ایم توسط سن‌دیسک تولید شده و از نوع هفتم UDMA استفاده می‌کند. از همین رو دارای سرعتی معادل 160 مگابایت بر ثانیه است.

خواندن کارت‌های نسل جدید بسیار راحت‌تر از این است. برای مثال کارت‌های CFast و XQD هردو سرعت خوانش و نوشتن را روی کاور خود به نمایش می‌گذارند. از همین رو به جز این اعداد و همچنین ظرفیت کارت و شاید مدل کارت، دیگر نیازی به رمزگشایی از سایر اعدادی که ممکن است روی کارت حک شده باشد نخواهید داشت.

شرکت‌های تولید کننده کارت حافظه

امروزه شرکت‌های بسیاری به کار تولید کارت‌های حافظه روی آوردند. برخی از آن‌ها از صفر تا صد کارت‌های حافظه‌شان را خودشان طراحی و تولید می‌کنند در حالی که برخی دیگر، قطعات شرکت‌های دیگر را سرهم کرده و لوگو خودشان را روی کارت چاپ می‌کنند. سن‌دیسک، سونی، سامسونگ، ترنسند، کینگستون، PNY Technologies، توشیبا، ورباتیم و ADATA جزو بزرگترین شرکت‌های فعال در این حوزه به شمار می‌آیند. پیشتر لکسار نیز جزو این دسته قرار داشت اما شرکت صاحب آن مایکرون، اعلام کرد این برند دیگر کارت‌های حافظه تولید نخواهد کرد. اما این پایان کار لکسار نبود چرا که حدود دو ماه بعد از تعطیلی لکسار یک شرکت چینی، نام و برند لکسار را خریداری کرد و اکنون با همان لوگو و اسم کارت‌های حافظه خود را وارد بازار می‌کند.

وقتی حرف از خرید کارت‌ حافظه به میان می‌آید، بهتر است به سراغ برندی بروید که همیشه بتوانید به آن اعتماد کنید. برای مثال، شرکت سن‌دیسک همواره جزو شرکت‌های قابل اطمینان در حوزه کارت‌های SD به شمار می‌آید. علاوه بر آن، حافظه‌های تولید شده توسط سامسونگ و سونی نیز از کیفیت قابل قبولی برخوردار هستند. اگر قصد خرید کارتی را دارید که در آینده نیز قابل استفاده باشد و مانند برخی کارت‌ها از رده خارج نشود، باید یکی از انواع مدل‌های کارت‌های SD، MicroSD و XQD را خریداری کنید. مدل‌های دیگر به احتمال بسیار زیاد با گذر زمان از رده خارج خواهند شد.

مشکلات و سوالات متداول در مورد کارت حافظه

مانند سایر تجهیزات و دستگاه‌های ذخیره سازی اطلاعات، کارت‌های حافظه نیز ممکن است مشکلات و ایرادات مختلفی پیدا کنند. با وجود اینکه امروزه روز به روز به تعداد دوربین‌هایی که از حافظه داخلی برخوردار هستند افزوده می‌شود، اما همچنان بسیاری از کاربران و عکاسان از کارت‌های حافظه برای ذخیره کردن محتوایشان استفاده می‌کنند. از همین رو هر مشکلی که برای کارت حافظه پیش بیاید دست کمی از یک فاجعه ندارد

. وقتی کارت به درستی عمل نکند، به احتمال زیاد اطلاعاتی که در آن ذخیره شده‌اند نیز از دست خواهند رفت. از همین رو همیشه توصیه می‌شود از اطلاعاتتان به صورت منظم بک آپ بگیرید. با این همه اگر از محتوایتان پشتیبان نگرفته‌اید و کارت حافظه دستگاهتان هم دچار مشکل شده است، چاره‌ای به جز تلاش برای حل کردن مشکل آن ندارید. در ادامه به برخی از دلایلی که سبب پدید آمدن مشکلات مربوط به کارت حافظه و همچنین برخی سوالات متداول قبل از خرید کارت حافظه می‌پردازیم.

1. چرا گوشی کارت حافظه را نمی‌خواند؟

نخواندن کارت حافظه توسط گوشی به دلیل استفاده از کارت‌های حافظه تقلبی، استفاده نامناسب و دیگر موارد، یکی از مشکلات شایع کارت‌های حافظه است. در چنین شرایطی قبل از خرید کارت حافظه جدید یا فرمت کردن آن، موارد زیادی هستند که با انجام دادن آن‌ها می‌توان این مشکل را حل کرد که در اینجا به طور خلاصه به چند مورد اشاره می‌کنیم.

ابتدا باید مشخص کنید مشکل از کارت حافظه است یا از گوشی. برای این منظور می‌توانید کارت حافظه را در گوشی دیگری امتحان کنید یا کارت حافظه دیگری را روی گوشی خود امتحان کنید. اگر مشکل از گوشی بود، احتمالا سخت افزار یا نرم افزار آن آسیب دیده و نیاز به تعمیر دارد. در مرحله اول گوشی را ریبوت کنید و بعد باتری و کارت حافظه را از جای خود خارج کرده و دوباره در گوشی قرار دهید. اگر مشکل حل نشد ممکن است کارت حافظه و یا شیار آن کثیف شده باشد و به همین دلیل گوشی قادر به خواندن آن نیست. کارت را تمیز و دوباره امتحان کنید. اگر باز هم گوشی حافظه را نمی‌خواند، می‌توانید از گزینه Unmount SD card نیز استفاده کنید.

برای این کار ابتدا مطمئن شوید گوشی به کامپیوتر متصل نیست، سپس به Settings –> Storage و قسمت SD card رفته و گزینه‌های Mount SD card و Unmount SD card را انتخاب کنید. قدم بعدی چک کردن کارت حافظه از طریق کامپیوتر است. ویندوز قادر است برخی از مشکلات و عیب‌های کارت حافظه را تشخیص داده و آن‌ها را برطرف کند. البته اگر کامپیوتر هم نتواند کارت حافظه را تشخیص دهد، کاری از دست ویندوز ساخته نیست. در غیر اینصورت ابتدا کارت حافظه را به خواننده کارت حافظه متصل کنید، به My Computer رفته و روی درایو مورد نظر راست کلیک و گزینه Properties را انتخاب کنید و در پنجره‌ای که باز شده، از میان تب‌های بالا قسمت Tools را انتخاب بر روی و گزینه Check و سپس Repair drive کلیک کنید.

وقتی درایو تعمیر شد، کارت را خارج کنید و دوباره در گوشی قرار دهید. اگر باز هم توفیقی حاصل نشد، چاره‌ای جز فرمت کارت حافظه باقی نمی‌ماند. البته در نظر داشته باشید این راه حل فقط وقتی کارساز است که کامپیوتر کارت را شناسایی کند و گوشی نتواند آن را بخواند. برای فرمت کارت ابتدا کارت را به کامپیوتر متصل و بعد اطلاعاتتان را به پوشه‌ای در هارد کامپیوتر منتقل کنید. سپس روی کارت راست کلیک کرده و گزینه Format را انتخاب و در قسمت File system اگر کارت حافظه ظرفیت 32 گیگابایت یا کمتر دارد گزینه FAT32 و اگر بیش از 32 گیگابایت است exFAT را انتخاب کنید.

در ادامه روی Start کلیک کنید تا فرایند فرمت کارت حافظه آغاز شود. اگر هیچ کدام از این راه‌ها موثر واقع نشد، احتمالا باید به فکر خرید کارت حافظه جدید باشید. اگر هنگام استفاده از کارت حافظه با خطای Write Protection مواجه شدید، می‌توانید نحوه رفع این مشکل را از این قسمت یاد بگیرید.

2. چطور کارت حافظه را به حافظه داخلی تبدیل کنیم؟

اگر گوشی اندروید شما حافظه کافی ندارد، می‌توانید با خرید کارت حافظه از آن به عنوان حافظه داخلی استفاده کنید. اندروید دارای قابلیتی به نام Adoptable Storage است که به گوشی این امکان را می‌دهد که از کارت حافظه به جای حافظه داخلی دستگاه استفاده کند. البته مشکلی که ممکن است با آن مواجه شوید، عدم امکان نصب برنامه‌های جدید است. اندروید به صورت پیش فرض برنامه‌ها را در حافظه داخلی نصب می‌کند و سپس اطلاعات آن را به کارت حافظه انتقال می‌دهد، بنابراین اگر حافظه داخلی دستگاه ظرفیت کافی نداشته باشد، نمی‌توانید برنامه جدیدی نصب کنید.

علاوه بر این برخی توسعه دهندگان برنامه‌ها هم اجازه اجرای برنامه خود با استفاده از کارت حافظه را نداده‌اند و این دسته برنامه‌ها نیز اجرا و نصب نمی‌شوند. نکته بعدی این است که اگر از یک کارت حافظه به عنوان حافظه داخلی استفاده کنید، اندروید آن کارت حافظه را مانند حافظه داخلی رمزگذاری کرده به طوری که تنها با همان گوشی قابل استفاده خواهد بود، به همین دلیل دیگر نمی‌توانید در دستگاه‌های دیگر از آن کارت استفاده کنید. پس حتما به این نکات قبل از خرید کارت حافظه توجه کنید.

اما روند تبدیل کارت حافظه به حافظه داخلی کار آسانی است. قبل از انجام این کار به یاد داشته باشید که کارت حافظه توسط گوشی فرمت می‌شود، پس اگر اطلاعات مهمی روی کارت دارید بهتر است از آن بکاپ بگیرید. افزون بر این، ممکن است ویژگی Adoptable Storage روی گوشی شما فعال نباشد، چراکه برخی تولیدکنندگان مانند سامسونگ و ال‌جی این ویژگی را در گوشی‌های خود غیرفعال می‌کنند. با این وجود می‌توانید با استفاده از کدهای دستوری به خصوصی آن را فعال کنید.

برای تبدیل کارت حافظه به حافظه داخلی باید مراحل زیر را دنبال کنید:

1- کارت را در گوشی قرار دهید و تا زمانی که گوشی آن را شناسایی نکرده صبر کنید.

2- حالا به بخش تنظیمات (Settings) بروید.

3- سپس به قسمت حافظه (Storage) بروید.

4- کارت حافظه‌تان را انتخاب کنید.

5- سپس سه نقطه عمودی بالای سمت راست صفحه را انتخاب و بعد به قسمت Storage Settings بروید.

در اینجا گزینه Format as internal را انتخاب کنید. در صفحه بعد، اندروید هشداری مبنی بر پاک کردن کلیه اطلاعات روی کارت حافظه را به شما می‌دهد و از شما می‌خواهد از اطلاعاتتان پشتیبان بگیرید. برای ادامه کار گزینه Erase & Format را انتخاب کنید. اگر کارت حافظه شما سرعت کمی داشته باشد اندروید یک بار دیگر به شما هشدار می‌دهد و می‌خواهد از یک کارت حافظه سریع‌تر استفاده کنید. در قسمت بعد می‌توانید انتخاب کنید که اطلاعاتتان به کارت حافظه منتقل شود یا اینکه این کار را به وقت دیگری موکول کنید. پس از اینکه فرایند فرمت کارت به پایان رسید، می‌توانید از کارت حافظه به عنوان حافظه داخلی استفاده کنید. اما نکته بسیار مهم این است که تا حد امکان آن را از گوشی خارج نکنید چرا که ممکن است باعث آسیب رساندن به دستگاه شود.

3. روش انتقال برنامه ها به کارت حافظه

گذشته از استفاده از کارت حافظه به عنوان حافظه داخلی، در اندروید می‌توان برای مدیریت بهتر حافظه گوشی، برنامه‌ها و فایل‌های مختلف را به کارت حافظه انتقال داد تا ظرفیت حافظه داخلی گوشی تمام نشود. اول از همه ذکر این نکته ضروری است که مانند ویژگی که در بالا به آن اشاره کردیم، در اینجا نیز نمی‌توان در تمامی گوشی‌های اندرویدی برنامه‌ها را به کارت حافظه منتقل کرد. اما برای آن دسته از گوشی‌هایی که این امکان در آن‌ها وجود دارد، این کار با انجام چند مرحله ساده انجام می‌شود.

پس قبل از خرید کارت حافظه به این نکته توجه داشته باشید. این قابلیت در حال حاضر در گوشی‌های پرچمدار به ندرت یافت می‌شود، گلکسی اس 5 و ال‌جی جی 4 جزو آخرین نسل از پرچمدارانی بودند که از این ویژگی پشتیبانی می‌کردند. امروزه این قابلیت بیشتر در گوشی‌های میان رده و اقتصادی پشتیبانی می‌شود. علاوه بر این حتی اگر گوشی شما از این قابلیت پشتیبانی کند، برخی از برنامه‌ها و بازی‌هایی که حجم دیتا بالایی دارند قابل انتقال به کارت حافظه نیستند. برای مثال بازی آسفالت 8 تنها 64 مگابایت اطلاعات را در کارت حافظه قرار می‌دهد و مابقی 1.4 گیگابایت دیتا خود را در حافظه داخلی ذخیره می‌کند.

برای انتقال برنامه‌ها به کارت حافظه باید ابتدا به قسمت تنظیمات گوشی بروید. سپس بخش برنامه‌ها (Apps) را لمس کنید و از آنجا برنامه‌ای که می‌خواهید به کارت حافظه منتقل شود را انتخاب و بعد قسمت Storage را لمس کنید. در این صفحه گزینه Change را انتخاب کنید. (اگر این گزینه غیرفعال است یا در این صفحه وجود ندارد، این به این معناست که برنامه‌ای که انتخاب کردید قابل انتقال به کارت حافظه نیست.

اگر این گزینه در تمامی برنامه‌ها غیرفعال است یعنی گوشی شما از این ویژگی پشتیبانی نمی‌کند.) پس از اینکه Change را انتخاب کردید در صفحه بعد گزینه Move را لمس کنید تا برنامه به کارت حافظه منتقل شود. برای آموزش نحوه انتقال عکس‌های خود در گلکسی نوت 9 به حافظه به حافظه SD می‌توانید این مطلب را مطالعه کنید. همچنین اگر قصد دارید تصاویر خود را از کارت حافظه دوربین دیجیتال، به آیفون یا آیپد منتقل کنید، می‌توانید آموزش مربوط به این کار را در این قسمت مطالعه کنید.

4. پرسرعت‌ ترین کارت حافظه کدام است؟

برای خرید کارت حافظه با سریع‌ترین سرعت، باید نگاهی به توضیحاتی که پیشتر در رابطه با کلاس سرعت و انواع مختلف کارت‌های حافظه ارائه دادیم داشته باشیم. با توجه به خصوصیات فنی متنوعی که مطرح شد، برای خرید کارت حافظه سریع باید به دنبال کارت UHS-II باشید که دارای کلاس V90 است. این موضوع در رابطه با کارت‌های حافظه microSD نیز صادق است.

با این وجود، کارت‌های microSD اصولا به نسبت کارت‌های حافظه معمولی سرعت پایین‌تری دارند و برخلاف آن‌ها، کلاس V90 نیز در این کارت‌ها وجود ندارد. به همین دلیل در حال حاضر برای خرید کارت حافظه microSD سریع موجود در بازار، باید کارت‌های UHS-II با استاندارد V60 را انتخاب کنید. البته باید این نکته را هم در نظر داشته باشید که وقتی پای سرعت به میان می‌آید باید دستگاهی که از آن استفاده می‌کنید هم قابلیت پشتیبانی از سرعت یک کارت حافظه، برای مثال کلاس V90 را داشته باشد وگرنه نمی‌توانید از 100 درصد توان کارت بهره‌مند شوید.

5. آداپتور SD چیست؟

آداپتور SD در شکل و اندازه شباهت بسیاری به یک کارت حافظه معمولی دارد، با این تفاوت که در آن شیاری برای قراردادن microSD تعبیه شده است. این آداپتور در هر مدل دستگاه خواننده کارت حافظه یا درگاه مخصوص کارت‌های SD قابل استفاده است. با قراردادن microSD در این آداپتور و اتصال آن به کامپیوتر می‌توان اطلاعات را از کامپیوتر به گوشی یا برعکس انتقال داد.

6. کارت حافظه تی اف (TF) چیست؟

کارت‌های حافظه TF ابتدا در سال 2004 توسط سن‌دیسک وارد بازار شدند. این کارت‌ها کوچکترین کارت حافظه زمان خود به شمار می‌رفتند و تنها اندازه ناخن یک انگشت بودند. کارت‌های TF هیچگونه تفاوت فنی یا فیزیکی با کارت‌های microSD ندارند. از آنجایی که کارت‌های حافظه microSD در ابتدا با نام TransFlash یا به اختصار TF شناخته می‌شدند، این نام همچنان باقی مانده است اما اکنون بیشتر کاربران از نام microSD استفاده می‌کنند. شرکت سن‌دیسک نیز از سال 2014 به بعد از نام TF استفاده نمی‌کند و کارت‌های خود را با نام microSD تولید می‌کند.

7.  بهترین کارت حافظه برای دوربین

با پیشرفت‌های روز افزون دنیای عکاسی و تصویربرداری، کم کم ویدیوهای 4K جای ویدیوهای Full HD را می‌گیرند و از همین رو تولیدکنندگان کارت‌های حافظه نیز باید همگام با این تغییرات، مدل‌های جدیدتر و بهینه‌تری را روانه بازار کنند. این کارت‌ها نه تنها باید ظرفیت زیادی داشته باشند، بلکه باید در انتقال این حجم از داده نیز سرعت قابل قبولی داشته باشند. البته بسته به استفاده کاربر می‌توان کارت‌های حافظه مختلفی را در نظر گرفت. برای مثال اگر عکاسی را به شکل تفریحی دنبال می‌کنید بهتر است هنگام خرید کارت حافظه بیشتر از هرچیزی به ظرفیت آن توجه داشته باشید؛ از طرف دیگر عکاسان حرفه‌ای بیشتر از همه به کارتی نیاز دارند که علاوه بر حجم بالا به کارشان سرعت دهد.