سیستم عامل Android Wear که نخستین بار در سال 2014 عرضه شده بود به Wear OS تغییر نام داد. گوگل در کنفرانس Google I/O 2018، از Wear OS با شعار جدید «لحظه لحظه های زندگی مهم هستند» رونمایی کرد.
در کنفرانس Google I/O امسال پلتفرم جدید اندروید P برای گوشی های موبایل همه نگاه ها را به خود جلب کرد. در حوزه دیگری به غیر از سیستم عامل تلفن های هوشمند، پلتفرم ساعت هوشمند گوگل نیز در نطق اصلی چندان مورد توجه قرار نگرفت، اما جزئیات آخرین نسخه در کنفرانس کوچکتری در روز دوم به نمایش گذاشته شد. برآن شدیم تا زمانی را به بررسی سیستم عامل گوگل ور (Google’s Wear) همان اندروید ور (Android Wear) سابق اختصاص دهیم. از قرار معلوم تغییر اسم به خاطر این بوده که پلتفرم ساعت هوشمند دیگر منحصر به اندروید نیست چرا که اکثریت کاربران iOS نیز از آن استفاده می کنند به همین خاطر تغییر اسم آن اجتناب ناپذیر بود.
بشخصه زمان زیادی است که از کاربران پلتفرم ساعت هوشمند گوگل هستم اما بعد از بررسی آخرین نسخه Wear OS با قاطعیت می گویم که باید با دستیار گوگل ادغام شود. خبری که جای تعجبی هم ندارد چرا که این دستیار هرروز بیش از قبل تعداد دستگاه های هوشمند بیشتری را پشتیبانی می کند. اما این ادغام نسبت به همیشه عمیق تر است، چرا که ساعت های هوشمند تغذیه شده با Wear OS برای کنترل دستگاه های هوشمند بکار گرفته می شوند. درست است که همچنان با استفاده از دستیار گوگل، اطلاعات مربوط به سوالات و درخواست های تان مانند اطلاعات هواشناسی را دریافت می کنید اما با این پلتفرم جدید می توانید چراغ ها را روشن کنید، به روبات جاروبرقی تان بگویید که شروع به تمیزکاری کند و الی آخر!
طبیعی است که برای این کار باید با استفاده از اپلیکیشن Google Assistant روی گوشی هوشمند تان به گجت های هوشمند پشتیبانی شده، به عنوان دستگاه کنترل خانگی وصل شوید. از اینجا می توانید نحوه دستورات انجام کارها را شخصی سازی کنید تقریبا شبیه کاری که با سایر وسایل هوشمند خانگی انجام می دهید. اگر به کار با چیزی شبیه اسپیکر گوگل هوم برای ارسال دستورات به Google Assistant عادت دارید، در Wear OS نیز همین کار بدون هیچ تفاوتی انجام می گیرد.
بیشتر ویژگی های جدید Wear OS صرفا تغییرات کوچکی هستند که برای تجربه کلی بهتر اضافه شده اند مانند فونت بزرگتر اعلان‌ها برای خوانایی بیشتر روی صفحه نمایش در نگاه اول، یا کارکرد قفل لمسی (touch lock) جدید که لمس نمایسگر را از کار می اندازد اما از اپلیکیشن های ورزشی خاص و سایر اکشن های هوشمند براساس دستورات متنی استفاده می کند.
ورای جوانب عنوان شده، به سختی بتوان گفت که Wear OS توانایی و قابلیت تاثیرگذاری بر صنعت ساعت هوشمند را دارد یا خیر صنعتی که در سلطه بی چون و چرای اپل واچ قرار دارد. علیرغم استقبال از افزودن نسخه یکپارچگی بیشتر دستیار گوگل به این پلتفرم، بیشتر می خواهیم بدانیم که آیا این پلتفرم می تواند طیف متنوع تری از اپلیکیشن های پشتیبانی شده عرضه کند. اگرچه در حال حاضر می توان چند نمونه از ساعت های هوشمند را بررسی کرد، با این حال فقط از اپلیکیشن های اصلی پلتفرم رونمایی شده است. البته بی صبرانه می خواهیم بدانیم که آیا Wear OS مثل سیستم عامل اپل واچ قابلیت پشتیبانی از اپلیکیشن ها را دارد یا خیر.
مطمئنا کنترل کردن دستگاه های هوشمند با ساعت هوشمند راحت و جالب بنظر می رسد اما نظرتان درباره چک کردن صفحه فیس بوک یا اینستاگرام تان بدون استفاده از تلفن هوشمند چیست. یا اینکه مستقیما با ساعت هوشمند از Lyft یا Uber درخواست ماشین کنید؟ بدون تردید گوگل بشدت در تلاش است تا تجربه عمیق تری از Wear OS به کاربرانش بدهد، اما امیدواریم که این روند همچنان ادامه یابد تا تجربه اسمارت فون ها از طریق ساعت هوشمند ها محقق گردد.